Power Rangers

August 2021 - April 2024
Daan en Simone op avontuur. One year safari ranger feest in Kruger National Park, Zuid-Afrika. En wie weet wat er daarna gebeurt. Read more
Currently traveling
  • 8footprints
  • 2countries
  • 973days
  • 47photos
  • 0videos
  • 15.2kkilometers
  • 8.8kkilometers
  • Day 1

    It began in Africa-ca-ca-ca-ca-ca

    August 27, 2021 in South Africa ⋅ ☀️ 21 °C

    Hallo. Welkom bij mijn blog. Op veler verzoek, maar toch op eigen beweging. Een totaal incompleet en onregelmatig verslag van een avontuur in Afrika en wellicht andere werelden, maar dat zien we later wel. Volg dit om op de hoogte te blijven, foto’s van egels te zien of om te kijken waar we uithangen.

    Om te beginnen zitten we nu in een hotel op de luchthaven van Johannesburg. We zijn daar gisteravond na een tamelijk lange en af en toe turbulente vlucht aangekomen (bedankt aan kapitein Mark voor alles). Nu doen we een dag niets, een beetje lezen, wijn drinken en blogs schrijven, alvorens we morgen richting Kruger vertrekken.

    Aankomende woensdag beginnen we daar met een cursus: One Year Safari Ranger. De naam zegt het al: we leren daar dus om Safari Ranger te zijn. Half jaar les, half jaar stage. Totaal dus 1 jaar super vette dingen doen, heel veel leren en elke dag op Safari.

    Heel veel zin om eindelijk weer iets echt interessants te doen, na anderhalf jaar toch een beetje tussen wal en schip te zitten. Eindelijk onze dromen weer achterna!

    Nou, de kop is eraf hè. Jullie horen van ons, ik weet niet wanneer, maar vast binnenkort.

    Super liefs

    Liedje van het moment: Chemical Brothers - Electronic Battle Weapon 5
    Read more

  • Day 7

    Ask yourself: how did I get here?!

    September 2, 2021 in South Africa ⋅ ⛅ 23 °C

    Van de week zei ik nog dat het niet per se heel snel zou zijn voordat we weer iets zouden laten horen. Maar holy shitsnacks, Zuid-Afrika. Wat een begin.

    Zondag zijn we aangekomen in Balule Nature Reserve, onderdeel van de Greater Kruger area, ons huis voor zeker het komende half jaar. We zitten in een erg funky lodge, met leuke houten huisjes, gemeenschappelijke braai/eet/chill-plek en een soon-to-be-minizwembadje. Echt een heerlijk plekkie. Omdat onze opleiding pas vandaag zou beginnen dachten we zondag: misschien is het leuk om maandag en dinsdag wat met de werknemers hier mee te gaan, en alvast een beetje bekend raken met de omgeving en dieren etc.

    Nou, dat is gelukt. We vroegen aan Jason, de Head of Wildlife Protection of hij wat hulp kon gebruiken. Zondag had hij nog niet meteen iets in gedachten, maar maandagochtend om 06:30 stond ie voor de deur of we mee wilden gaan om ‘controlled wildfires’ te maken. Grote stukken land worden om de beurt in brand gestoken om de grond vruchtbaar te houden en zo het land in balans te houden. Meestal gebeurt dit natuurlijk, maar als dat uitblijft dan helpen ze een handje. En dat gingen we doen dus. Met een man of 50 op stap. Een aantal mensen steken de boel aan, en de rest zorgt ervoor dat er niets overslaat naar de stukken land die níet moeten verbranden. En lange tijd ging dit goed, geen vuiltje aan de lucht. Totdat onverwacht de wind draaide en het vuur toch kans zag om de weg over te steken. Er kwam een vuurdeeltje terecht in uitgedroogde olifantenpoep, dat heeft een tijdje staan smeulen en is toen uit elkaar gespat, met vonken naar de overkant. Toen was het kwaad geschied. Omdat het zo rete droog is hier brand er binnen een paar seconden meters aan land weg. Er was geen houden meer aan. Dus de rest van de dag hebben we met man en macht geblust om te zorgen dat het nog een beetje binnen de perken bleef. Fun fact: blussen gaat grotendeels niet met water, want dat is er niet, maar met rubberen bezems en bladblazers. Wat op zich ver(r)assend goed werkt, maar telkens als het eindelijk een beetje onder controle was laaide het vuur een paar honderd meter verder weer op. 2000 hectare is in vlammen opgegaan, in plaats van de 400 in het originele plan. Tamelijk bizar om zoiets mee te maken. Zeker op je eerste dag in het land. We hadden eigenlijk nog niets gezien van het park, en dan sta je opeens midden in het veld waar je eigenlijk onder geen beding mag lopen vanwege dieren slangen schorpioenen ollies leeuwen alles, om koste wat kost de schade te beperken.

