Tadoussac,onze eerste walvis ooit gezien

Half zeven gewekt, zeven uur ontbijt, half acht in de bus want we moeten 120 km meer doen dan voorzien. Van Baie-Comeau naar Tadoussac rijden we ongeveer langs de oever van St Laurent. Hier en daar moerasachtig en soms de bergen of heuvels in met 9 % stijging. Mooie zichten waarbij Dirk aan de waterzijde zat en dus de mooiste foto's kon nemen. Af en toe zagen we overvliegende eenden die naar hun overwinteringsplaatsl vertrokken. Albertine vertelde dat zijn tot voor kort een plaag waren. Soms zaten er 370 dieren in haar (grote) achtertuin. Nu trekt de gemeente er geld voor uit om arbeiders te betalen om de eieren in slaolie te dompelen. Deze kunnen dan niet uitkomen en de populatie verminderd dan tot normale proporties.
We volgen de 'Route des baleinen' een mooi uitzichtpunt was ons plasstop, de toiletten waren echter op slot en iedereen verdween dan maar in de bosjes.
Sinds we Rimourkli verlieten is er een gedwongen GSM stop! Er zijn gewoon geen verbindingsmasten. Koen, een jonge gast, zit de hele tijd te multitasken, eens opkijken en dan naar zijn toestel. Even vòòr Tadoussac gingen ineens enkele GSM's af, blijkbaar was er vandaar af terug verbinding. Het was ons opgevallen dat er in ieder gehucht telefooncellen staan èn dat ze ook nog gebruikt worden. Nu weten we de reden.
In Tadoussac hadden we een uurtje vrij. Natuurlijk konden we de winkeltjes niet weerstaan maar we bezochten toch ook de kerk die leek op die van Tromso in Noorwegen.
In 'Le Béluga' werden we verwacht voor de lunch: Brocolisoep, aardappelgratin met schol en een Créme bruleé.
Albertine had ondertussen contact genomen met Cateau Roberval om vanavond zéker vlees op de menu te krijgen!
Om half één aan boord van de 'Grand Fleuve' om walvissen te gaan spotten op de St Laurent. Alhoewel Tadoussac één van de beste plaatsen is om walvissen te zien geloofden we er niet echt in. De oevers en Fjorden waren mooi en de kleuren zowel van de huizen als de bomen waren heel mooi. Toen we 2 boten en 2 zodiacs rond één zelfde punt zagen cirkelen kregen we hoop. En ja hoor, eerst ademfonteinen en dan de walvissen zelf. Dat was een echte belevenis, volgens het seizoen waren het waarschijnlijk Pilot Whales maar dat kun je als leek niet zien. Ze waren zo'n 8 à 10m lang maar je ziet steeds maar een stuk rug of vin.
Zowat 3u later stonden we tevreden terug aan de kade. Direct in de bus om langs de Saguenac (rivier) naar Roberval te rijden, nog zo'n 270 km ver. Albertine had ondertussen een deal bekomen: Porc voor 1 C$ extra of Boeuf Bourguignon zonder opleg.
Een brief ging rond, de grootste zagemannen wilde de Boeuf Bourguignon want opleggen wilden ze niet. Achteraan in de bus zongen we : No chicken, no rice. Op de tonen van No woman, no cry!
In chateau Roverval bleek voor iedereen pork klaar te staan zonder bijbetalen. En zo was er 's avonds nog een positieve noot.Read more