Dag 99, De laatste 100 mijl

Ik heb gisteren kamp gemaakt op iets minder dan 100 mijl van Canada. Het einde komt nu snel dichtbij.

Het lijkt wel een ochtendritueel de laatste dagen, het is direct beginnen met een stevige klim. Op zich niet slecht, de benen zijn nog fris dus ik ram zo deze berg op.

Wat me deze ochtend bezig houd is het volgende: ik zie wat vreemds voor me bewegen op het pad, als ik wat dichterbij kom zie ik dat het twee muizen die aardig in elkaar verstrengeld zijn. Wat ik verwacht dat een gevecht is, maar wie weet. Als ik nog een paar stappen dichterbij doe merken ze mij op en schieten beide pijlsnel in tegenovergestelde richting de bosjes in. Nu komt het, zodra ik ze weg ze schieten stamp ik er één in reflex dood. Waarom deed ik dat? Wat maakt mij het uit dat hier wat muizen leven, mij zijn ze niet to overlast. Het beste wat ik kon verzinnen was dat een primitief instinct is. Muizen betekenen niet veel goeds, dus dood maken als je een kans ziet.

Terwijl ik met dit rond loop komt er een gast van de forest service me tegemoet. Deze houden het pad bij en het bos in goede staat. Ik vertel hem dat hij heel wat werk heeft, richting het zuiden. Hij geeft aan dat, dat niet zijn terrein is maar verzekerd me dat het verder naar het noorden beter is. Wat een idioot! Niet veel later baan ik me weer een weg door bosjes hoger dan mezelf en waar het pad nauwelijks zichtbaar is. Er liggen geen bomen op het pad, dat is al iets.

Inmiddels heb ik een lange langzame afdaling ingezet, het is pas eind van de middag als ik het dal bereik. Dat is de plaats waar een bus komt om je naar het laatste dorp, Stehekin te brengen. Ik heb gisterenavond een inventarisatie gedaan van mijn eten en ik heb zelfs een dag teveel bij me. Dus ik sla dit dorp over en ga direct richting Canada. Vanaf hier is het nog een 20km naar de kampeerplek die ik op het oog heb. Na een uurtje lopen begint het wat te druppen, dat zorgt ervoor dat ik een tandje bij schakel. Ik heb geen zin in een nat pak net voordat ik kamp maak. Het stopt met regenen, maar het ziet er nog steeds dreigend uit. Ik blijf maar stevig door lopen. De timing is perfect, als mijn tent staat en ik nog wat aan het organiseren ben barst de regen los. Gelukkig net op tijd!

👋👋Read more