    Gister dus maar even iets rustiger aan gedaan, en is het spannendste dat we meegemaakt hebben dat de auto bijna werd aangevallen door een mama olifant die haar kleintje (omg cute) wilde beschermen. Misschien wel dezelfde olifanten die de nacht ervoor op letterlijk een meter van ons huisje bomen omver liepen om op te smikkelen. Afgelopen nacht hebben de ollies plaatsgemaakt voor een setje leeuwen dat op patrouille liep over de campus, ook vlak langs ons hutje. Welcome to South Africa!

    PS: we zagen net een zwarte neushoorn, die helemaal relaxt was met onze aanwezigheid waardoor we een kwartiertje naar hem konden kijken. Dat is bijzonder want deze dingen zijn bijna uitgestorven. Het is nogal onwerkelijk allemaal.

    Liedje van het moment: Talking Heads - Once in a Lifetime
    Read more

  • Day 16

    Okay ladies, now let's get in formation

    September 11, 2021 in South Africa ⋅ ☀️ 25 °C

    We zijn nu écht begonnen. Twee weken in Zuid-Afrika nu en de eerste week van de opleiding zit erop.
    In de eerste week van ons avontuur hadden we al een bosbrand, een olifant in ons huisje en een een zwarte neushoorn, en dat blijkt echt pas het begin. Het is nog steeds onwerkelijk om op een plek te wonen waar zoveel gebeurt qua natuur en wildlife. Elke avond is het weer spannend wat je in je bed gaat vinden. Gelukkig blijft het so far beperkt to onze huishagedis die gezellig op onze dakbalken woont. Nog niets in bed, maar dat is een kwestie van tijd. De eerste zwarte mamba is al gespot, de giftigste slang van Zuid-Afrika. Nu nog gezellig op een afstandje in de bosjes, maar zodra de zomer echt begint zie je ze overal naar het schijnt. Gister ook een boomslang gezien, en dat is ook geen prettige wetenschap, want die zijn dus zodanig gecamoufleerd dat je die normaliter niet ziet hangen in een boom (google die shit). Naast enge dieren gelukkig ook leuke! Ik weet niet wat het met ons groepje is, maar we hebben een neusje voor bijna uitgestorven dieren. Vorige week dus al een zwarte neushoorn (binnen 10 jaar zijn die uitgestorven waarschijnlijk), en deze week wilde honden (zeldzaam in deze omgeving) en de witkopgier. Dat is een immens grote gier, die helaas ook slachter offer wordt van de neushoornstroperij. Er zijn maar 7 paren in Kruger, dus ook dat was weer een lucky day.

    Daarnaast zie je het landschap al langzaamaan veranderen. We hebben een miniminiminibuitje gehad van de week, en de dag erna meteen knopjes in sommige bomen. Heel benieuwd hoe het hier gaat worden zodra het regenseizoen echt begint. Tis nu voornamelijk dor allemaal, maar komende weken gaat het landschap dus helemaal veranderen. Erg leuk om dat is mee te maken buiten een stad.

    Nu dus ook de eerste week van de opleiding afgerond. We kennen nu heel veel vogels. 122, qua uiterlijk en zang (haha I wish). Volgende week kennen we er 250 zeggen ze, ik ben benieuwd. Want alles lijkt op elkaar. Houd maar eens een Common Cuckoo en een African Cuckoo uit elkaar als er eentje langs vliegt. Kan niet hoor. Wel een aanrader: de Southern Ground Hornbill, die klinkt dus als Beyoncé (ook bijna uitgestorven dus die zullen we van de week wel zien).

