De lift.

Ineens gaat het heel snel.
Dacht ik nog dat we twee dagen in Coromandel hadden, we hebben ook twee nachten camping betaald zegt Rino vanmiddag tegen mij hoezo kunnen we hier twee dagen blijven, morgen gaan we toch naar Auckland met de ferry?
Inderdaad morgen over naar Auckland.
Dit is wel echt vakantie zo.
Vergeet welke dag het is, geen idee van tijd.
Je merkt het omdat je honger hebt.
We stapten vanmorgen vol goede moed op de fiets.
Zelfs nadat de eigenaar Greg ons waarschuwde voor de komende bult.
Steep and very windy.
En hij kan het weten want hij is er zelf een aantal keren over heen geweest en is zelfs een keer van zijn fiets gereden.
We zijn goed en wel op weg of er stopt iemand die vraagt of we een lift willen hebben want het is gekkenwerk deze heuvel.
We kijken elkaar aan, even een twijfel maar dan nemen we zijn aanbod met beide handen aan.
De tassen in het busje, de fietsen op de aanhanger en daar gaan we.
Waar we vandaan komen.
Whangapoua campground.
Ah Greg, i know him.
Onze chauffeur is op weg naar een klus in Taupō
Hij heeft weliswaar een pensioen maar kan er niet van rondkomen en moet dus nog blijven werken.
De weg is idd steil en erg bochtig plus het vele verkeer maken dat het geen prettige rit zou zijn geworden.
Op deze manier is het wel
heel prettig.
Als we op de top zijn stopt ie en kunnen we foto’s maken, nice view.
Take your time i’m going to smoke a cigaret zegt ie.
Ondertussen komt hij een bekende tegen en staan ze samen aan de kant van de weg gezellig te praten en te roken.
Aangekomen in Coromandel is het koffietijd.
Als we met de koffie naar buiten lopen worden we gewenkt door twee wegwerkers.
How are you en er ontwikkeld zich een leuk gesprek.
Na een kleine 10 minuten zit hun pauze er op en zwaaien ze nog even als ze weg rijden.
En dan is het nog maar 11.00, is de dag al heel anders gelopen als verwacht maar zo leuk!!Read more