Expo 2015 Milaan 2e dag

Het was 26° op de kamer, voor mij véél te warm maar Dirk heeft niet graag de airco aan. Tegen 4u werd ik wakker en opende de deur naar het terras, dat bracht wat frisse lucht in de kamer, ik hoorde twee zware vliegtuigen opstijgen en daarna bleef het stil tot rond half zeven de eerste normale vluchten begonnen op te stijgen. Al soezend bleef ik in bed tot een uur of 8.
Na 't ontbijt bracht Cecilia ons naar Gallarate om de trein naar de expo te nemen. Het is al 29°!, gelukkig was het in de trein 25°, met een snelheid tot 140km bracht de trein ons ter plaatse.
Toen we in het station kwamen vreesden we om minstens even lang te moeten aanschuiven als woensdag dus ging Dirk nog even naar toilet. Ik zag de ene achter de andere treinlading richting Expo gaan en bereidde me innerlijk al voor om de lange wachtrij te trotseren. Wat bleek: we konden gewoon doorwandelen via de veiligheidspoorten en waren direct binnen!
Zoals we op voorhand beslist hadden gingen we deze keer aan de achterkant van de linkerzijde om daarna in het midden terug te keren.
Eerst wat achterkanten van paviljoenen, veel mensen die zich nog op hun dagtaak voorbereidden en eetstalletjes die hun voorbereiding maakten. Aan de tree of life konden we direct de eerste watershow meepakken, de letlichtjes gingen ook maar die zag je niet, teveel zonlicht. Maar het was een voorproefje voor vanavond.
Dan wandelden we verder via de Mediteranean country's zoals Tunesië, Libanon en zo.
Dan kwam een hele blok met Eilanden zoals Barbados, Vanuatu, Maledieven.
De zone Arienne waren het laatste blok dat we bezochten, dit zijn landen waar te weinig water valt om een gezonde leefomgeving te hebben maar nog geen echte woestijn. Zeer inventieve dingen doen ze daar om toch het weinige water op te vangen. B.v. s'nachts een soort bal met een holle rand buiten zetten, de dauw loopt van de bal in de rand en zo naar binnen in de bal, en dan kan het water gebruikt worden, sommige bomen doen ook zulke recyclage.
Toen waren we aan de Oostingang waar we de terugweg aanvatten.
Oman, de moeite. Estonia sympathiek, Rusland niet echt spectaculair.
In Slovakije kregen we een tablet, als je ze hield vóór zo'n vierkantje dan kreeg je een uitgebreide uitleg, slechts weinig mensen deden di, het ware beter geweest om een beetje uitleg op een bord te geven. Wel speciale kunstwerken: één mooi vogel,helemaal gemaakt uit werktuigen en een hangend bos van blokfluiten, op de tablet werd het heel goed beschreven.
Japan 70' aanschuiven en 50' binnen, ik zag het al op U tube: de moeite waard maar niet om zolang in de blakende zon aan te schuiven.
Monaco, sympathiek en leerrijk.
Turkije, zozo: hun kunst, opgravingen en gewoonten.
USA 2.0 teveel aanschuiven en alleen maar over eten, bio, landbouw in de verschillende staten enz..
Kuweit, te veel,volk. Duitsland viel tegen, alleen een wandeling langs hun verschillende gebieden, zuiver toerisme, en een podium waar er zogezegd nieuw ideeën 'field of Ideas' zouden komen maar dat was slechts een grote quiz. Hun biergarden was buiten en veel te duur en hun restaurant met Duitse kost was leeg met die warmte kon zelfs de airco de mensen niet bewegen om worst en sweinefleiss te eten.
Zwitseland trok volk met zijn hoge toren waar je gratis tickets voor kreeg, maar hun paviljoen was een reclame voor Zürich, het bier en de fronzen yochurt was goed en betaalbaar en daar hielden we een eerste stop het was dan al 16,30u.
Italië is hier aan alle kanten vertegenwoordigd dus het paviljoen op zich hebben we niet bezocht. Uit solidariteit met Palestina bezochten we Israël niet, het leek ook nog een opgeklopte moderne boel met zogezegde vernieuwingen op de kap van een ander dus Niet.
Frankrijk was heel speciaal opgevat, een stuk uit de Pyreneeën geknipt en op zijn kop teruggezet in hout en daaronder was het vrij wandelen, verschillende schermen gaven de ambachten weer zoals glasetsen (kopie Van St Lambert) bakken, koken en landbouw. In het midden en op de uitgespaarde zoldering koekjes, brood, mais enz... Origineel gebracht maar vernieuwende technieken?
De PaisBas, Nederland dus, was net een Sinksenfoor ze klonken zo en het rook er ook zo.
Één tent met hun toekomstige boerderijen, kippen in een rond hok waar uurwerkgewijs de zon een uurtje binnenscheen op een taartstuk met gras en kippen dat was de eierfarm. De varkens en koeien bespaar ik ook een Hollandse toekomst. Het blijkt dat er in Nederland al subsidies gegeven worden voor boeren die in de dag enkele koeien buiten laten staan voor het typische Nederlands plattelandszicht voor de toeristen want normaal komen deze dieren al niet meer buiten zo kunnen ze beter uitgebalanceerd gevoed worden!
Polen was daarentegen heel mooi, veel hout, een wondertuin met mooie muziek en binnen een historische film over Polen van 00 tot 2015. Wel wat militaristisch maar ja zo is de historie nu eenmaal. Men eindigde mooi met de Europese sterren van de EU.
De aparte kleine landen met kruiden zoal Vanatu en Zanzibar hadden het helemaal laten afweten en enkele waren zelfs gewoon niet open.
De fruit en groenten paviljoenen droegen zelfs geen namen dus ik denk dat ze die niet klaargekregen hebben voor de Expo.
En als een verlossing was aan de overkant de Eataly waar we van plan waren te eten en te wachten tot het een beetje begon te schemeren. Ik verwisselde mij wandelsloefen voor mijn sandalen en goot een flesje water over mijn gekookte voeten. Dirk ging helemaal rond om te kiezen wat we zouden eten in één van de gastronomische streken van Italië. Ik bleef in de schaduw zitten wachten en maakte ondertussen deze blog. Ik schat dat het in de zon wel meer dan 38° was want in thermometerhut was het 32°!
Het werd een pizza, met een glaasje witte wijn en het smaakte ons.
Stilaan werden de tafels rondom ons ingenomen en was er al meer en meer lawaai. We kraamden maar op en gingen Argentinia bezoeken, mooie film mooie energieke dansen' heel de beneden werd ingenomen door het restaurant en aanschuiven, gewoon verschrikkelijk.
China was niet te doen en Uruguay en Thailand ook niet, je kon bijna overal over de koppen lopen. We beslisten stilaan af te zakken naar the tree of life en namen plaats in het halfrond errond. We wachten nog bijna een uur eer het waterballet begon, maar het was dan ook de moeite waard!
Ineens ging het snel, iedereen naar de uitgang het leek de bijbelse vlucht uit Egypte wel.
Onze trein was om 11,17u en het was bijna dringen om er op te geraken, om 00u in het station van Gallarate. Geen taxi te zien op de standplaats, en toen ik het nummer belde dat op de kiosk stond was het hetzelfde toestel als waar we stonden. Al gauw zag ik dat de cafetaria aan het station ging sluiten dus vlug naar binnen om te vragen of ze een telefoonnummer hadden, gelukkig geen probleem en al gauw kwam er een taxi aan. Dan moest ik Cecilia toch niet uit haar bed bellen.
Nog een goed douchke en mijn blog afmaken en we slapen weeral.Read more