    Maar verder ook echt al zoveel geleerd over dieren, bomen, planten, landschap, lokale gebruiken en zo veel meer. Beloofd echt heel veel voor het komende jaar. Ook een leuk lokaal gebruik hier: de braai. Hebben we gister ook eens meegemaakt. Dat is dus een soort van barbecue maar dan echt super bijzonder. Met vlees enzo. We voelen ons echt al locals nu. Maar was wel oprecht leuk, na een paar dagen van 06:00 tot 18:00 aan de studie was een avondje bier en barbecue wel welkom. Dit weekend met de voetjes omhoog aan de studie, want volgende week de eerste echt test, spannoooond!

    xoxo

    Liedje van het moment: Beyoncé - Formation
    Read more

  • Day 51

    Elephant

    October 16, 2021 in South Africa ⋅ ☀️ 37 °C

    Mijn laatste pinguïn is alweer meer dan een maand geleden. Om maar even te bewijzen dat het allemaal nogal onregelmatig verloopt, ons leven.

    Hoop gebeurd wel deze maand hoor. Allereerst heeft onze leraar/gids/directeur/eindbaas zijn blaas gescheurd, nét na de vorige post. En aangezien hij redelijk solo te werk ging heeft het nogal wat voeten in den aard, deze gebeurtenis. Na een midnight race naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis (dat is dus anderhalf uur rijden vanaf hier) en een week in bed aldaar is hij nu thuis aan het herstellen. Gelukkig gaat dat redelijk voorspoedig, dus met een beetje geluk is ie na onze vakantie (daarover later meer) weer een beetje van de partij hier in de nature reserve. Maar die hele periode liep dus een beetje gek. Klassikale lessen werden overgenomen door zijn vrouw, die op zich ook wel bevoegd is, maar wel een stúk minder bevlogen les geeft. En vooral aan de praktijk kant was het lastig om iemand te vervangen die dit al twintig jaar doet, en echt alles van de natuur weet wat je maar kunt bedenken.

    En ondertussen liep de opleiding gewoon door. Ons jaar in Afrika is begonnen met een FGASA Field Guide cursus. Daar zijn we afgelopen maand erg druk mee geweest. Erg veel theorie, om later een beetje beter beslagen ten ijs te komen in de praktijk. Was wel weer effe wennen hoor, want toch stiekem best lang geleden dat ik een studieboek had opengeslagen. En aangezien Zuid-Afrika nog van tests houdt, schrijven we die ook achterlijk vaak. Laatste test, over alle theorie so far, zaterdagochtend gemaakt. En dan morgen de real deal. Dan is het echte theorie examen. Is natuurlijk allemaal geen probleem, want we zijn heel slim. Maar in de dagen erna moeten we dus zelf onze leraar gaan gidsen door Kruger heen voor het praktijkexamen. En dat wordt wel spannend hoor. Als dat achter de rug is gaat de druk effe van de ketel gelukkig. Twee weekies vrij, waarin we ook een keer wat van de rest van het land kunnen ontdekken (tips zijn welkom!). Na de vakantie gaan we dan weer heel veel nieuwe toffe dingen doen, zoals werken in een wildlife rehabilitation centre, snake handling (omg) en wilderness protection.

    Terwijl alles dus zo goed en zo kwaad als het kan door loopt, doen we tussendoor wel echt zo veel onwijs gave dingen. Elke week is er wel een olifant in kamp, op plekken waar je hem niet wil hebben (zie foto). Elke dag val je in slaap met brullende leeuwen en huilende hyena’s op de achtergrond. Van de week zagen we een luipaard. En dat is misschien wel het mooiste dier dat ik ooit gezien heb. Echt heel bijzonder om zo dichtbij ongestoord naar zo een prachtig schepsel te kunnen kijken. Afgelopen week zijn we met een gids van een lodge iets verder op op pad gegaan. Een vier uur durende wandeltocht, op zoek naar de kleine dingen in het leven. Eigenlijk geen enkel groot dier van dichtbij gezien, maar zo veel geleerd over bomen, termieten en alle andere kleine dingen waar je eigenlijk zelden bij stil staat. Zou wel elke dag willen doen, zo een uitje. En gister nog met de Head of Wildlife Protection een wandeling gemaakt op zoek naar sporen van dieren. Ook daar weer zo cool om te zien hoe álles wat er gebeurt in de natuur sporen na laat, van voetstappen tot gebroken takken en van uitwerpselen tot oude impala-botten. Álles vertelt een verhaal, en wij zijn daar onderdeel van. Niet normaal.

