Adam's Peak

Vandaag is het 2 september. Vandaag is het dertien jaar geleden dat mama overleed. En vandaag is er precies een jaar voorbij gegaan sinds we op Schiphol onze familie uitzwaaiden en in het vliegtuig stapten om aan onze reis te beginnen. Het voelt heel dubbel.

Vandaag willen we iets bijzonders doen. Voor ons is dat het beklimmen van Adam's peak, de meest heilige bergtop in Sri Lanka voor zowel boeddhisten, christenen, hindoes als islamieten. Op de top van de berg is namelijk een bijna twee meter lange voetafdruk te zien. Volgens moslims en christenen is deze voetafdruk achtergelaten door Adam toen hij weer op aarde terechtkwam nadat hij verstoten was uit de tuin van Eden. Volgens boeddhisten is de afdruk echter van Boeddha, terwijl hindoes hierin de voetafdruk van de god Shiva zien. Een bijzondere plek dus.

In het pelgrimsseizoen beklimmen iedere nacht honderden pelgrims de top. Oude mensen, kinderen, iedereen. Wij zijn er in het regenseizoen en dus zijn er geen pelgrims, alleen toeristen zoals wij die gek genoeg zijn om midden in de nacht een berg te beklimmen. En dat terwijl ze weten dat er door de zware regenwolken geen vleugje mooi uitzicht zal zijn..

Toch willen we deze berg beklimmen. En dus staan we om een uur of vier naast ons bed en trekken we onze regenkleding aan. Het regent buiten heel hard en er is geen ster aan de hemel te zien. Tot zover onze gebeden dat de hemel zou openbreken en wij wél een prachtige zonsopgang zouden gaan meemaken. We sluipen in het donker door het uitgestorven dorpje. Niemand te zien, ook niet op het pad naar boven. Stiekem is het best wel spannend, ook omdat de batterijen van mijn headlight het inmiddels hebben begeven. Uren later komt de top eindelijk in zicht. De zon is inmiddels al opgekomen (denken we, want het is zo bewolkt dat we niets hebben kunnen zien).

Als ik voetje voor voetje mezelf de duizenden traptreden opsleep, moet ik denken aan mijn moeder. Een heel jaar lang al gaat alles geweldig, ondanks de risico's die we iedere dag weer nemen. We zijn gezond, hebben nooit iets traumatisch meegemaakt (ondanks de verhalen van andere reizigers in vooral Zuid-Amerika), er is zelfs nog nooit iets waardevols gestolen.. We zijn zó dankbaar. Zou zij misschien van boven op ons letten? Zorgen dat er ons niets overkomt? Als ik opkijk uit mijn gedachten zie ik een vogeltje voor me van tree naar tree wippen. Tien minuten lang loopt het vogeltje voor me uit, tot we bijna boven zijn. Ik krijg er tranen in mijn ogen van. De gedachte dat ze bij me is, dat ze hier nu op ons let, krijg ik niet meer uit mijn hoofd. Wat een mooi moment. Dankjewel mama.

Op dat moment kan het bereiken van de top ons niets meer schelen. Gelukkig maar, want de voetafdruk van Adam/Boeddha/Shiva ligt achter een gesloten deur, een deur die pas tijdens het pelgrimsseizoen weer zal opgaan. Maar het maakt niet meer uit. We hebben het gedaan! Na een kop warme thee slepen we onszelf weer naar beneden, dankbaar voor de wandelstokken die onze knieën weer eens redden. Het was behoorlijk zwaar maar heel erg de moeite waard.

Diezelfde dag nog nemen we de trein naar Ella, misschien wel het mooiste plekje van Sri Lanka.Read more