Hold on, we’re going home

tja, waar te beginnen?

allereerst: mijn welgemeende excuses. in mijn vorige post vertelde ik vaker te gaan schrijven, maar niets bleek minder waar.

er is een hoop gebeurd afgelopen maand. beginnend in het prachtige kaapstad, eindigend in een appartement in utrecht.
het verhaal in vogelvlucht, van a tot z:

het begint eigenlijk nog net voor kaapstad he. want we waren lekker op vakantie langs de kust van zuid-afrika. vanuit jeffreys bay zijn we doorgereden westwaarts met als eerste stop tsitsikama national park, onderdeel van garden route national park. aan de zuidkust, met prachtige kliffen, bossen en andersoortige natuur. Hier hebben we onze kerstavond en dag doorgebracht in een superdeluxe lodge met bubbels, bubbelbad en open haard. heerlijk. de omgeving weer fenomenaal als altijd. lekker gewandeld, de grootste boom van het land gezien en als kers op de taart gekayakt over de stormsrivier. serieus, google dat, want het is vet, en ik heb geen goeie fotos gemaakt tijdens het peddelen. kerstdag twee: vervolg van de garden route, via een super mooie weg, door bossen, langs het water en voorbij mooie fotogenieke plekkies. hoogtepuntje onderweg: knysna. een tamelijk veel te duur jetsetdorp met vervelend publiek (rijk wit en asociaal) maar wel echt een schitterende plek. fantastische uitzichten op een wilde zee, terwijl het de andere kant op een kalme baai met moerasachtig gebied is. zelfs, of misschien wel dankzij, met mist een van de plekken waar ik later nog wel een keer terug wil komen. einde van deze dag komen we aan in oudtshoorn, een tikkie landinwaarts. dit is de plek waar onze vakantie eigenlijk om te doen is: stokstaartjes. we beginnen nog een met een heerlijk tweedekerstdagdiner. daarna snel het mandje in, want om 05:00 uur staan de stokstaartjes op, dus wij ook. zaten we dan, klapstoeltje mee, koffie in de hand. wachten tot de familie wakker werd. unreal. ze kijken effe wat we komen doen, maar zijn dan helemaal ok en gaan lekker beginnen met hun dag. een uur lang schiet de een na de ander uit hun burcht om op te warmen in de ochtend zon. als iedereen lekker op temperatuur is gaan ze op pad, op zoek naar eten, en weg waren ze. wij dus ook, tijd voor ontbijt.

terug naar de kust. via hermanus brengt de garden route ons bij kaap de goede hoop. vooral veel wind en mensen, maar toch wel interessant ook om weer op een plek te zijn die van geschiedkundig belang is. en de omgeving ook weer: adembenemend. eindigt onze vakantie in kaapstad. blijkt dus dat we na vier maanden natuur toch ook wel heel erg blij werden van de stad. heerlijk joh, hipster koffiebarretjes, eindelijk fatsoenlijk (vega) eten, effe naar de bioscoop (love wes anderson) en zowaar een foodmarkt met techno-achtige dj, hebben we dus gemist. uiteraard ook gewoon de tourist uitgehangen, de tafelberg beklommen met een schitterend uitzicht (zie foto), free walking tours gedaan, robben island bezocht (anticlimax). ondertussen werd tutu begraven en stond het parlement in de fik, al met al een geslaagde week kun je wel zeggen. afgesloten met een dag in de wijnstreek, van 08:00 tot 17:00 vol aan de wijnproeverijen. ik hoef niet uit te leggen dat ik geen idee meer heb welke de goeie waren, want om 10:00 uur lagen we er al af.

onderweg naar de nieuwe campus: drie lange dagen in den auto, want we gaan van uiterst west naar uiterst oost. en das dus niet zoals in nederland effe een uurtje gas geven, maar 1900 kilometer tuffen. aangekomen aldaar begint er een gevoel te overheersen wat al wel een paar weken aan het knagen was. ik wil naar huis. niet per se voor altijd, maar ik wil mijn moeder zien. niet iedereen van jullie zal ervan op de hoogte zijn, maar ze heeft borstkanker. en eigenlijk gaat dat super goed, maar er is wel regelmatig minder goed nieuws. steeds vaker had ik er moeite mee om zo ver weg te zitten, niet even langs te kunnen gaan, niet te kunnen chauffeuren, niet er gewoon even zijn. ik denk dat ik daar meer last van had dan mijn moeder, maar toch voelde dat al een tijdje niet goed. ik wil dus even in het land zijn. 

brengt ons bij Z. hier zijn we dan, in het appartement van tim in utrecht. plannen maken tijdens een pandemie bleek niet aan ons besteed. keer op keer komt er iets in de weg. dan een lockdown, dan een heimwee. geen zin meer om nieuwe plannen te maken om ze vervolgens de prullenbak in te gooien. onze tijd komt nog wel, ooit gaan we deze waanzinnige reis vervolgen.

zeg mochten jullie woonruimte danwel werk weten: je weet me te vinden he!

x

liedje van het moment: drake - hold on we’re going homeRead more