In de woestijn met Ole en Carlijn

Op de mountandem hebben we twee dagen de Atacama woestijn verkend. Als twee lompe lange mensen met een nog lompere lange fiets hebben we onszelf door bergkloven gewurmd en door parken gesjeesd. Onze tandem conclusie: voor is economy class, achter is duidelijk eerste klas met champagne. De m’taindembike bleek een leukere aanpak dan de Tour Bus Geysers Experience. We staan op om 4 uur ‘s nachts en vervolgens worden we door een aardige edoch strenge gids verteld wanneer we moeten slapen, drinken, plassen, foto maken. We worden gedropt op een van de uitkijkpunten en ik sta voor een subliem en prachtig uitzicht: vicuña’s die lopen in de graslanden en ganzen die overvliegen tegen de bergtoppen van de Andes. Ik kan niet anders dan janken om hoe mooi het is. Ik ben nog overrompeld en wil langer blijven dan de geplande 2 minuten Experience maar ik hoor achter me de beruchte woorden ‘alright guys vamos take a picture lets go’ en stap nog verslagen en met tegenzin weer de Tourist Atacama Experience bus in. Deel van de tour was de Chinchilla Experience, Vicuña Experience, Geyser Experience, Flamingo Experience, Canyon Experience en, voor mij geheel exclusief, de High Altitude Sickness Experience (ik mocht in mijn eentje in de bus zitten en ademoefeningen doen 😍).

Ons hostel voelt als thuis. Daarmee bedoel ik heel vet en materialistisch ingericht en totaal onpraktisch met kans op schurft. Elke ochtend is de walk of shame naar onze niet te peilen gastheer om te vragen voor een bord en mes uit de keuken. Dit is als we het durven te vragen, want elke keer weer lijkt het met tegenzin te worden weggegeven. De keuken blijkt namelijk strict geheim voor hostel leken en is puur en alleen voor de medewerkers. Wij kennen onze plek en eten braaf een mandarijntje met onze kurkentrekker en ik maak ‘s ochtends havermout in theekopjes (ze streken over hun hart voor gratis thee en oploskoffie).

Aan het begin van deze week heeft super sympathieke tour company guy Franco even ons geringe geld gebudgetteerd (hij studeerde economie of een van dat soort studies waardoor ik hem mijn budget wel toevertrouw). Dit heeft geresulteerd in een permanent schaamtegevoel wanneer we elke dag weer dubbel zijn budget hebben uitgegeven. Leuk bedacht Franco maar €7 pp per dag aan eten werkt niet als je hostel je geen keuken gunt. Eindstand dus nog meer blut.

Oh ja we hebben ook sterren gekeken. Wel thanks voor de korting Franco, Ole heeft geheel waard voor zijn geld gekregen. Een pauze was ingelast met wat koekjes en warme chocolademelk en deze man plundert niet alleen elk lopend buffet dat zich aanbiedt (in deze week een indrukwekkende drie buffets), maar vraagt de gids de poncho van het lijf: Over hoe de sterren draaien, en hoe dat in verhouding staat tot de aarde, en de planeten, de zon, seizoenen, de polen, de dagen, het jaar. Tourgidsen vrezen hem. We hebben wel veel geleerd over sterren. Ole zegt trouwens dat de sterren draaien hoe verder naar de evenaar hoe rechter hoe verder naar de polen in een rondje. Dus bij deze. En we hebben 3 keer een halve minuut stil moeten staan voor een foto. Gelukkig was eentje erg lief.

San Pedro de Atacama als stad is een bijzondere ervaring. Het is een koortsdroom van honderden winkels die precies dezelfde souvenirs verkopen, tientallen tour companies die de zelfde tours aanbieden, je hoort ineens Nederlands en de honden hier zijn echt belachelijk groot.

Over honden gesproken. Toen we bij restaurant Barros een sojaburger met quinoa bestelden (voor de ouderen onder ons, dit is erg ‘hip’ en ‘healthy’ eten) kregen we 7 euro aan iets wat eruit ziet als voer voor en nadat het door hond is uitgekotst. Nog opgekregen ook, aan het einde van de dag blijft eten eten. Het is trouwens de derde keer dat we op deze reis een vlucht denken te hebben de volgende dag, maar dit niet zo uitpakt. De eerste twee keer omdat we het land niet uit mochten, vandaag omdat we ons al een paar dagen verkijken op de datum en de vlucht een dag later blijkt te zijn. Gelukkig konden we net de bus terminal niet vinden voor tickets anders stonden we morgenochtend voor saus bij het vliegveld 100 km verderop.Read more