Lekker in het zand

Als we de zandduinen van Khongoryn Els bereiken -de hoogste zandduinen van het land- zijn we voor ons gevoel echt in de Gobi-woestijn, ook al beslaat de woestijn een veel groter gebied. We slaan ons kamp dicht bij de zandduinen op en omdat het nog vroeg in de middag is besluiten we diezelfde dag nog de duinen te beklimmen. Een paar biertjes mee in onze rugzak en we gaan op pad. We negeren voor het gemak maar even het advies om de duinen 's ochtends vroeg te beklimmen in verband met de harde zandstormen die 's middags over de duinen trekken. Een beetje dom, want de wind is zo sterk dat we onszelf met een zicht van 20% in het losse zand -twee stappen vooruit, een stap terug- compleet gezandstraald de berg op trekken. Het is zwaar. Ik overweeg serieus om op te geven en ik ben doorgaans toch geen quitter. Maar als we eenmaal bovenop de duin staan zijn we door het dolle heen.

Voetje voor voetje als in een karavaan lopen we over de rug van de duin. Waanzinnig. Wat is dit gaaf!! We kunnen maar met moeite blijven staan door de harde wind en het zand zit inmiddels overal en nergens, maar het voelt fantastisch. Wát een uitzicht!! En dan moet het leukste gedeelte nog komen.. Rennend, springend en rollend storten we ons de berg af. Yihaaaa! Weer even kind zijn, heerlijk! Na een klim van een uur zijn we binnen een minuut weer beneden. Ach ja, haha!

Die avond begint het te stormen. Het waait zo hard dat we twijfelen of onze tentjes wel bestand zullen zijn tegen deze natuurkrachten. We wachten even tot het opklaart, maar Sum is er zeker van dat dat niet gebeurt en staat erop dat we onze spullen inpakken. We kunnen vanavond in de ger van een vriend van hem logeren. We besluiten het te doen, maar natuurlijk is het totaal windstil zodra we ons in de ger hebben geïnstalleerd.. Tja, Sum zal zijn vriend wel aan wat extra zakgeld hebben willen helpen, haha! Gelukkig is het wel gezellig zo met zijn alleen in de ger.Read more