Richting het zuiden

Met een beetje weemoed verlaat ik Calcutta. Gek eigenlijk, maar de chaos van de stad kruipt in je. Fijne dagen gehad en een vlucht wacht op niemand.

Deze reis wil ik graag meer van de zuidelijke provincies ervaren. Andere gebieden, minder grote steden en andere smaken. Hyderabad is daarvoor een goede hub. Het is een middelgrote stad met grote moslim-populatie, tropisch klimaat en veel historie.

In Hyderabad werd ik na drie dagen geveld door de bekende Indiase darmklachten, ik vermoed van een Lassi drink. Mijn trein moest ik laten gaan en uitzitten en vooral hydrateren is vaak de beste optie. Gesterkt met medicijnen was ik na twee dagen weer wat aan de betere hand.

Toevallig was er ook een Amerikaanse arts in het hostel, Mike, een man die al zeven jaar reist, werkt en studeert en tweeënhalf jaar in India verblijft. Hij loopt stage in een nabijgelegen ziekenhuis en ontwikkelt een app voor operaties in het buitenland. Een Uber voor de zorg. Waar een complexe operatie in USA bijvoorbeeld $280.000 kost, en voor veel mensen onbetaalbaar is, kan dat in een high class ziekenhuis in India voor $30.000 worden gedaan. Inclusief vlucht, verzekeringen en hotel. Hij bezoekt de artsen persoonlijk, voert audits uit en wilt zijn concept wereldwijd uitrollen. Je geeft in de app aan wat je diagnose is, voegt eventuele rongenfoto's toe en de app koppelt je aan de beste match. Hij zoekt nog een investeerder voor 7.000.000 USD om een versnelling te bewerkstelligen. Waarom zou je je qua zorg ook laten beperken tot je eigen stad, land of continent als opties in de wereld bereikbaar en beter betaalbaar zijn?

In Hyderabad staan me vooral de vriendelijke ontmoetingen bij. Tijdens een lunch kom ik in contact met vier mannen die werklunch houden, gerechten voor me bestellen en de rekening bij weggegaan voor me betalen, bij een theewinkel krijg ik bij binnenkomst een dienblad vol zoetigheid. En als ik op weg naar het treinstation haast heb omdat er geen Uber beschikbaar is en ik de drukke straat op schiet om vervoer te zoeken helpen uit het niets twee jonge Indiërs, bellen zelfs even met de Riskja-chauffeur voor de locatie, wachten tot hij arriveert en geven me een schouderklopje als ik weg rijd. Bij het wegrijden overigens nog snel gevolgd door een 'Where you from?'. Geniaal.

India wordt in de media vaak overschaduwd door negatieve verhalen, Delhi ook vaak genoemd. Dat komt ook zeker voor, maar de paradox is echter dat dit soort bovenstaande ontmoetingen hier continue de boventoon voeren. De Indiër is nieuwsgierig, maakt graag een praatje of drinkt chai zonder er direct geld aan te willen verdienen.

Na vijf dagen Hyderabad vertrok de nachttrein naar Hampi. Reizen per trein is een belevenis en een heerlijk rustmoment in de chaos van de straat. Je hebt een ligbank in treinstel , dekentje en dut door het geluid van de trein makkelijk in slaap. Ook in de trein weer zo'n ontmoeting, met Radjinees, een man van zestig en construction architect. Uitstekend Engels, zeer vriendelijk, behulpzaam en vertelt van alles over zijn leven en bestemmingen in India. Hij wijst me ook op de afbeelding van een klein brilletje op de buitenkant van elk treinstel, een onderdeel van een campagne om minder afval overal neer te gooien - "Swachh Bharat, Clean India, Mahatma Gandhi".

Met haren in de wind en open treindeur bekijken we de opkomende zon, drinken chai thee tijdens een stop en geeft me na verlaten van de trein nog tien bananen mee. Die had hij via de conducteur voor me geregeld en werden door iemand afgeleverd op het volgende station. Voor onderweg....

Op naar Hampi.Read more