    Liedje van het moment: Tame Impala - Elephant
    Read more

  • Day 71

    Its always better on holiday

    November 5, 2021 in South Africa ⋅ ☀️ 29 °C

    Lang verhaal kort: we zijn gekwalificeerd Nature Guide!
    En nu is het vakantie.

    Liedje van het moment: Franz Ferdinand - Jacqueline

  • Day 86

    Bitch Don’t Kill My Vibe

    November 20, 2021 in South Africa ⋅ ☁️ 22 °C

    25 oktober 2021. Daan en Simone zijn gekwalificeerd Nature Guide. We mogen nu rondleidingen geven door alle natuurparken van Zuid-Afrika. Sick toch. Begin september hadden we echt nog geen idee van alles. Nu nog steeds niet, maar kunnen we er in ieder geval geld voor vragen. Heel september en oktober was keihard werken, voor het eerst in jaren weer aan de studie, twaalf uur per dag knallings. Maar wel echt onwijs veel geleerd. Theorie-examen allebei met klinkende cijfers gehaald. Toen dus er praktijkexamen, waarbij je twee uur lang een rondleiding moet geven door een natuurpark. Maarja, wij waren tot nu toe alleen nog maar geweest waar onze campus is, dus zo gek veel verschillende dingen hebben we niet gezien. En ons examen gingen we doen in Kruger. Dus dat was spannend. Nog nooit geweest maar wel moeten gidsen, hoe werkt dat. Nou dat werkt best goed dus, want we weten dus stiekem meer dan we denken. Eerste uur was dan ook best wel leuk. Maar daarna kwamen we in een omgeving waar alleen maar Mopani’s groeien, wat zo ongeveer de nationale boom is hier. En met alleen maar mopani’s bedoel ik ook echt alléén maar mopani’s. Geen dieren, geen andere bomen of planten, geen geologie die onderweg veranderd, zelfs geen insecten gezien. Dus op een gegeven moment ben je wel uitgepraat haha. Maar gelukkig vonden ze het dus allemaal goed genoeg, en konden we daarna nog drie dagen genieten van Kruger tijdens de examens van de andere studenten. En zo begon onze vakantie dus.

    We hadden bedacht om tijdens de vakantie maar niet al te ver weg te gaan, geen zin om het hele land door te crossen terwijl we gesloopt waren van de afgelopen weken. We besloten om de Panoramaroute te gaan rijden, een van de toeristische highlights van het land zeggen ze. Dat is dus eigenlijk gewoon een weg van A naar B door de bergen, met allemaal mooie plekkies en uitzichten. Over die weg van 100 kilometer hebben we dus zes dagen gedaan. Heerlijk. Lekker rustig aan, beetje wandelen, beetje zwemmen in watervallen, beetje chillen. Hoogtepuntje: de brouwerij in Sabie, waar ze overheerlijke IPA’tjes en andere lekkere brouwsels hadden. Stuk beter dan al het andere bocht in dit land haha, biersnobs. Helaas zijn we al door de hele voorraad heen nu. Maar lekker dus om effe een weekie met zn tweeen op stap te zijn, geen studie, geen gedoe (gelukkig begint dat al snel weer) en gewoon fijn rustig aan doen zonder andere mensen.

    Gelukkig begon het gedoe al op de eerste ochtend na de vakantie. We werden om 10:00 uur opgepikt door de dame van de studie om naar onze volgende studieplek te gaan. Maar toen we onze medestudenten van hun vakantieverblijf oppikten bleken die net effe een fles brandy weggewerkt te hebben. Terwijl we s’middags zouden beginnen op de Wildlife Rehabilitation. Werken met wilde dieren, leeuwen, hyaenas’s, gieren, you name it. Tamelijk achterlijk dus. Zij zijn dus geen onderdeel meer van onze opleiding. En das zonde, want onze anderhalve week in rehab was echt te gek. We hebben de neushoorn uitgelaten, een dode giraffe in stukken gehakt en aan de dieren gevoerd, een arend gevlogen, een gier een pootringetje omgedaan, met de babyleeuw geknuffeld en nog veel veel veel meer. Van de mensen daar ook weer echt heel veel geleerd. Minpuntje wel: we deden ook de dagelijkse verblijven schoonmaken en dieren eten geven, waarbij de meeste dieren kuikentjes eten in zo’n rehab. En dat is echt gruwelijk smerig. Die kuikentje moet je namelijk eerst open knippen om het eigeel en de nieren eruit te halen. Huilen was dat. Ik doe het graag een keer voor als we ooit weer eens in het land zijn. Lekker man.

