Ha Giang Loop

Donderdagochtend begonnen we aan de Ha Giang Loop, een tocht van 4 dagen op de scooter. We kregen uitleg over de route en toen trokken we de gashendel open.
Na 10 minuten te hebben gereden verlieten we de stad en tot onze schrik stond de politie ons daar op te wachten om ons aan te houden; hier waren we al bang voor. Ik werd aan de kant van de weg gezet, evenals Fred, onze Engelse compagnon. Ruben en Kees konden ongezien langs rijden. De agent vroeg om mijn rijbewijs en ik liet hem mijn internationale rijbewijs zien. Na deze even doorgebladerd te hebben gebaarde de agent dat ik door mocht rijden. Fred was niet in het bezit van een internationaal rijbewijs en moest omkeren en weer terug rijden. Na even gewacht te hebben probeerde hij het opnieuw en toen was de politie verdwenen en kon hij zonder problemen doorrijden.
Na het korte oponthoud rijden we door over de in goede staat zijnde asfaltweg. We zijn in het noorden van Vietnam en de mensen zijn hier een stuk armer, wat ons duidelijk wordt wanneer we door piepkleine dorpjes rijden. We passeren houten huizen op palen. Onder de huizen staat vee en hangt kleding te drogen aan waslijnen. We rijden tussen groene rijstvelden met op de achtergrond oprijzende, groene bergen. In de rivier spelen naakte kindertjes en doen vrouwen de was.
Naarmate de route vordert worden de bergen hoger en ruiger en verslechtert het wegdek. We ontwijken regelmatig diepe kuilen en op een gegeven moment scheuren we met grote stofwolken over onverharde modder- en zandweggetjes.
Tijdens een korte stop stap ik de weg af op een akker waar mensen aan het werk zijn. Engels spreken ze niet, maar een glimlach begrijpen ze wel en ze poseren voor een foto. Op rijstvelden stappen ossen moeizaam door de modder om de grond te ploegen.
Met brullende motoren gaan we bergen op, om daarna weer met een noodvaart de berg af te rollen, door haarspeldbochten manoevrerend.
Langs de kant van de weg staan kinderen met een brede lach te zwaaien. Soms komen ze aangerend om een high five te geven. Helemaal onschuldig zijn ze echter niet allemaal: midden op de weg staan 3 kleine jongetjes die mij tegen houden. Ze geven een high five, waarna ik kleine handjes aan mijn fototoestel voel trekken, terwijl andere handjes mijn broekzak in willen. Ik geef snel gas om ze achter mij te laten. Verderop staat Ruben, hij blijkt iets te missen. Hij rijdt snel terug en na een boze blik overhandigen de jongetjes met een schuldige blik het gestolen eigendom.
Het is een ongelooflijk mooi landschap. Wanneer we tussen bergen door rijden openen zich valleien. Langs de steile bergwanden groeit maïs; ieder stukje grond waar iets kan groeien wordt benut. In onze ogen lijkt het onmogelijk om dit te oogsten, maar de bevolking klimt langs de steile wanden met grote manden op hun rug. We zien heel veel kleine kinderen aan het werk. Ze sjouwen met grote bergen maïs of trekken koeien de berg op.

We doen 4 dagen over de rit van enkele honderden kilometers. We slapen 3 nachten in dorpjes op de route. Afgezien van de backpackers die hier komen om de route te rijden zijn hier geen touristen.
De 2e dag rijden we samen met het Amerikaanse stel die we ontmoet hebben in de bus op weg naar Ha Giang. De 3e dag rijden we langs het meest noordelijke puntje van Vietnam: Lung Cu Flag Point. Hier staat een toren waar een enorme Vietnamese vlag wappert aan de grens van het gigantische buurland China. We zwaaien even naar de buren en gaan daarna weer verder.
De 4e dag komen we moe, maar voldaan aan in het hostel. We mogen ons hier even opfrissen. We hebben een onbeschrijfelijk mooi stukje van Vietnam gezien. Deze ervaring is het absolute hoogtepunt van mijn reis door Vietnam. De vele indrukken en het inspannende rijden hebben wel hun tol geëist; ik ben uitgeput. De volgende bestemming zal ons gelukkig meer rust gunnen.Read more