Dag 4: Le Sauvage - Nasbinals

Totaal kilometers: 55 en een beetje in het dorp.
Totaal gefietst: 269,5 km
Afstand tot Santiago: 1471 km
Emoties: 🤒😓😳😱😐😊
Weer: van mist en vriezen tot zonnetje en aangenaam
Theme music voor vandaag: Pilgrim - Balmorhea (voor de muziek liefhebbers)

Verandering

Na de eerste dagen je draai vinden -van Frans spreken tot je tas herschikken- begin ik te wennen aan het ritueel van opstaan - eten - fietsen - slaapplaats zoeken - huishouden - slapen. Mijn stemming verandert van druk in mijn hoofd (zo heb ik gisteren meer gevloekt dan voor een pelgrimstocht goed is) naar een soort gelatenheid, een stapje voor stapje gevoel.
En dat ondanks wat ongeplande omstandigheden. Vannacht heb ik geen oog dicht gedaan, ik ben gisteren ontzettend verkouden geworden en lag vannacht naar adem te happen. Mijn kamergenote zegt dat ze er niks van gemerkt heeft, hoe beleefd! Saridon en een luisterboek blijkt om 3 AM toch te helpen als je wilt slapen... En vanmorgen was het koud. Echt koud. We werden wakker met een stevige wind, temperaturen onder vriespunt en 20 meter zicht. Na een nacht als deze niet het leukste vooruitzicht om in te gaan. Dus alle (4) laagjes aan, winterhandschoenen en buff en op pad. Het eerste stuk gaat door het bos en licht omhoog, prima om warm te rijden. De volgende 10 kilometer is een afdaling en beneden zoek ik gelijk een (pelgrims-) café op om warm te worden. Na uiteindelijk anderhalf uur met opnieuw twee Amerikanen hebben gepraat (they are really in climate change denile!) vervolg ik warm mijn weg.
Niks zo veranderlijk als de route naar Santiago. Ondanks ik niet fit ben voel ik me al zo vrij en geniet ik van de veranderingen om me heen. Was bij Le Sauvage het weer nog koud en mistig, nu trekt het open en kan mijn jas zelfs uit (middagtemperatuur toch maar 6 graden!), en ook het landschap verandert van beboste bergen naar een bijna kale hoogvlakte met eindeloze vergezichten. Mijn weekendbezoeken vorige maand waarbij ik 's nachts door een bijna uitgestorven Frankrijk reed gaven me een bijna onbehaaglijk gevoel, maar nu overdag en op de fiets voel ik me vrij en rustig en besef ik dat dit een heel groot cadeau is dat ik dit kan doen. Ook moet ik al nadenken welke dag het is en worden zelfs afstanden al relatief. O, al 50 kilometer gereden!
Opnieuw rij ik op de bonnefooi naar een Auberge en er is plek. Sterker nog, ik lig hier helemaal alleen in een gîte voor 16 personen. Na telefonisch bijgepraat te hebben met mijn pelgrimlief maak ik een pot ravioli warm in een te grote eetzaal. Ongezellig? Nee. Ik voel me vrij 😊Read more