Cẩm An

Ik was weer om 4u wakker, dus even internetten via de Ipad in bed, dan om half zes de zonsopgang gaan groeten, om half zeven een zwemmetje in het nu koele water, en terug om Marianne te wekken.
Om half negen vertrekken we naar het vissersdorp waar we zelf gaan vissen. Eerst een tijdje op de boot waar we het heerlijk vinden omdat er wat wind staat. Onderweg zien we nogal veel huisjes waar wij zouden zeggen krotten met palmbaderen als dak. Maar hier komen vanaf september regelmatig orkanen langs, en dan onderstromen de huizen en of waaien ze weg. Het is niet erg, de zwaardere onderdelen gebruiken ze opnieuw tot de volgende orkaan passeert. Als er heel zwaar weer is dan gaan ze naar familie in de stad tot het ergste voorbij is. Aangekomen bij de mangrove worden we overgeladen per twee in korfboten, we worden in de mangrove rondgevoerd door jonge gasten en sterke vrouwen. De vrouwen zijn veel vinniger dan de jongens en zwieren in het rond met de boten. De jongen maken ons een ring of armband uit het riet, en een meisje maakt een fluitje. We vragen welke bomen het zijn maar onze voerder kent geen Engels en schudt het hoofd. Hij tuurt in de mangrove en haalt er een vrucht uit die we niet kennen, het is eetbaar gebaart hij. Het is bloedheet en ik bescherm mijzelf met mijn sjaal, Marianne laat haar sjaal ongebruikt en klaagt later omdat ze verbrand is. Dan kruipen we terug van de korfboot in onze boot en worden we naar een wit strand gebracht waar een groot zeil gespannen is, en de mensen laden de stoelen en tafels van de boot naar de geïmproviseerde tent. Het is de bedoeling dat wij terwijl gaan vissen, Francine neemt het initiatief en kruipt op de stelling waar een rad hangt, met de voeten wordt het rad rondgedraaid en dat haalt het net op! In 't begin gaat het vlot maar hoe meer net er boven komt hoe zwaarder. En in de blakende zon?! 46° zie Mi later.
Arlette, Mia en Marlene gingen met een korfboot de vangst ophalen, het waren enkele platvissen, de vogels waren er vlugger bij dan zij. De kleine visjes werden op de barbecue gelegd maar verder hebben we ze niet meer gezien. Ons maal bestond uit één grote krab, een gamba, kleinere scampi in een springroll en rijst, een banaan als dessert. Het was lekker en met witte strand ook romantisch.
Daarna terug de boot in en ieder nam zijn eigen stoel mee, wat wel geapprecieerd werd.
We werden afgezet in het midden van Hoi An en bezochten nog een werkatelier van mindervaliden, mongooltjes weefden, doven sloegen motieven op koper, en anderen kleefden dit op de rand van de kopjes, het ene was al sierlijker dan het andere, iedereen kon iets doen. Tot postkaarten kleven met motiefjes zoals in de kleuterklassen toe. Daarna op eigen gelegenheid naar het hotel waar we elkaar vonden aan het zwembad.
Om zes uur deden we een Taji Qigong sessie aan de leeshoek daar hadden we plaats genoeg. Voor een eerste keer was het plezant, en iedereen volgde goed de richtlijnen op. Daarna verzamelden we om de fietsriksjas te nemen naar een restaurant in de stad. We reden een toertje van een half uur in Hoi An in het donker, het was dan zeven uur. Het was nog happy hour, dus cocktails aan de helft van de prijs en ze zijn hier al zo goedkoop(70.000 V Dong=2,5euro). Ik dronk een Piña colada. Toen we het restaurant verlieten hadden we weer goed gegeten en nu niet zo overdadig. Teruggaan naar het hotel was een genot, de meeste winkels waren al dicht en de kraampjes waren aan het sluiten, het was 10u, de lampionnen branden en geven een feestelijke indruk. Christine, Nancy en ik laten nog een kaarsje met papieren omhulsel in 't water for luck.Read more