"Freedom Fighter" by Aerosmith

35 graden en een luchtvochtigheid van 95%. Niet echt een dag om door de stad te wandelen. Neem daarbij de dreiging van regen en thunderstorms en het maakt dat het spannend wordt. We worden nat van het zweet of nat van de regen. Robbie in kleur

Vroeg op voor het ontbijt. De jetlag zit nog een beetje in ons systeem. The Flour Bakery om de hoek is alles wat je van een bakker verwacht, een toonbank vol vers gebakken lekkers met verse koffie. Het zit in een oud magazijn en het terras ligt op het oude laadplatform. De hele wijk rond ons hotel maakt een metamorphose door van oude industriele panden naar hippe koffietenten en restaurants.

Op naar de Freedom Trail,een lange lint door de stad langs alle punten die Amerika gemaakt hebben tot wat het nu is, vanaf de Boston Tea Party.

Wij kennen het begrip Tea Party als een rabiaat rechts-religieuze Amerikaanse club. Maar hier is het de start van het onafhankelijke Amerika (en het begin van het streng bewaakte recht op wapens in privebezit).

In de 17e eeuw arriveerden hier met het schip Mayflower de eerste Puriteinen, streng gelovigen. Koning George was een beetje streng voor ze. Dat leidde tot opstanden. Hierdoor nam de onrust toe en dat leidde tot het in zee gooien van thee, the Boston Teaparty.

Hordes Amerikanen volgen de trail door de stad om alle historische plekken te bewonderen. Ze doen dit allemaal bloedje serieus. Bij elke plek wordt omstandig en iets te luid pratend alle feiten doorgenomen. Zelfs de graven van de eerste Amerikaanse strijders kunnen rekenen op langdurige aandacht en bewondering.

Twee maal worden we overvallen door een enorme bui regen, met enorme plassen als gevolg. Wat dan weer leidt tot clichebeelden van opspringende toeristen (inclusief wij) bij een stoplicht als een gele taxi iets te hard door een plas water langs de kant van de weg rijdt en het water opspat tot aan onze oorlellen.

De eerste regenbui krijgen we bij de Frog-pond. Een meertje in een enorm park van ongeveel 10 cm diep, ter grote van een voetbalveld. Daarin verdrinken is op zich al knap. Maar in Amerika zijn er toch zeker 10 lifeguards, inclusief rode reddingsmiddelen, aanwezig om te zorgen dat er toch echt niemand onderdompelt.

Na een kleine tussenstop in het hotel maken we ons op voor de avond. We doen "China Town". Een bubble-tea voor de dorst in een boven kamertje van een chinees gokkantoor en een Mongoolse pan met bouillon om allerlei vlees en groente in gaar te koken als avondeten in de hipste tent van China Town (en dat ben je al snel in deze "viezige" oude buurt vol chinese buurtrestaurantjes en schimmige winkeltjes).

Nog een bierje op het dak van het hotel met een prachtig nachtelijk verlicht Boston.Read more