Stadsbezoek Hoi An

Ik was weer veel te vroeg op, om 5,15u, het lijkt wel of ik op zonsopgang geprogrammeerd ben. Voor mij is dit niet erg maar ik vrees dat Marianne dat al eens lastig vindt. Ik ben dan maar een wandeling gaan maken naar de Thu Bon rivier waaraan ons hotel gelegen is. Al een hele bedrijvigheid op het water, naast het hotel is een overzet, je zou wel denken met China want wat daar allemaal meegesleept wordt?
Toen ik voorbij het restaurant kwam kon ik mij niet bedwingen om een fruitsapje te nemen, en van 't een kwam 't ander en dus had ik al ontbeten voor de anderen gewekt werden, een beetje asociaal van mij. Het was zo mooi en rustig zitten buiten en de temp was nog koel, zo'n 26°.
Terwijl de anderen dan gingen ontbijten deed ik mijn Taji Qigong want dat was geleden van op de jonk!
We trekken het stadje Hoi An in vandaag +/- 25.000 inwoners. We zien de gemengde architectuur en begrijpen waarom het is opgenomen in de werelderfgoedlijst van UNESCO. We zien de Japanse brug met aan de ene kant twee honden ieder langs een kant en aan de overzijde twee apen, de bouw van de brug begon in het jaar van de hond en eindigde in het jaar van de aap, tekens van de Chinese horoscoop.
We bezoeken een oude koopmanswoning, waar we even uitleg krijgen en dan overgedragen worden aan de verkoopster.
We bezochten de Aula van de Kantoneese gemeenschap en de Phuoc Kien Assembly Hall, een vergaderplaats/pagode van de Chinese immigranten.
Daarna slenteren we naar de overdekte markt waar men niets binnen heeft staan maar alles buiten in kraampjes. We kregen een half uurtje vrij om rond te dwalen.
Links en rechts werd er al een oogje geworpen op de mooi kleding aan de winkels. De winkelwaar staat niet in een winkel zoals bij ons maar is een ruimte voor de woning, een beetje als zou je de garages openzetten bij ons.
We aten bij een Vietnamese mevrouw die een jaar in België gewoond had, het aperitief werd geschonken door KAV, want in deze warmte hadden we dat wel verdiend zei Francine. Het eten was naar gewoonte lekker maar teveel.
Daarna wandelden we in een hitte van 36° naar een weeshuis dat we zouden bezoeken. Natuurlijk werd er weer op het goed hart van onze gemeenschap gerekend om een, liefst gulle, bijdrage te doen. Maar het was een geruststelling dat de kinderen goed verzorgd werden en de zwaar gehandicapte kindjes met veel zachtheid behandeld.
Op eigen gelegenheid ging iedereen terug naar het hotel, de winkeltjes konden niet genegeerd worden. En enkele kleedjes werden besteld om op maat te laten maken, onze Vlaamse maten hebben ze niet in voorraad.
Aan het zwembad werd er stilaan terug bijeengekomen, en de bar werd ook bezocht door enkele gegadigden. Het was al vlug 7u en we namen het avondmaal in het hotel.
Het menu was lekker maar niet meer zo overdadig. Gisteren toen de manager vroeg of we tevreden waren was ons commentaar: heel lekker maar veel te veel.
Na 't eten ging iedereen weer zijn eigen weg, sommigen gingen de kaartjes posten, anderen deden noRead more