    Ondertussen zitten we nu sinds donderdag weer in ons eigen kamp, home sweet home. Gister begonnen aan de laatste cursus van dit jaar, Wildlife research. Komende weken focussen we ons op onderzoek, naar de hoeveelheid roofdieren, naar de biodiversiteit van het reservaat hier, en naar het gedrag van olifanten. Weer even iets heel anders dan afgelopen maanden, meer in ons straatje dan de gidscursus van hiervoor.

    Happy chappies? Happy chappies!

    xx

    Liedje van het moment: Kendrick Lamar - Bitch Don’t Kill My Vibe
    Read more

  • Day 118

    Ek het ‘n toeter op my water skoeter

    December 22, 2021 in South Africa ⋅ 🌧 19 °C

    Sorry jongens, dat is wel heel lang geleden he. Maar dat is niets persoonlijks hoor, misschien meer iets van een writers block. Maar das nu helemaal voorbij, ik ga m’n best doen om iets regelmatiger van ons te laten horen.

    Vorige keer kwamen we net terug van vakantie, nu zitten we er middenin. Het lijkt wel één grote vakantie, het leven. Tussendoor hebben we dus een paar weken een soort van research gedaan. In essentie was dat waanzinnig interessant. In een kort tijdsbestek hebben we op ons reservaat een aantal dingen bekeken. Zo gingen we op zoek naar insecten en ander gespuis wat er in en op de aarde leeft. We vonden vette dingen als de Box Kite Spider, een handvol schorpioenen en een hele rits aan andere coole dingen. Daarnaast hebben we gekeken hoeveel vocht het gras hier vasthoudt, weten we nu dat de vegetatie in ons reservaat afwijkt van wat je normaliter op vergelijkbare plekken vindt en hebben we een idee van het formaat territorium van een van de leeuwen hier. Maar helaas ook hier ging weer veel zonder uitleg en structuur, waardoor het maar de vraag is of het allemaal een beetje klopt wat we ondervonden hebben.. Maar toch wel echt interessant om wat dieper in te gaan in wat je nou eigenlijk allemaal ziet in je omgeving en wat dat dan betekent. De laatste week voor de zomervakantie (ja kerst = zomer, raar) hebben we niet meer zoveel gedaan helaas. We zijn wel nog twee keer mee geweest met een ‘snare sweep’. ‘Snaring’ is een van de meest voorkomende manieren van stroperij hier in het land. Het houdt in dat er met ijzerdraad vallen worden gezet waar dieren zich in vast lopen, niet meer vrij komen, sterven en uiteindelijk verkocht worden voor vlees danwel huid danwel hoorns danwel al het voorgaande. Om dat een beetje tegen te gaan is er dus een groep vrijwilligers hier die al die dingen probeert op te sporen en te verwijderen. Zo nu en dan vinden ze echt honderden van die vallen per dag, in slechts één natuurreservaat. Eerste keer dat we meegingen helaas (gelukkig eigenlijk he) niets gevonden, maar dag twee wel echt een grote vangst. De andere groep vond zelfs een luipaard wat nog in de val lag. Als het goed is gaan we in januari nog vaker met deze lui op stap om dit soort acties te ondernemen, dus dat kan nog wel interessant worden!

    Na dit hele feest was het tijd voor het volgende feest: graduation. Het groepje studenten waar we laatste maand mee aangehaakt waren zijn nu klaar met hun opleiding, wij hebben een aantal certificaten binnen, tijd voor een partij dus. Nou, en dat werd het hoor. Gewoon, net als vroeger, met een te lange ceremonie en ongemakkelijke praatjes, helemaal leuk. Wél eindelijk een keer echt goed vegetarisch eten, wat echt niet vanzelf gaat voor Zuid-Afrikanen.. Na het knalfeest nog even lekker de kroeg in met z’n allen, goeie afsluiter van het jaar. Tequila!

