Surfin' Weligama

Tijd voor een andere missie: Surfen! Na ons tweedaags surf-avontuur in Lombok willen we nog een keer op de plank staan. Dus stappen we in de bus voor een lange busrit naar Weligama, een klein kuststadje dat bekend staat om haar 'good beginner surf'. Tenminste als je er in het juiste seizoen bent, en dat zijn wij eh.. niet. Haha! Maar de enige surfspot in Sri Lanka waar het wél het juiste seizoen is (Arugam Bay) lijkt ons zo stom dat we daar echt niet heen willen. Een overpriced shithole vol dronken bruinverbrande surfdudes en dudettes in kleine broekjes à la Kuta op Bali. Klinkt aantrekkelijk, niet?

Weligama dus. Een beetje onzeker stappen we uit de bus terwijl we ondertussen de golven afspeuren op zoek naar surfers. Niemand te zien. Hmm.. Dan maar flink genieten van de roti's, khottu en fruitsapjes aan het strand. Extra lekker na al dat wandelen van de afgelopen dagen.

Na een heerlijk ontbijtje met verse passievrucht, mango, papaya, watermeloen, ananas en toast met ei besluiten we de volgende dag toch een poging te wagen en we wandelen naar Surf 'n Lanka, een van de surfscholen aan het strand. Er blijkt zowaar gesurfd te worden, yes! We boeken meteen een lesje en kunnen een kwartier later al het water in. Deze surfles is niet te vergelijken met onze vorige les in Indonesië. Onze docent Sameera weet precies te vertellen wat er nog niet goed gaat en we leren ongelofelijk veel. De golven zijn perfect: zacht, niet te hoog en het zijn er VEEL. We pakken de ene na de andere wave en zijn allebei super enthousiast. De volgende ochtend liggen we uiteraard al weer vroeg in het water. Deze keer hebben we geen les genomen en dus gaat het allemaal wat moeizamer. Maar toch merken we dat we steeds beter leren wanneer je moet starten met peddelen en wat er niet goed is aan onze houding als we niet zo soepeltjes door het water glijden.

Zo brengen we drie dagen door op het water. Als het even kan gaan we twee keer per dag om maximaal gebruik te maken van onze tijd. Pro's zijn we nog niet, we zijn zelfs nog niet een heel klein beetje goed. Maar iedere keer als we op ons board weten te blijven staan zijn we super trots en de pijnlijke schuurplekken op onze knieën en bovenbenen dragen we met trots.. Wat is dit leuk!Read more