Satellite
  • Day 230

    AC#12: Door de woestijn

    April 3, 2016 in Nepal ⋅ ☁️ 10 °C

    Muktinath (3800) - Jomsom (2700)
    - Gewandeld 23km

    Veel te laat staan we op en kleden ons aan. Nu we ons doel bereikt hebben is het moeilijk onszelf te motiveren om verder te lopen. Muktinath is een bedevaartsoord voor zowel hindoes als boeddhisten en dus is er vanaf Muktinath weer een weg, die veel wandelaars gebruiken om zo snel mogelijk richting Pokhara te reizen. Dat willen we niet, we hebben onze zinnen gezet op twee weken wandelen en een bus nemen voelt een beetje als cheaten. Maargoed, als we het hele circuit willen lopen hebben we nog een week te gaan voor we in Pokhara zijn.. We besluiten om niet te ver vooruit te kijken en maar gewoon op pad te gaan. We zien wel!

    We nemen de langere, hogere route naar Kagbeni, via een aantal mooie Mustang dorpjes. De tocht is zwaar en we verdwalen een paar keer, maar eenmaal daar is het alsof de tijd heeft stilgestaan. We zijn helemaal alleen en genieten van het uitzicht op de rijstterrassen. Als we de dorpjes achter ons laten bevinden we ons in een ruige woestijn.. Het is zó mooi en indrukwekkend. Nepal blijft ons verrassen. Alle twijfel van die ochtend om verder te wandelen is verdwenen. Natuurlijk lopen we het hele circuit uit, we willen NIETS missen van dit mooie land.

    Kagbeni is een bijzondere plek. Het dorpje voelt een stuk authentieker dan de meeste dorpjes op het circuit, waarschijnlijk omdat de meeste wandelaars dit dorpje overslaan. Zonde, dit prachtige dorpje ademt een bijna mystieke sfeer. We verdwalen in de middeleeuwse steegjes, stuiten op een klooster met zingende monniken, worden aangestaard door de locals en zien hoe koeien en kippen door de straten kuieren. Mooi.

    Hoewel we er al een flink aantal kilometers op hebben zitten besluiten we verder te lopen naar Jomsom, dat moeten we net redden voor zonsondergang. Het waanzinnig mooie landschap heeft ons nieuwe energie gegeven. We lopen door een rivierbedding en de wind slaat ons om te horen. Er lijkt geen einde te komen aan de weg, alsof we niet vooruit komen. De meeste wandelaars leggen dit gedeelte per jeep af, maar ik ben blij dat wij het zelf doen. Het is een bijzondere ervaring om urenlang door de rivierbedding te wandelen. We lopen parallel aan elkaar, Thomas honderd meter verderop. Allebei in onze eigen gedachten, genietend van de stilte. Iedere stap is er een, het is bijna meditatief.
    Read more