Jakarta en Bandung

Hallo mensen uit het verleden (snap je? Ik schrijf 5 uur eerder voor jullie)

De ochtend dat wij wakker worden in Jakarta was een lastige. Een brak gevoel van vermoeidheid zorgde ervoor dat het opstarten dan ook wat langer duurde dan normaal. We besluiten onze eerste maaltijd van Indonesië te verorberen; nasi goreng. De hele zaal van het hotel was leeg, en we telde meer dan 25 tafels en minstens 100 plaatsen, kun je nagaan. Na het ontbijt proberen we de reis naar onze volgende bestemming te boeken, Bandung. Ook zijn we op zoek naar een simkaart. Over deze twee vragen alleen al hebben wij meer dan anderhalf uur gedaan om duidelijk te krijgen bij de lokale bevolking en hulp van het hotel. We kregen wel een antwoord op beiden vragen: 'airport'. Dus zo gezegd zo gedaan, zijn we naar het vliegveld afgereisd. We kregen hier een belachelijk aanbod voor een simkaart dus die hebben we maar even uitgesteld tot in de volgende stad. Echter vinden we wel vervoer naar de volgende bestemming: met de bus. Eenmaal in de bus wordt ik bijna bevroren door de airconditioning. Iedereen in de bus leek namelijk zijn airco uit te hebben gezet maar dat was bij mij niet echt een mogelijkheid, er zat enkel een gat in het plafond waardoor de harde stroom koude lucht in mijn nek gleed. Wat improvisatie verder en het gat opgevuld te hebben is de rit een stuk aangenamer.

De busrit duurt ongeveer een uur of 4 en we bestellen een taxi naar ons hostel. Mijn eerste indruk van het land is dat de westerse invloeden hier nog niet het hele land hebben gedomineerd zoals in Vietnam. Er lijkt ook een groter deel van de bevolking het minder ruim te hebben, of althans dat is de indruk die de omgeving opwekt. De wijken zien er hier al snel uit als sloppenwijken en mensen lopen veelal in versleten kleding. Wanneer we aankomen in ons hostel zien we iets opmerkelijks: tegenover het hostel is een restaurant genaamd 'de keuken van Elsje'. Met de zware tas in de kamer gelaten gaan we ruatig op zoek naar een simkaart en wat te eten. We komen (na wat instructies hier en daar) aan bij een twijfelachtig, klein tentje waar we besluiten ons vertrouwen in de mensheid op de proef te stellen door een simkaart te kopen. Hierna lopen we terug de hoek om naar een groot winkelcentrum waar we besluiten om een pizza te eten en wat Mariakoekjes in te slaan voor de komende tijd onderweg. We zagen ook nog wat typisch Nederlandse koekjes liggen van Verkade maar die hebben we maar laten liggen dit keer. Misschien de volgende keer weer een speculaasje.

Onderweg naar het hostel begint het gezang van de imam te klinken. Het is hier namelijk Ramadan, sterker nog het is het suikerfeest. Dit betekent non-stop gezang door de imam in de avond op maximaal volume en voor de moslims een groot feest, want eten is er in overvloed. We ontdekken snel dat wij ook geen kans meer hebben op avondeten, alles in gesloten in verband met deze feestdag. Ook het vervoer gaat lastig; alles is volgeboekt of ontzettend duur en hier maken de hostels en hotels ook zonder problemen gebruik van, immers krijgen ze de kamers toch wel vol. We bestellen wat fast-food omdat er geen andere optie is en besluiten om de nacht maar af te sluiten. De oordoppen gaan in want het is onmogelijk om zonder te slapen met het 'gezang' op de achtergrond.

Dat was hem weer voor nu. Tot het volgende avontuur!Read more