Het einde van de wereld..

Na een dik kampvuur (een van Thomas' specialiteiten ondertussen!) met ditto maaltijd kruipen we de volgende ochtend recht vanuit onze slaapzak de auto in (sorry, onze hygiene standaarden zijn een beetje verlaagd ondertussen!). We gaan op weg naar het einde van de wereld! Ushuaia ligt in tierra del fuego, vuurland, het laatste stukje bewoonde wereld van Argentinie. Hoewel Ushuaia de meest zuidelijke stad ter wereld is, schijnt er ook nog een Chileens dorpje te zijn dat nog zuidelijker ligt. Ach ja, wij rijden door tot de weg ophoudt en dat is min of meer Ushuaia. The end. Althans voor ons.
We nemen de ruta de fin del mundo tot aan de ferry over de magaillan strait. Vanaf hier rijden we vuurland binnen. Eerlijk? Vuurland vinden we maar saai. Het lijkt op Nederland, net zo plat en met heel veel schapen. Verschil? Die verdomde wind! Ook hier weer je auto verlaten op eigen risico 😉. We rijden urenlang over ripio tot aan de grensovergang. Na een verbaasde blik op alle stempels die we de afgelopen weken verzameld hebben met ons heen en weer gecross, mogen we doorrijden. Back in Argentina, baby! En back on paved roads, halleluja!
Zoals ik al zei, vuurland vinden we niet zo bijzonder. Gelukkig blijkt de route naar Ushuaia schit-te-rend! Helemaal in het meest zuidelijke puntje Zuid-Amerika is het flink bergachtig en dat maakt ons uitzicht een stuk interessanter. We zien groene bergen gehuld in mist, gelegen aan uitgestrekte bergmeren. Super mooi! We schieten prachtige foto's en genieten flink. Dan begint het ineens te sneeuwen.. Oei! Ik heb meteen geen zin meer om te kamperen, maar geld voor iets anders hebben we niet. We besluiten maar gewoon te doen alsof het normaal is, kamperen in de sneeuw 😜.
De volgende dag sneeuwt het nog steeds. Vrij uniek volgens onze campingeigenaar. Normaal gesproken (lees: vorige week) is het hier zo'n zeventien graden, het is namelijk hartje zomer. Hmpf.. Ach, stiekem zijn we maar wat blij met de sneeuw! We zijn meteen in kerststemming en daarbij: Ushuaia is behoorlijk lelijk maar gehuld in een dik pak sneeuw lijkt het nog wel wat 😜.
Na onze 'jeej, we zijn aan het einde van de wereld!' foto te hebben genomen beginnen we aan de terugreis (zei ik al dat het gekkenwerk is zo ver te rijden in twee dagen? Haha!). Kersthits aan en keihard meezingen met Mariah Carey in de sneeuw. Een witte kerst! Nou ja, een beetje dan toch. De rit terug gaat een stuk sneller ondanks ons geluier in de ochtend. Toch is het al bijna donker als we die avond aankomen bij de camping in Punta Arenas. Het gebruikelijke riedeltje: Thomas maakt vuur, ik kook.. Behalve dan dat het vuur écht niet aan wil en mijn kookpitje het lijkt te hebben gegeven. De grootste fail tot nu toe, haha! Uiteindelijk duiken we verkleumd met drie lagen kleding aan (leuk detail: thermoleggings óver onze spijkerbroeken.. Te koud om ons om te kleden, haha!) plus fleecedeken ons tentje in met halfgare fusilli achter de kiezen. Erg vinden we het niet! Ons laatste dagje kamperen zit er weer op. Wat hebben we genoten 😁. 
De volgende dag leveren we na een ritje naar de carwash ons bakbeest weer in.. We zijn er een beetje verdrietig van. Onze roadtrip is over! Wat was het gaaf! Alles wat we ervan gedroomd hadden en meer. Eens te meer omdat het zo'n spontaan plan was, gewoon rijden, we zien wel.. Hier gaan we later nog heel vaak aan terugdenken, dat is een ding wat zeker is! Die avond in ons hostel vallen we helemaal rozig en schoon in slaap in ons warme bedje, heel veel mooie herinneringen rijker.. Morgenvroeg vliegen we naar Santiago, op naar ons volgende avontuur: Paaseiland, Tahiti en Nieuw-Zeeland met Thomas' broertje Luuk! Bofkonten alert! 😁Read more