Dag 10 - Date met vulkaan 2: Ijen

Omg. Sweet Jesus x 2! De wekker loopt om 00:30 af en we zijn allebei doodop... De meeste mensen in het hotel zijn op weg naar hun kamer om te slapen en wij worden wakker en gaan richting de receptie om ontbijt vragen. We kregen er een lunchpakketje met een burger (!?), sandwich en wat fruit, jackpot! Voor dat we vertrokken richting Ijen vulkaan smikkelde Eva al lekker de burger op. Ze vond het zo lekker dat ze er na een halfuur rijden nog eens deugd heeft van gehad. De weg naar de vulkaan was immers erg hobbelig en donker. En Eva + hobbelig vervoer = herkauwen. Gelukkig hebben we veel zakjes. Minder gelukkig was het feit dat er een gat in het zakje stond dat ik in de donkere jeep had aangeven. Het was nog maar amper dag en toch al zo'n pech!

Bij Ijen aangekomen kregen we een lokale gids die vroeger gewerkt had als zwavelmijner in de krater. Hij vertelde ons dat het nog drie kilometer te voet was. Steil naar boven. Zonder licht. Met zwavel lucht overal. Echt het beeld dat Eva heeft van een perfecte ochtend: zalig ontbijtje (x2) en frisse zwavel licht inhaleren tijdens wat ochtendinspanning.

De lokale gids was wel erg begaan met Eva, want om de tweehonderd meter vroeg hij: "Efa, u ok?" . Toch bleef het een stevige klim, maar we hebben het gehaald! Daar stonden we dan bovenaan de vulkaan. Tof! Ah, we moeten nog driehonderd meter naar beneden klimmen? In de krater van de actieve vulkaan? Weer zonder licht? Op losse stenen? Geen probleem, meneertje gids.

En waarom deden we dit? Om het beroemde "blue fire" van Ijen te zien. In de krater kan je tussen 02:00 en 05:00 blauw vuur zien. Dat is zwavelgas dat brandt met temperaturen tot 600 graden celsius en een fel blauwe kleur heeft. Een gasmasker was nodig, want je zit dus tussen de zwaveldampen op een twintigtal meter van dit blauwe vuur. Soms was de zwavel zo erg dat onze ogen er van begonnen te tranen. Het was echter wel allemaal de moeite waard.

Ook de gids had een topdag. Het was erg koud in de krater en toen ik even weg was zag hij zijn kan schoon om zich te verwarmen aan grote, warme, licht zuurgeurende Eva. De snoodaard!

De weg naar beneden was heel wat gemakkelijker en ook de autorit viel beter mee. Dit was echter nog maar het begin van onze trip deze dag. We moesten namelijk nog 280 kilometer met de auto terug naar Surabaya. 280 km? Niet zo ver? Wel op Indonesische wegen waar je gemiddeld maar een 40 km per uur kunt rijden... Er is wel altijd wat te zien onderweg. Toppunt: 4 koeien en tien Indonesiërs in één kleine truck.

We hadden één nacht geboekt in het Ibis Budget Hotel in de luchthaven omdat we de volgende dag een vlucht hebben naar Lombok. Ibis budget. Kleine kamer. In een luchthaven. Het maakte allemaal niet uit, vanaf het moment dat we de matras raakten, begonnen we te ronken. Een zevental uur slaap verspreid over drie dagen begon zijn tol te eisen, maar de trip was het allemaal waard: een waterval, twee vulkanen, blauw vuur, een hindoefeest ... Toch zijn we blij dat we de komende dagen verblijven op een bijna onbewoond eiland waar we niets gaan doen buiten slapen en zwemmen. Laat maar komen!Read more