    Volgende dag alsof er niets gebeurd is gewoon lekker de hele dag de auto in, want: vakantie! Joepie! We hebben in de maand hiervoor een mooie route uitgestippeld, we rijden naar St. Lucia (oostkust), en vanaf daar zakken we de hele kust af naar Kaapstad. Drie weken roadtrip door bergen, dalen, rivieren, oceanen (Indisch warm en Atlantisch koud), surfen, wildlife en mooie wandelroutes, om te eindigen met bijna een week Kaapstad (wijn, pinguïns, stad (missen we toch wel af en toe), Robbeneiland, oud & nieuw, Tafelberg). Het begon al echt waanzinnig goed in St. Lucia, waar we 25 km over een verlaten strand hebben gereden op zoek naar zeeschildpadden die daar hun eitjes komen leggen. Echt onwijs bijzonder om dat van zo dicht bij mee te maken.
    As we speak zitten we in Jeffrey’s Bay, het surfwalhalla van Zuid-Afrika, en een van dé surfspots wereldwijd. Dus dat gaan we dan ook doen morgen. S’ochtends lekker het water in, de rest van de dag lekker speciaalbiertjes drinken in een super leuke bar hierzo. Voor de rest verkopen ze overal alleen maar smerige lagers en ciders, dus het is voor ons biersnobs heel fijn om weer eens een IPA’tje te drinken hmmm lekker.

    Deze kerst partyweek brengen we verder nog door langs de Garden Route, waar we wandelen, kayakken, uitgebreid eten en van de prachtige uitzichten genieten.

    OMG IK VERGEET BIJNA DAT WE DEZE WEEK STOKSTAARTJES EN PINGUÏNS HEBBEN GEZIEN. Holy shit. We waren dus in Addo Elephant National Park, bekend om z’n olifanten (what’s in a name), maar die kennen we wel inmiddels. Kwamen we er aldaar dus achter dat daar ook stokstaartjes leven. Ik dus vragen aan een gids, waar dan? Hij wijst vijf plekken aan, dus wij zijn een dag op zoek gegaan. Gevonden. Is dus het lievelingsdier van Simone. Genieten joh. Zitten ze lekker een beetje te ravotten en de boel te inspecteren, heel cute. Als kers op de taart ook nog een stekelvarken gezien daar. Top park! Wachten we al vier maanden op haha. En dan vandaag op pinguinreis! Vanochtend reden we vanuit Addo naar Port Elizabeth om een bezoekje te brengen aan een pinguinkolonie die op een eiland (St. Croix) leeft 25 km zee-inwaarts. Heel sick was dat, want pinguïns zijn voor mij de toppers. Ondertussen ook nog even zeehonden, haaien, dolfijnen en een bultrug meegepakt, het houdt niet op! Wel jammer dat bijna alle pinguïns dood zijn inmiddels. Populatie is 70% geslonken in de afgelopen 20 jaar. Hoera voor overbevissing en olie! Gelukkig is Shell niet meer Nederlands, dan hoeven we ons daar niet meer voor te schamen. Toch maar eindigen op een vrolijke noot: volgende week nog meer pinguïns, want bij Kaapstad lopen ze gewoon over het strand. Ik weet niet of ik dat aankan hoor. Dus het kan zijn dat dit mijn laatste bericht is, maar ik probeer zeer binnenkort weer iets te laten horen.

    Liefs!

    Liedje van het moment: Nic Stevens - Toeter Skoeter
    Read more

  • Day 151

    Hold on, we’re going home

    January 24, 2022 in the Netherlands ⋅ 🌙 0 °C

    tja, waar te beginnen?

    allereerst: mijn welgemeende excuses. in mijn vorige post vertelde ik vaker te gaan schrijven, maar niets bleek minder waar.

