Gobi Woestijn

Onze eerste nacht in de woestijn gaat de Chenggis Khan wodka rond en stappen we uit onze ger naar buiten toe. Alleen de maan en de sterren geven licht. Candice, een Amerikaans meisje uit onze tourgroep haalt twee lampen met lange elastieken eraan tevoorschijn. Het heet 'poi', de lampen veranderen van kleur en ze draait ze kunstig rond. Zij en een Australisch meisje maken er een prachtige show van. Er komt een Mongools jongetje aangelopen, het zeven jarige zoontje van de eigenaresse van het kamp. Hij vindt de lichten prachtig en Candice leert hem hoe je ze rond moest draaien. "Wow, is geen groot genoeg woord!" roept hij verrukt. Onze guide Senna vertaalt het. Achter onze tent loopt een jonge kameel gezellig wat rond te scharrelen. Ik word er stil van, zo in deze gigantische donkere woestijn.

We eten op onze tour twee keer per dag warm. Het is steeds gedroogd schapenvlees (mutton) met aardappel en wat geschrapte wortel en dat gecombineerd met rijst, noedels of pasta.Erg vettig. Soms krijgen we hetzelfde, maar dan in een bouillon. De schapen en geiten worden in het najaar geslacht en het vlees wordt in de gers te drogen opgehangen. Dit eten ze dan heel de zomer. In de winter eten ze paard en koe. Die zijn groter en het vele vlees kan in de zomer niet goed worden gehouden want er is geen electriciteit in de kampen. Ook geen stromend water. Elk kamp heeft een houten hokje met of zonder deur, waar je boven een groot gat gehurkt 'naar de wc kan'. Onderweg ga je vaak gewoon wildplassen.

We rijden elke dag best een aantal uren over een slecht wegdek, en vaak gewoon over de steppe. Het zijn misselijkmakende ritten en bij aankomst op de volgende locatie is iedereen gebroken. We zijn met een groep van zeven touristen, Jens is de enige man, naast de guide Senna en de chauffeur George. We rijden op kamelen, we beklimmen een 200m. hoge zandduin (het laatste stuk bijna verticaal omhoog) waar we de zonsondergang bekijken en slapen bij nomaden families in hun ger kampen.

Het is even wennen om niet te kunnen douchen, naar een echte w.c. te gaan en zonder alle andere gemakken te reizen. Na twee maanden volledige vrijheid moeten wij er ook eventjes aan wennen om in een groep te reizen, waar alles geregeld en georganiseerd wordt. Maar als na de eerste vijf dagen we verder reizen met maar een andere meisje uit onze groep, missen we de rest meteen. Jens, ik, de Canadese Nash, George en onze nieuwe guide Oggie, gaan richting Orkhon Vally!Read more