100 dagen onderweg! - Mysore en Kerala

Vanuit Hampi reisde ik per nachttrein naar Mysore. Een overnight treinreis zorgt altijd voor de nodige reflectie en rust. Tien uur in een Indiase trein klinkt oncomfortabel maar het is een mooie ervaring en door het geluid van de rails, de bewegingen en donkere coupe wieg je al snel in slaap. Als je geluk hebt...

In Mysore verbleef ik in een backpackers commune villa omgebouwd tot hostel. Van camping naar villa. Grote tuin, palmbomen, hoge plafonds, grote keuken, drie balkons, dakterras en rustige omgeving. Niet alle bedden waren bezet en dat maakte de ervaring nog fijner. Alsof je een groot huis deelt met een paar vrienden en een host. Mijn enige kamergenoot stond om 5:00 op voor zijn dagelijkse Yoga course en verder had ik de dorm voor mezelf. Leuke mensen, goede sfeer en veel ruimte. De mogelijkheid tot koken, wierook en kaarsen in de avond en ontbijten met cornflakes in de grote keuken maakte de sfeer huiselijk.

Twee dagdelen erop uit naar het Mysore Palace, de kleurrijke echte Indiase bazaar en de stad. Verder een ochtendhike op de Chamandri Hill en genoten van de plek. Met de hangmat in de tuin, een boek en dagelijks een ommetje voor wat lokaal eten en een kokusnoot.

Het zijn ook de momenten waarop je de afweging maakt om ergens langer te blijven of door te reizen, meer te zien. Deze afweging komt steeds vaker naarmate de reis vordert, merk ik. Dit keer een verlenging van twee dagen, maar boekte ook een lokale bus naar Kochi, de hub voor de Kerala province. Beide keuzes zijn verleidelijk, dit keer won het doorreizen. Afscheid nemen van een plek en de mensen is ook steeds een stap uit je in korte termijn gecreëerde comfortzone.

Kochi lag op negen uur reizen met een Indiase government bus. Een nieuwe ervaring die minder comfortabel was dan de trein. Indiase muziek uit de speakers en een Bollywood movie op de schermen. Kerala heeft geen snelwegen dus op de route veel scherpe bochten, bumpy roads en hoge snelheden. Een die-hard reiservaring, zeker omdat ik nog wel eens last heb van motion sickness. In negen uur reizen stopte de bus vier keer drie minuten. Door het harde rijden, remmen en bochten wilde mijn lichaam die bus uit maar je weet dat je door moet. Mentale training. Na negen uur en midden in de nacht de bestemming bereiken voelde als een bevrijding.

Kochi is ook een vroegere handelsplaats aan de kust waar ik twee dagen verbleef, rond de boulevard slenterende en Kerala fish curry at met een reiziger die ik eerder had ontmoet. Een heerlijk tropisch klimaat. De eerste keer Indiase kust zien.

De Indiase Backwaters ontdekte ik vanuit Allepey op budget met lokale Government ferry. 'The Venice of the East’, adembenemend mooi. Drie uur op een boot voor minder dan een dollar door schitterende omgeving met lagunes, meren en palmbomen.

Vanuit Allepey reisde ik na twee dagen met drie lokale bussen verder naar Varkala. Een van de mooiste stranden in India. Om tot rust te komen. Te ontbijten en lunchen met uitzicht op zee. Te genieten van de zon, warmte, van de reis, een duik in zee te nemen en na te denken over mijn volgende stappen. Het is een totaal andere plaats dan Calcutta maar India is ook hier nooit ver weg. Op het strand lopen schaars geklede Westerlingen versus volledig geklede kleurrijke Hindoes.

Hoe en waar mijn volgende stappen gaan bepaal ik bijna van dag tot dag. Soms zelf op de dag zelf. Ik heb nog geen vliegticket India uit, de opties zijn open. Ook dat maakt het reizen op dit moment mooi en onvoorspelbaar (...of onvoorstelbaar) . We will see...Read more