Dag 7 Stelvio pas

Als je hier bent, kun je niet om de Stelvio pas heen. Door Top Gear uitgeroepen tot 1 van de mooiste wegen ter wereld! Maar de Stelvio roept ook andere emoties op. In ons gezelschap is men het er wel over eens dat je m een keer moet hebben gereden, maar ook niet meer dan 1 keer. Zo mooi is ie nu ook weer niet. De Silvretta is mooier. Nu we de Stelvio hebben gedaan, komen wij tot diezelfde conclusie. Afvinken en op naar andere passen!

Jan, de hotellier had Talin een klein beetje bang gemaakt, dat de haarspeldbochten zo krap zijn en zo in een kuip liggen, dat als je een tegenligger (camper, of een bus ofzo) tegenkomt, je niet meer met de voeten bij de grond kunt en kan omvallen... Ondanks dit doemscenario gaan we t toch doen.

Waar hebben we t nu eigenlijk over? De Stelvio pas is in totaal zo'n 22km lang. Maar t beroemst zijn de 48 (!) haarspeldbochten die elkaar in rap tempo opvolgen.

We zijn eerst richting St. Moritz (Zwitserland) gereden. Daar naar toe kwamen we ook langs Samnaum een belastingvrije zône die we voor nu links hebben laten liggen. Richting Zernes was erg mooi met de nodige haardspeldbochten als warming up voor t grote werk! Vlak voor de Ofenpass een onwaarschijnlijk duur kopje koffie gedronken. € 4,-!! En niet eens een koekje! Zwitserland is echt niet leuk wat dat betreft....

Na de Ofenpas, kwam nog een fantastisch mooie pas: de Umbrailpas. Weinig verkeer en prachtige bochten en asfalt! Uiteindelijk kwamen we bij het doel van de dag: de Stelvio (Italië). Daar stond een kluitje auto's en motoren te wachten voor een slagboom. Een groot bord zei ons dat de pas gesloten was! We waren afgestapt voor wat foto's en hadden niet goed op de navi gekeken. Die vertelde ons nl dat we links de kluit voorbij moesten naar boven! En dat klopte, want wij doen de pas van boven naar beneden en deze gasten wilden van beneden naar boven!

Doorrijden dus naar boven. Daar was het een drukte van belang omdat er ook een wielerwedstrijd plaatsvond. Er zijn dus mensen die voor hun lol met een fiets naar boven ploegen, en/of met gevaar voor eigen leven zich op bandjes van 3cm breed, zonder beschermende kleding naar beneden laten storten!! En dan vinden ze motorrijden gevaarlijk.... 🤪😎

Vlak voordat we de eigenlijke afdaling begonnen, op een parkeerterrein nog wat foto's gemaakt. Daar aan de praat gekomen met 3 jonge gasten uit NL die een tocht van 2 weken aan het maken waren en bv ook in Slovenië zijn geweest. Leuke gasten....

Toen was het magische moment daar! De afdaling!! We begonnen met een camper voor onze neus... Die konden we echter heel vlot inhalen en daarna lag de weg voor ons open! Het was super rustig, zowel naar boven, als naar beneden. Ik reed voorop en als ik een bocht had gedraaid, zei ik Talin (via onze nieuwe intercom, waar we enorm blij mee zijn!) of er wat aan kwam. Bocht na bocht draaiden we en ze zijn inderdaad krap en ze liggen inderdaad in een kuip. Maar omdat t zo rustig was, geen enkel probleem! Talin werd hoe langer hoe enthousiaster en vondt het halverwege de pas helemaal geweldig! Exact halverwege (dus bij bocht 24), staat een groot hotel/restaurant, waar we neerstreken voor een lunch. Een geweldig uitzicht op de reeds afgelegde weg en ik heb zelfs een Marmot (ofwel Murmeltier) in de verte weten te ontwaren!

Het is niet bepaald stil als je daar op t terras zit. Motoren, sportauto's met een luide uitlaat, rijden af en aan. Tijd om ons er ook weer tussen te mengen. De overige 24 bochten met goed gevolg afgelegd. Om daarna wat rustigere wegen te rijden. Maar, Oostenrijk zou Oostenrijk niet zijn, als we niet zouden worden getrakteerd op nog meer schitterende passen die we met een lekkere snelheid konden nemen.

Omdat we laat en behoorlijk zwaar hadden gelunched, hebben we bij de MPreis een salade gehaald en die op de kamer opgepeuzeld. Straks nog ff naar de bar om nog een biertje te nemen en met de andere motorrijders verhalen uit te wisselen.

Morgen de laatste dag hier.... 😭😭😭Read more