Otago Peninsula - dag 2

Dag twee op dit prachtige schiereiland. We besloten te ontbijten in de gemeenschappelijke ruimte, want het was nog wat fris buiten. Wel was het een prachtige blauwe hemel zonder wolken. Na ons ontbijt reden we richting een wandeling die de eigenares van de camping had aangeraden. Het was een smal kronkelbaantje, maar er was wel een plek om te parkeren. We keken rond en wandelden wat verder maar vonden het begin van het pad niet. Uiteindelijk gaven we het op en reden we verder naar een volgende wandeling. Hier zagen we het wandelpad wel, maar er was nergens parkeerplaats en onze camper was echt te groot om gewoon langs de kant te staan. Dus reden we verder naar een derde plek. Hier hadden we meer succes. De weg er naartoe was niet veel gebruikt en was gewoon een grindweg. De parking was gewoon het einde van de weg. De wandeling zelf was eerst door weiland. We passeerden koeien en schapen, maar voor de rest waren we helemaal alleen. Daarna volgende de duinen en uiteindelijk een zandstrand en de zee. Tijdens de wandeling zagen we een zeeleeuw uit het water komen. (correctie, gisteren hadden we ook zeeleeuwen gezien, niet fur seals). We zagen haar het strand op waggelen en zichzelf een heerlijk zandbad geven. Het was heel leuk om te zien. Op het einde van het strand waren er rotsen en hier lagen er ook te rusten. We wandelden terug naar de andere kant van het strand en hier was er een uitkijkpunt boven op een duin. Dit was een hoge duin en de beklimming was wel een beetje zwaar. Maar het zicht was wel prachtig. Het strand was ingesloten door hoge kliffen en achter het strand zag je de duinen die langzaam overgingen in weilanden.

Na de wandeling hadden we flink honger gekregen en we besloten te lunchen op onze "parkeerplek". We klapten ons tafeltje en stoelen uit en warmden onze overschot van gisteren op. We waren omringd door weien met paarden, iets wat Steven wel apprecieerde.

Na onze lunch reden we verder naar een volgende wandelplek. Deze plek was wat populairder en had een echte parking. Het eerste deel van de wandeling zagen we veel vogels en schapen. Daarna kwam de bezienswaardigheid. Twee heuvels die er wat als piramides uitzagen. Het gesteente was heel speciaal. Daarna volgden de duinen en terug de zee. Op dit strand zagen we ook weer zeeleeuwen, maar voor de eerste keer ook mannetjes. Deze zijn veel groter en hebben een dikkere neus/kop.

Tegen de avond reden we terug naar onze eerste wandeling. Dit keer parkeerden we ons op de populaire parking. Deze was aan de top van het uitkijkpunt. We aten onze boterhammen met soep op de parking en daarna gingen we naar beneden naar het strand. Waarom waren we hier terug? Wel we konden hier bedreigde pinguïns zien die na een dag vissen terug aan land kwamen. We hadden geluk. Er was er een al uit het water en boven op een duin geklommen. We moesten op een vrij grote afstand blijven om het diertje niet te doen schrikken. Ze beschouwen ons namelijk als predator. Er was een vrijwiller ter plekke die wat info gaf. Door de verrekijker konden we de pinguin vrij goed zien. Na een hele tijd wachten kwam er een tweede pinguin uit het water. Dit was heel leuk, want nu zagen we hem over het strand waggelen. Het was een perfecte laatste avond in Otago Peninsula.Read more