Satellite
Show on map
  • Day 18

    Op weg naar Jaipur!

    December 28, 2016 in India ⋅ ☀️ 23 °C

    Het waren een aantal goede en rustige dagen in Udaipur. Leuke mensen, mooie uitzichten en een beetje bijkomen.

    Een viertal reizigers uit het hostel lag vandaag ziek op bed, ik ben voorlopig nog op de been en hopelijk blijft dat zo. Wel is mijn creditcard ergens vorige week geskimd. Na een telefoontje met de ING in Nederland is de kaart per direct geblokkeerd. Voorlopig dus alleen cash. We kunnen door.

    Deze avond ben ik met een nachttrein vanuit Udaipur naar Jaipur vertrokken. Reizen met de (nacht)trein brengt uitdaging en avontuur. Allereerst de verassing met welke mensen je een kleine slaapcabine deelt maar ook als op een nieuw, onbekend station aankomt. Zeker in de avond of nacht. Je trein komt aan, je moet van A naar B en daar begint de uitdaging.

    Je ziet honderden Indieers, weet niet welke vervoersmiddelen worden aangeboden, je kent de prijzen vaak niet, weet niet met wie je meegaat en als de accu van je telefoon leeg is kan je niet volgen waar je heen wordt gebracht. Toch komt het altijd wel goed. Ook in India. Je gebruikt je gevoel en verstand. Even doorlopen, observeren en vanuit daar de tactiek bepalen vind ik het fijnst. Je niet gek laten maken het belangrijkste. Liefst van te voren bij een local informeren voor de juiste prijs.

    Nadat je je mannetje (chauffeur) hebt uitgekozen volgt de onderhandeling. Het eerste bod van de chauffeur is standaard te hoog. Om er achter te komen waar de grens ligt doe je een vrij laag tegenbod. Aan de reactie moet je zien te peilen hoever je er naast zit. Als het echt te laag is volgt er een aantal keer "impossible, impossible", schudden ze met hun hoofd en doen ze ook geen tegenbod meer als je wegloopt. Dan weet je genoeg en kan je bij de volgende iets hoger bieden. Op die manier schaaf je aan je onderhandeling. De wegloop-truc is in India het meest effectief.

    In India reis ik voornamelijk in de 2AC class. Dat is niet de meest luxe, maar ook niet de meest primitieve klas. Prima voor Westerlingen. In 2AC zitten de middenklas Indische families die soms redelijk Engels spreken. Achter de bankjes zit een gordijntje, er is een primitief toilet en er lopen om de 2 minuten mannetjes langs die eten aanbieden. Tas aan de ketting, bedje opmaken en je kan slapen. Wil je de echte india ervaring reis je de zgn. sleeper-class. In de trein kom ik tot rust en is voor de reiservaring interessanter dan een binnenlandse vlucht. Je kan niet veel meer dan wat praten, nadenken, muziek luisteren, staren en slapen.

    Treinen hebben hier in deze winterperiode standaard uren vertraging. Mijn maximale vertraging was bijna 12 uur. En vanuit Delhi waren de afgelopen week op een dag 66 treinen gecancelled. Niemand kijkt er van op. Ook moet je niet opkijken van een -uit het niets- boer of scheet van een treinreizende Indieer, want dat is niet ongebruikelijk (wel even wennen in het begin).

    In de treinrit van Delhi naar Agra ontmoette ik een gezin die naar hun familie in het Zuiden reisde. Vader van 80, moeder van 85 en hun twee dochers van ik schat rond de 60. De vader sprak een beetje Engels en ze moesten nog 20 uur reizen. Toen de trein vertrok, na anderhalf uur vertraging, begon het eetritueel. Eerst een Indiaas voorgerecht, daarna het hoofdgerecht met diverse groentes en rijstsoorten, daarna diverse soorten zoetigheid en daarna een dutje. De oude heer deelde zijn eten met mij. Een mooie vorm van gastvrijheid wat in India ook niet ongebruikelijk is.

    Mijn trein komt 5:45 am aan. De komende dagen ontdek ik Jaipur, de hoofdstad van Rajastan.
    Read more