The sacred valley

Vandaag wordt een drukke dag. We doen een tour naar de “sacred valley” met maar liefst 7 stops.

Eerst trekken we naar Chinchero. Aan de rand van dit dorp bezoeken we enkele Inca ruïnes. Daarna krijgen we te horen hoe men hier op traditionele manier kledij maakt. Een vrouw toont ons hoe ze alpacawol wassen in natuurlijke shampoo, gemaakt van een soort wortel die ze raspen en mengen met water. Ook de kleurstoffen voor de wol komen uit de natuur. Onder andere maïs, bonen en cochenilleluizen van de cactus worden hiervoor gebruikt.

Moray, de volgende halte, is een van de meest indrukwekkende. We zien gigantische cirkelvormige terrassen van gras waar de Inca’s vroeger gewassen op kweekten. De cirkels verschillen in hoogte en zijn trapsgewijs rond elkaar gebouwd, waarbij de middelste cirkel het laagst ligt. Zo wordt een microklimaat gecreëerd waardoor de temperatuur beneden maar liefst 15 graden hoger is. Daar kweekte men coca, dat meer warmte nodig heeft dan de maïs die hoger stond.

In totaal zien we 3 van deze sites met concentrische cirkels. Spijtig genoeg kunnen we er niet lang blijven aangezien er nog heel wat te bezoeken is vandaag.
Aan de zoutmeren van Maras is het een overrompeling van toeristen. Jammer, want de omgeving is wel mooi om te zien. Het grondwater hier in de bergen bevat veel zout. Toen de Andes gevormd werd door de botsing van aardplaten, enkele miljoenen jaren geleden, werd het zeewater ingesloten en mee naar boven geduwd. Nu profiteert men er van om het zout te winnen. Ongeveer 3000 bassins van 3 op 2 meter laat men keer op keer vol lopen waarna de zon het water verdampt en het zout doet achterblijven. We mogen er een kwartiertje vrij rondlopen maar door de drukte houden we het al snel voor bekeken.

Na de lunch in Urubamba trekken we naar Ollantaytambo. Dit was het laatste fort dat Inca Manco Yupanqui kon verdedigen toen de Spanjaarden Peru veroverden. We klimmen steil omhoog langs de hoge terrassen waar maïs gekweekt werd. Boven blazen we uit aan de restanten van de zonnetempel terwijl we ver in de Heilige Vallei kunnen kijken. Aan de overkant ligt een grote berg waar een gezicht in lijkt te verschijnen. In dit gezicht verschijnen tijdens de winterzonnewende de eerste zonnestralen. De muren van de ruïnes zijn gemaakt van enorme stenen die net als in Cusco perfect op elkaar passen. Al het materiaal werd blijkbaar van een berg enkele kilometers verderop gehaald. Met zelfgemaakte hellingen van stenen en zand werden ze vervolgens naar de top van het fort gesleurd.

Pisac, de laatste halte, ligt op anderhalf uur rijden. Deze ruïnes zijn het meest indrukwekkende dat we vandaag gezien hebben. We stappen langs een hele reeks boogvormige terrassen die tot diep in de vallei door lopen. Ook hier werden gewassen gekweekt. Aan de zijkant van de berg, eigenlijk in de rotsen, ligt de grootste bekende Inca begraafplaats. Familieleden werden er begraven met souvenirs en gouden voorwerpen. De site is niet toegankelijk en er zijn zelfs overal camera’s geplaatst zodat het goud niet gestolen zou worden.

Op de top van de site lopen we tussen enkele oude opslagplaatsen, altaars en waterkanalen. Het uitzicht op de vallei is alweer fantastisch. Er staat wel veel wind en de zon schuift stilaan achter de bergen waardoor we snel terug naar beneden gaan. Op weg naar Cusco stoppen we nog even in het dorp Pisac, waar we uitleg krijgen over het zilver en de types edelstenen die men gebruikt om juwelen te maken. Vé koopt er een klein hangertje van een lama met een turquoise steen erin. Past mooi bij het vogeltje (uit Spanje) en het hartje (uit Argentinië) die al rond haar nek hangen.

De dag erop waag ik mij aan een city tour waarbij enkele ruïnes in de buurt van Cusco bezocht worden. Voor Vé hoeft de drukte niet en zij rust wat uit in het hotel. Gids Amadeo wandelt te voet met onze groep naar Qorikancha. Dit was vroeger de belangrijkste tempel van de Inca’s. Nu schieten er nog slechts restanten van muren en kunstwerken over. “Qori” betekent “goud” en “kancha” staat voor “omheining”. Het domein bestond oorspronkelijk uit 4 gebouwen waar men de zon, maan, donder en andere elementen aanbad. In het midden ligt een mooi open plein dat de eigenlijke tempel was. Het geheel was ommuurd en een van de latere Incakoningen besliste om de bovenkant van de muur in goud te bedekken. Vandaar de naam.

Het is een interessante eerste stop, alleen jammer dat de groepen met toeristen elkaar onder de voet lopen. We wandelen snel naar de bus die ons naar de 4 volgende stops zal brengen.

De ruïnes van Q’enko, Puka Pukara en Tambomachay laten geen al te diepe indruk na bij mij. Gelukkig bezoeken we tussendoor nog Sacsayhuaman. Net als in Qorikancha zijn hier gigantische stenen, sommigen tot 140 ton zwaar, perfect op elkaar gestapeld tot lange muren. Het gebied is meer dan 3000 hectare groot en naar verluidt zou hier 20000 man bijna 60 jaar aan gewerkt hebben. Sacsayhuaman zou in de vorm van de kop van een puma gemaakt zijn, een van de heilige dieren van de Inca’s. Cusco zou vroeger de vorm van het pumalijf gehad hebben, waardoor ze samen het volledige dier vormden. Van bovenop de constructie hebben we een mooi uitzicht over de stad Cusco.

Hier volgen enkele bewegende beelden: https://photos.app.goo.gl/PTUBwMbQF5fphsdG7Read more