Satellite
  • Day 52

    Red desert road

    September 29, 2015 in Australia ⋅ 🌙 24 °C

    Ik vind altijd dat ik het vermogen heb mij snel aan te passen aan de omgeving waarin ik me bevind, vooral als er zon is. :) M'n eerste maand zit er alweer bijna op en ik zal niet liegen; het was niet makkelijk om in een dorpje als Julia Creek te infiltreren. Niet alleen de verveling en de traagheid van het leven hier maar ook het niet verstaan van het accent, de ontoegankelijkheid van de (achtergebleven) vrouwen (van altijd truckende mannen) hier en de enigszins (door te-drukke-ouders-vervangende-te-jonge-onbekwame-backpackers) getraumatiseerde, tegendraadse kinderen hebben me soms best, heel even, doen willen opgeven.
    Nu vier weken verder, lijken de dagen vrijwel vanzelf te gaan, hoef ik niet meer oke te zeggen waar ik eigenlijk een antwoord had moeten geven, maak ik onderweg naar de supermarkt hier en daar even een praatje en voel ik de kinderen aftasten of ik er met Kerstmis nog wel zal zijn. Dat ik tegen die tijd toch echt met m'n hol op een zeilboot zit, heb ik ze nog maar even niet ingepeperd.

    Wat ik wil zeggen dus is dat het me langzaam maar zeker wat beter lukt in dit leven mee te gaan. En de outback is toch echt een plek als geen ander. We kennen allemaal het plaatje: lange dorre wegen, tumbleweed waait over de weg, kinderen met cowboyhoeden en -laarzen aan, gezamenlijke eten in de schuur, stieren vangen, countrymuziek op de achtergrond... Heb je 'm?
    Alleen is dat hier geen grap, geen toneelstukje maar de realiteit en net zo modern als het leven hier. Ik bekijk dat van een afstand maar steeds vaker hoor ik mezelf de zin eindigen met -hey. Als in: "that's good, hey!" Hoor je het?
    Ik moet niet overdrijven hoor, de kinderen lachen me nog steeds uit als ik zeg truck 'terwijl het helemaal geen vrachtwagen is!' Ohh, hoe Amerikaans van mij :). Tegen de verveling kijk ik nu Home en Away, net zo slecht als GTST maar net zo beroemd in Australië en uiteraard volg ik de Australische X-factor. 's Ochtends eet ik geen kaas meer op m'n toast (dat is echt raar) maar Vegemite en gisteren heb ik rib roast klaargemaakt. Dus dat.

    Ik ben nog steeds geen koeien wezen vangen, vee wezen drijven, helikopter wezen vliegen maar ik heb wel tussen de paardenpoep mogen slapen, in twee dagen 1000 kilometer af mogen leggen, droge rivieren mogen bewandelen en ik heb bier gedronken bij football om vervolgens op de weg terug naar huis te rollen over de straat van de lach omdat ik me rotschrik van een kangoeroe van mijn lengte die tegenover me staat (dat gebeurt toch alleen hier).

    ✌️
    Read more