Satellite
  • Day 17

    Dock of the Georgian Bay

    July 7, 2008 in Canada ⋅ ☀️ 27 °C

    Zaterdag hebben we ouderwets geshopt in Old Town Toronto. Druk als een grote stad, tegelijkertijd is elke zijstraat een klein dorp met oproepjes om vooral niet te veel herrie te maken omdat het zo’n rustige Neighberhood is. Maar een mooi oud centrum dat wel, al werd het ook al snel een beetje sleezy. Robbie vroeg zich dan ook wel af wat die (leren)hondenmaskers in de etalage van de SM-shop deden. “Zeker voor carnaval of zoiets”.

    Nog geen twee uurtjes rijden van Toronto zitten we nu weer midden in de onmetelijke natuur. Op een steenworp afstand van een een enorm meer (Georgian Bay) heeft Erica weer een prachtige B&B gevonden. In de duinen hebben we een prachtig mooi appartementje bij mensen thuis. Midden in de duinen en de bomen. De weg oversteken en we zijn op een strandje. Dit uiteraard tot grote vreugde van Robbie, die op al onze voorstellen zegt: “ Of we kunnen naar het strand gaan!”. Wat we ook voorstellen: zullen we even wat koffie gaan drinken, zullen we gaan eten, zullen we even naar een dorpje, zullen we verder rijden.....op alles volg: “Of we kunnen naar het strand gaan!”

    En nog mooier: “here’s the room for your little princess”. Robbie heeft dus ook even geposeerd als een echte prinses.

    Vanavond heb ik de plaatselijke specialiteit gegeten: pickerel....Dus Erica vraagt aan de ober “Can you tell me what is Pickerel”...waarop de ober antwoord: “well it’s a.....pickerel”. Da’s misschien gelijk het verschil tussen Canada en USA. In Canada krijg je een Nederlands antwoord (wat is snoek...eh het is snoek). In de USA was er ongetwijfeld een 10 minuten durende obade gekomen over het wel en wee van de “pickerel in this erea”.
    Het was trouwens (nadat ik het toch 1 keer terug had moeten sturen naar de keuken wegens ongaarheid) wel heerlijke vis.

    Het dorp waar wij aten heet Midland. Een klein dorp met een redelijk oud centrum. Mooi is dat het dorp vol zit met enorme muurschilderingen van een schilder die in 1995 ontdekte dat hij kanker had en snel zou overlijden. Zijn wens was om zoveel mogelijk muurschilderingen te maken in zijn favoriete dorp. Allerlei mensen stonden hun muur af en de schilder sis begonnen met schilderen. Nu stikt het dorp van enorme muurschilderingen. Da’s het mooie van het niet hebben van een plaatselijk reglementen en bouwcommissies.
    Read more