Cruz del condor

Vrijwel niet geslapen vannacht, vanwege hoogteziekte. Mijn kop deed zeer, ademen was wat ongemakkelijk en niet in slaap kunnen geraken. Tegen de ochtend was de hoofdpijn wel weg, maar ik was zeer slap en had geen eetlust. Geen eetlust hebben is ook een eneveneffect van de hoogteziekte, dus ik heb mij toch geforceerd van te eten. Momenteel is het bijna avond en gaat het al wat beter, de koppijn is er wel weer.


Ik moest om 6 uur op en rap ontbijten, want die taxichauffeur van gisteren kwam mij om 7 uur oppikken om naar de cruz del condor te voeren. De meeste kans om de condors te zien is vroeg in de ochtend. Als ge dit vannuit arequipa boekt moet ge om 4u snachts vertrekken en vijf uur in de bus zitten, wat ook een van de redenen was dat ik nu in een boeredorpje op een uurtje ervan zit. En ik ging met die taxichauffeur gezien hij mij overtuigde dat hij dit veel goedkoper wilde doen dan die tourbussen. De prijs leek mij redelijk en ik had geen zin op dat moment om zelf iets te zoeken. 


De rit naar de condors is door de colca canyon en deze is prachtig. Af en toe stopten we op een plaats met mooi uitzicht waar ook alle bussen stoppen. De weg ernaartoe is voor het overgrote deel een verharde aardeweg en af en toe moesten we door een riviertje zien te geraken. Ik was blij dat het niet met mijn auto was. Er reden enkel bussen met touristen op die weg, de locale bevolking rijdt nog op een ezel of llama hier. Ook stopten we bij twee kerkjes die van buiten gezien niet veel soeps waren, maar vanbinnen best origineel. De taxirit was wel voornamelijk in stilte vanwege het taalprobleem. Eenmaal aangekomen op cruz del condor, wat eigenlijk ook niet meer is dan een parking met uitzicht, zag ik dat er behoorlijk wat bussen waren, maar de plek is groot dus het viel mee. Ik had eigenlijk niet verwacht om een condor te zien, althans niet zonder lang te wachten en met een verrekijker, maar het duurde niet lang of er scheerde enen op twee meter boven mijn hoofd voorbij. Prachtige en vooral grote beesten. Ik heb net als de andere touristen een poging gewaagd om een foto te nemen, en tot mijn verbazing is er zelfs ene goed gelukt.


Op de terugweg nog op een aantal plaatsen gestopt om foto's te nemen, en rond 10:30 was ik terug in yanque. Ik vroeg mij af of het verstandig was om nog iets te doen, gezien hoe ik mij voelde, maar ik kan moeilijk de rest van de dag in bed liggen met een boek. Dus besloot ik om een testwandeling te doen en een paar honderd meter later keerde ik terug om toch maar even op bed te liggen. Rond 13u dacht ik van een tweede poging te wagen, ik had een wandeling buiten het dorp gezien die er vrij plat uit zag. Het bleek toch niet zo plat te zijn, maar met veel rustpauzes en een bejaardentempo geraakte ik toch vooruit. Het ging zelfs zo goed dat ik halverwege een afwijking van mijn traject nam, een klim naar een uitzicht waar ook een archeologische site was. Dit was zeer zwaar, om de twintig meter moest ik even stoppen, maar het lukte. Het idiote is dat mijn benen niet moe waren en ik zelfs niet eens zweette, het is gewoon dat gebrek aan zuurstof. Een uur of drie later lig ik terug op mijn bed en zal ik niet veel meer doen dan een boek lezen en alpaca eten. Middageten heb ik terug overgeslagen, ik zou niet weten waar. Gelukkig heb ik drie pakken graankoekjes gekocht voor dit soort gevallen.Read more