Senaru

Door mijn ziekte had ik vertraging opgelopen, want eigenlijk wilde ik donderdag al uit Kuta weg. Ik had een tour geregeld, maar deze moest ik uitstellen. Ik wilde namelijk graag mount Rinjani beklimmen: de een na hoogste vulkaan van Indonesië, met een top van 3726 meter. Na wat research was ik erachter gekomen dat het niet mogelijk is om de top te beklimmen, omdat de toegangspaden zijn verwoest tijdens de aardbeving van vorig jaar. Wel is het sinds een week weer mogelijk om de kraterrand te beklimmen en het meer te zien.
Zaterdag voelde ik mij goed genoeg om mijn plannen weer voort te zetten. Na mijn hostess uitgebreid te hebben bedankt nam ik afscheid van haar en werd ik zaterdagmiddag om 12:00 opgepikt door een privé-auto. De reis ging naar het noordelijke deel van Lombok, naar het dorpje Senaru. De rit duurt meer dan 3 uur, maar is comfortabel. We rijden door een bos, waar apen langs de kant van de weg op paaltjes zitten. Scherp in de gaten houdend of hen wat eten wordt toegegooid.
Bij mijn verblijf aangekomen kan ik gelijk bij mijn gids achterop op de scooter om eerst lunch te eten, waarna we een potje stick fighting gaan kijken. Stokvechten is een vechtsport, wat typerend is voor Lombok. Mannen doen dit om hun 'mannelijkheid' te tonen. Twee mannen krijgen een schild en een stok en gaan met ontbloot bovenlijf het gevecht met elkaar aan. Degene met de meeste striemen en verwondingen verliest. Na entree te hebben betaald stap ik een terrein op, waar ik in het midden een ring zie. Eromheen staan vele mannen toe te kijken. Het lijkt echt een gezinsuitje voor de zaterdag te zijn, want er lopen ook vrouwen en kleine kinderen rond. Je kunt lekkere snacks en drinken halen. Er klinkt muziek en een commentator blèrt hard door de microfoon. Ik ben de enige toerist, en ik steek met kop en schouder boven iedereen uit, waardoor ik de ring goed kan zien. Er zijn twee teams, waarvan iedere keer een teamlid tegen de ander vecht. Ze gaan tegenover elkaar staan, bewapend met stok en schild en dan krijgen ze het teken om te beginnen. Ze dansen om elkaar heen en dan haalt er eentje uit. Stokken ketsen hard op de schilden af, wanneer ze proberen om elkaar op het bovenlichaam of hoofd te raken. Het is serieus spel en ze slaan elkaar echt tot moes. De striemen en beurse plekken zitten overal op hun lichaam en ik kan zien dat het ook goed pijn doet. Toch houden ze de schijn op dat ze het prima aankunnen en ze maken zelfs gekke dansjes. Sommige gevechten zijn enorm intens en dan juicht en klapt het publiek uit volle borst. Ik doe net zo hard mee, het is echt spannend! We kijken verscheidene potjes en als het afgelopen is wordt ik weer netjes bij mijn kamer afgeleverd. Ik pak mijn dagrugzak in voor de volgende dagen, want ik ga niet met de backpack omhoog.Read more