Hallo Penang, hallo Georgetown!

We checken al vroeg uit want we vliegen om 09.25 uur van Kuching naar Penang. Even na elf uur zijn we er al.
Dit eiland is met twee enorme bruggen verbonden met het vasteland en dus eigenlijk een schiereiland. Er wonen op deze 285 vierkante kilometer zo'n 1,2 miljoen mensen (hiervan wonen er ca 720.000 in Georgetown. 59% is van Chinese afkomst. Dit maakt ook dat het eiland typisch Aziatisch aandoet.

De taxirit kost dit keer RM44,60 en lijkt voorspoedig te gaan. Totdat we
er bijna zijn, het verkeer loopt vast en we schuiven maar langzaam op.
Dat zal weer veel wandelen worden want een taxi of bus nemen lijkt weinig voordeel te bieden. Er is trouwens een goed netwerk van bussen maar ook die staan steeds vast.

Omdat we nog niet in onze kamer kunnen gaan we, gewapend met een plattegrond, eerst koffiedrinken en dan op verkenning uit. We zitten net aan 'n kop koffie, zien we ineens Karina weer, hoeveel toeval kan dit zijn!
Ons hotel ligt aan de Lebuh Chulia waardoor veel bezienswaardigheden aan te lopen zijn. We zetten koers naar de noordoost kant. Onderweg passeren we de Kapitan Keling moskee, de Sri Mariamman hindoe tempel, het busstation en de pier waar de veerboot vertrekt. We lopen door naar de Queen Victoria Klokkentoren en gaan dan naar binnen bij Fort Cornwallis.
We passeren het oorlogsmonument, het stadhuis, de St. George Church uit 1818 en naderen dan weer het drukke Chinatown met de Kuan Yin (Goddess of Mercy) tempel. Veel rookwolken hier omdat gelovigen hier voortdurend wensbriefjes verbranden. Nu eerst even lunchen want inmiddels is het al kwart voor drie. We vinden Barista café waar we wat te drinken nemen en een pizza delen.

Ook Georgetown heeft veel Street Art en dan met name in de Lebuh Armenian. We gaan gericht op zoek maar daar waar ze in Kuching deel uitmaken van het dagelijkse straatbeeld zijn de tekeningen hier een ware toeristische attractie. Er worden er meer dan 20 op de plattegrond aangegeven maar we vinden ze lang niet allemaal. Hiervan zijn er acht gemaakt door de Lithuaanse artiest Ernest Zacharevic. Gemaakt voor een festival in 2012. Wij hebben toch een voorkeur voor die van Kuching. Aan het einde van de straat wacht ons een optreden van een heuse "straatband", de gemiddelde leeftijd komt aardig in de buurt van gepensioneerden. Het drumstel is gemaakt van grote blikken, een theepot met bewegende deksel en andere potten en pannen. De gitaar heeft veel weg van een heel groot tennisracket. Zo leuk dit!

Als laatste wachten nog de Clan Jetties. Hier woont een Chinese community in houten huisjes op palen boven water. Weer schrikken we van de hoeveelheid toeristen. Snel gaan we naar de naastgelegen Lim Jetty, hier geen toeristen, wat een verademing. Moe geslenterd zetten we koers naar ons hotel, inmiddels is het bijna half vijf.Read more