Nusa Penida

Hier weer een postje van het brompotje dat graag zit! Na 4 dagen duikcursus is het weer tijd om te mopperen want we hadden eigenlijk gedacht onze PADI al binnen te hebben. Maar helaas hebben we door de sterke stromingen de laatste dag geen skills kunnen showen en heb ik flinke hoofdpijn na het duiken. Daarom een dagje chillen en de dag erna onze skills proberen tijdens een nieuwe duik vroeg in de morgen.

Chillen wilden we doen bij Utah Beach, de gebakken banaan met hagelslag was ons de vorige keer goed bevallen. Maar zoals we wel vaker doen, nemen we de verkeerde route. En het lijkt erop dat we ons opnieuw stoten aan dezelfde stenen, want we komen weer op zon rampenpaadje terecht met hobbels en kuilen op het heetst van de dag. Uiteindelijk geven we het op; we rijden terug naar het tentje met de bedjes en het mooie uitzicht. Wat ze niet hadden verteld tijdens het promotiepraatje op straat, is dat er een slang onder het bedje van Lotte verstopt zat. Na wat gegil en gehop van het ene bedje naar het andere, kon ik Lotte overtuigen om even haar Netflix serie te pauzeren. De slang was verjaagd en ik kan weer iets toevoegen aan mijn angstenlijstje.

Savonds hadden we ook een moment waarop ik normaal gesproken bang zou zijn, maar we waren te melig. Halverwege onze route naar huis vanuit Lonto valt onze scooter uit. We hadden al een tijdje niet getankt.. Benzine op, pikkedonker, telefoons leeg en dus geen idee waar er een benzinepomp te vinden is. We staan nog geen minuut te giebelen of er stopt een vriendelijke meneer met zijn scooter. Hij wil ons scooterend duwen naar een benzinestation, die gesloten blijkt te zijn en dus komen we uit bij zon straattentje waarvan we niet begrepen waarom ze benzine verkopen in waterflessen. Goeie handel voor dommeriken zoals wij!

De volgende dag behalen deze trotse pauwen hun PADI, plakt de zeeduivel er nog een fundive achteraan en heeft Lot meer schildpadden gezien dan ik. Rara, wat is het teken van de schildpad en wat is het teken van de haai? (zie foto)

Na de duik boeken we nog een extra nachtje in het buikpijnbed en als kers op de taart deel ik graag een zwak moment met jullie. De bootreis naar het vaste land heeft ons zoveel onderhandelingskracht gekost dat ik er misselijk van werd.Read more