Pinedale

Mijn eerste volledige nacht slaap achter de rug: van 22u tot 6u aan één stuk!
De bedden zijn in alle hotels van goede kwaliteit dus daar ligt het niet aan. Mogelijk de vermoeidheid van de reis en steeds andere geluiden.
Af en toe heb ik een beetje hoofdpijn waarschijnlijk de hoogte: tussen de 2000m en 3000m hoogte dat zijn wij niet gewoon hé.
Bagels, syrup, coffee and spread is zowat overal beschikbaar. Voor fruitsap, muffins heb je al een hogere categorie nodig. Als er vers fruit ligt ben je helemaal met je … in de boter gevallen.
Even boven Vernal was een fosfaat ontginning, na uitputting moet de mining compagnie alles terug in zijn natuurlijke staat herstellen!
Het landschap wijzigt van canyon achtige ingesneden zandgrond naar groene of blauwe waterpartijen. Tot Manila waren de rotsen rood aan de canyon, ernaast waren de bossen van Ponderosa en Douglas sparren fris en groen, daarna kwam wilde salie en Juniper tree’s. Deze laatste zijn eigenlijk grote struiken in onze ogen maar het zijn wel degelijk bomen. Af en toe groene weiden met koeien maar deze zijn duidelijk gesproeid met kostbaar water.
Na Manila steken we de staatsgrens over naar Wyoming. Nu meer dan 50 mijl zandbak. Geen leven te bekennen, geen huis, geen grasland alleen dor land en sagebrush. Dit is een grijs taai struikje dat we in de meest dorre streken nog tegenkomen.
We mogen hier 75 mijl/u rijden dit is toch 110 km/u zo met die beperking valt het nogal mee. Het verbruik van benzine is ook betaalbaar voor 45 L betaalden we 14,06 $.Hier word in gallon gerekend dus even omrekenen.
Bij aankomst in Green River even het Nat. visitor center bezocht en met een lading folders buitengekomen. Hier zijn we in cowboyland werd ons duidelijk gemaakt door de dame achter de balie. Alle helpers zijn gepensioneerden of banen voor uitvallers. Mooi toch, zij zijn nuttig en hebben veel tijd en ervaring. Nog 120 mijl door de zandbak en we bereikten Pinedale. De benaming zandbak is niet denigrerend bedoeld, er is alleen weinig afwisseling in het landschap met een lint (de weg) voor en achter ons dat naar nergens lijkt te lijden. De bergen de verte links en rechts veranderen wel geleidelijk van afgetopte mesa’s naar puntiger bergtoppen.
In Pinedale op zoek naar een motel, deze keer hadden we niet op voorhand gereserveerd omdat ik niet kon inschatten hoe ver we zouden geraken.
Drie NO vacancy’s verder waren we bereid elke prijs te betalen voor een bed. Het werd het Wagon Wheel Motel waar we 1,5 keer de prijs betaalden van een Super 8, voor minder service.
We werden alleen toegelaten als we niet rookten en geen huisdieren bij hadden. Toen ik zei dat we aan de conditie’s voldeden ontdooide de dame en toen ik zei dat we van België afkomstig waren kwamen we aan een gezellige babbel toe.
We gingen wandelen en steak eten want het was nog 70° F(23° C). In het café restaurant stapten we binnen voor een biertje en bleven we eten omdat de local people hier duidelijk tevreden was.
Dirk kon niet weerstaan aan de Sirlong steak ik nam de today speciaal ‘Meatloaf’ met cornbread. Toen de dienster het menu aangaf en de today special noemde werd er aan de toog gegrinnikt en zie men ‘meatloaf from New York’ De dienster zie daarop al lachten ‘Yes but before the twins collapsed’
Het was zeer lekker en met een ijsje erna was mijn buikje meer dan gevuld. Toen we afrekenden en de fooi toevoegden zie Cathy (de dienster) ‘Yep, your Belgian folks are allright!’ Zou ik nu te royaal geweest zijn?
In de avondschemering wandelden we terug naar het motel waar ondertussen de NO vacancy ook als brandde.Read more