Nazaré en Òbidos

Een kamer aan de voorkant dat maakt dat je het straatlawaai hoort gelukkig viel dit goed mee dus we sliepen beiden goed tot na 7u, de eerste ochtend dan we ons niet moesten haasten.
Ons hotel is een laag gebouw, slechts 3 verdiepingen hoog maar langgerekt, het stamt uit 1890 maar werd gerenoveerd en terug in gebruik genomen in 2011.
De verblijfplaats is Caldas da Reinha en dit waren vroeger warmwaterbronnen waar ooit koningin Leonora (16e eeuw) baden nam tegen een huidziekte en later in de 19e het toerisme, van de rijke mensen, in opgang kwam vandaar dat er zo'n mooie hotels gebouwd werden en ook een park met gezondheidscentrum, nu helaas vervallen.
Om half tien vertrokken we naar Nazaré aan de Atlantische kust een half uurtje rijden.
Toen we Nazaré naderen zagen we dennenbomen met bekers aan om het hars, in de zomer, op te vangen. Deze dennen werden al in de 15e eeuw geplant om het zand vast te houden en de velden te beschermen. Nu is de kust nog een eind weg en de zandstranden worden alleen maar breder. Zo zie je hetgeen in Amerika in de golven verdwijnt komt er hier bij!
Nazaré komt van O.L.Vrouw van Nazareth die hier een wonder had verricht: er was een beeldje gemaakt in de 8e eeuw en dit was verborgen toen de Arabieren Portugal veroverden. Na de herovering in de 12e eeuw vond ridder Fouas Doupinho dit beeltje terug en toen hij later op jacht was op een hinde reed hij bijna een ravijn in, O.L.Vrouw hield hem tegen en op die plaats staat een mooi kapelletje dat wij bezochten. Eerst namen we een funiculaire om daar te geraken want dit was bovenop de kliffen.
Terug beneden kregen we weer vrije tijd om te wandelen of te winkelen. Wij bezochten op strand een visdrogerij. Drie dagen lang worden de gezouten vissen op droogrekken gelegd en dan verkocht op tafels aan de boord van 't strand. Dirk kon niet nalaten gedroogde vis te kopen, en werd meteen gebombardeerd tot fotomodel! Even tijd om naar de plaatselijke markt te gaan waar de handtassen in kurk de helft goedkoper waren maar ook een mindere kwaliteit. Waarschijnlijk opkoop van afgekeurde producten. Tegen één uur verzamelen aan het typische visrestaurant waar we eerst soep kregen en dan een stoofschotel met 4 soorten vis en gekookte aardappelen in een lekkere afsmakende saus. Een fruitsla als dessert en wijn a volonté.
Na een half uurtje rijden waren we in Óbidos, het bloemendorp, op een hoogte die in de prehistorie aan de Feniciërs strategische die zich konden verdedigen tegen de evt aanvallers. Zij werden opgevolgd door de Romeinen die er stenen versterkingen bouwden zodat het uitgroeide tot werkelijk verdedigingsmuren. In latere middeleeuwen werd het dorp Óbidos telkens door de koningen aan hun echtgenotes geschonken, dan had zij zo'n soort verblijfplaats als ze weduwe werd. Het was een prachtig dorpje met veel bourgainvilla en oleander, de huizen hadden vooral potten met perlagoniums. Door Tania werden we getrakteerd op Ginja likeur dat geschonken wordt in chocolade kuipjes. Samen is dat heel lekker en smaakt naar Mon Cherry, maar als je een fles koopt heb je nog geen kuipjes dus kopen we liever de echte Mon Cherrykes!
Dirk en ik wandelden helemaal tot aan het Castello aan de andere kant en dronken een Super Bock tapbier in de pousada, wel iets duurder maar o zo rustig en met prachtig uitzicht.
Tegen 5 u terug aan de bus en op een kwartiertje waren we in ons hotel. Vandaag hadden we 25° met af en toe een wolkje, heel aangenaam weer. Buiten op het terras van het hotel smulde Dirk zijn zongedroogde visjes op en ze waren héél lekker. Daarna nog een wandeling door het park, avondeten en een koffie met Ginja en portwijn op terras voor 't hotel. Een mooie afsluiter van een prachtige dag.Read more