    er is een hoop gebeurd afgelopen maand. beginnend in het prachtige kaapstad, eindigend in een appartement in utrecht.
    het verhaal in vogelvlucht, van a tot z:

    het begint eigenlijk nog net voor kaapstad he. want we waren lekker op vakantie langs de kust van zuid-afrika. vanuit jeffreys bay zijn we doorgereden westwaarts met als eerste stop tsitsikama national park, onderdeel van garden route national park. aan de zuidkust, met prachtige kliffen, bossen en andersoortige natuur. Hier hebben we onze kerstavond en dag doorgebracht in een superdeluxe lodge met bubbels, bubbelbad en open haard. heerlijk. de omgeving weer fenomenaal als altijd. lekker gewandeld, de grootste boom van het land gezien en als kers op de taart gekayakt over de stormsrivier. serieus, google dat, want het is vet, en ik heb geen goeie fotos gemaakt tijdens het peddelen. kerstdag twee: vervolg van de garden route, via een super mooie weg, door bossen, langs het water en voorbij mooie fotogenieke plekkies. hoogtepuntje onderweg: knysna. een tamelijk veel te duur jetsetdorp met vervelend publiek (rijk wit en asociaal) maar wel echt een schitterende plek. fantastische uitzichten op een wilde zee, terwijl het de andere kant op een kalme baai met moerasachtig gebied is. zelfs, of misschien wel dankzij, met mist een van de plekken waar ik later nog wel een keer terug wil komen. einde van deze dag komen we aan in oudtshoorn, een tikkie landinwaarts. dit is de plek waar onze vakantie eigenlijk om te doen is: stokstaartjes. we beginnen nog een met een heerlijk tweedekerstdagdiner. daarna snel het mandje in, want om 05:00 uur staan de stokstaartjes op, dus wij ook. zaten we dan, klapstoeltje mee, koffie in de hand. wachten tot de familie wakker werd. unreal. ze kijken effe wat we komen doen, maar zijn dan helemaal ok en gaan lekker beginnen met hun dag. een uur lang schiet de een na de ander uit hun burcht om op te warmen in de ochtend zon. als iedereen lekker op temperatuur is gaan ze op pad, op zoek naar eten, en weg waren ze. wij dus ook, tijd voor ontbijt.

    terug naar de kust. via hermanus brengt de garden route ons bij kaap de goede hoop. vooral veel wind en mensen, maar toch wel interessant ook om weer op een plek te zijn die van geschiedkundig belang is. en de omgeving ook weer: adembenemend. eindigt onze vakantie in kaapstad. blijkt dus dat we na vier maanden natuur toch ook wel heel erg blij werden van de stad. heerlijk joh, hipster koffiebarretjes, eindelijk fatsoenlijk (vega) eten, effe naar de bioscoop (love wes anderson) en zowaar een foodmarkt met techno-achtige dj, hebben we dus gemist. uiteraard ook gewoon de tourist uitgehangen, de tafelberg beklommen met een schitterend uitzicht (zie foto), free walking tours gedaan, robben island bezocht (anticlimax). ondertussen werd tutu begraven en stond het parlement in de fik, al met al een geslaagde week kun je wel zeggen. afgesloten met een dag in de wijnstreek, van 08:00 tot 17:00 vol aan de wijnproeverijen. ik hoef niet uit te leggen dat ik geen idee meer heb welke de goeie waren, want om 10:00 uur lagen we er al af.

    onderweg naar de nieuwe campus: drie lange dagen in den auto, want we gaan van uiterst west naar uiterst oost. en das dus niet zoals in nederland effe een uurtje gas geven, maar 1900 kilometer tuffen. aangekomen aldaar begint er een gevoel te overheersen wat al wel een paar weken aan het knagen was. ik wil naar huis. niet per se voor altijd, maar ik wil mijn moeder zien. niet iedereen van jullie zal ervan op de hoogte zijn, maar ze heeft borstkanker. en eigenlijk gaat dat super goed, maar er is wel regelmatig minder goed nieuws. steeds vaker had ik er moeite mee om zo ver weg te zitten, niet even langs te kunnen gaan, niet te kunnen chauffeuren, niet er gewoon even zijn. ik denk dat ik daar meer last van had dan mijn moeder, maar toch voelde dat al een tijdje niet goed. ik wil dus even in het land zijn. 

    brengt ons bij Z. hier zijn we dan, in het appartement van tim in utrecht. plannen maken tijdens een pandemie bleek niet aan ons besteed. keer op keer komt er iets in de weg. dan een lockdown, dan een heimwee. geen zin meer om nieuwe plannen te maken om ze vervolgens de prullenbak in te gooien. onze tijd komt nog wel, ooit gaan we deze waanzinnige reis vervolgen.

    zeg mochten jullie woonruimte danwel werk weten: je weet me te vinden he!

    x

    liedje van het moment: drake - hold on we’re going home
    Read more