State Highway 1

Vandaag leek het alsof het rijden voor altijd ging blijven doorgaan. We hebben het meeste aantal kilometers afgelegd van heel onze reis. We vertrokken iets buiten Waitomo en ons einddoel was Tutukaka, een dorp langs de kust, meer als 350 km.

Toen we deze ochtend opstonden zagen we niks, want er was superveel mist. We wisten dat we bij een meer stonden, maar we hadden het nog niet gezien, want het was volledig donker toen we toekwamen. Na ons ontbijt gingen we het dan maar zoeken in de mist. Spijtig genoeg bleef het meer vrijwel onzichtbaar door al het riet dat er rond groeide. Maar niet getreurd, het was een leuk wandelpad en het was blijkbaar ook geliefd bij vogels. We zagen maar liefst vijf ijsvogels, een soort geelgors, putters, een soort parkiet en nog wat andere soorten. Toch wel een leuke start van de dag.

Hierna was het tijd om te beginnen rijden. Na een uurtje stopten we aan een kleine supermarkt voor nog wat inkopen. Daarna reden we verder richting Auckland. De vele banen op Google Maps verraden al dat het een druk gebied was. Het was ook heel uitgestrekt, niet enkel de stad, maar het hele gebied er rond is druk. Er volgden dus wat frustraties zoals fille, gewoon druk verkeer, niet goed aangeduide afslagen, enz.. Steven werd er serieus van op de zenuwen. Als rustplek voor te lunchen had Tat de botanische tuin in gedachten. Deze was gratis en lag nog ver genoeg uit het stadscentrum. Blijkbaar was deze veel groter dan gedacht en was de parking enorm. Er waren geen picnic bankjes in de buurt, dus aten we in de campervan. We gingen naar het hoofdgebouw om naar het toilet te gaan, maar er was geen tijd om te gaan wandelen spijtig genoeg.

Verder rijden door Auckland, niet onze favoriete stad momenteel. In de auto alleszins toch veel te druk. Maar gelukkig ging ook het drukke gedeelte voorbij. We stopten aan een uitkijkpunt langs de kust. We hadden een leuk zicht over het Peninsula waar we naartoe reden. Nu was het de laatste rechte lijn tot aan onze eindbestemming.

De camping was gezellig en niet al te druk, de plaatsen waren vrij groot en er was een mooie keuken. Er valt niet zoveel te beleven in Tutukaka en dat wist de bazin maar al te goed. Ze vroeg direct of we hier waren voor te duiken. En dat is inderdaad de reden waarom we helemaal tot hier zijn gereden. De Poor Knights eilanden zijn enkel vanuit hier te bereiken. Dit is een van de mooiste duikplekken in de wereld volgens duiklegende Jacques Cousteau. We waren oorspronkelijk niet van plan om zo Noordelijk te trekken, maar toen we dit hoorden, konden we het niet laten. Morgen zitten we dus terug op de boot, op naar een nieuw avontuur!

We gingen nog snel langs de duikshop om wat papieren in te vullen en daarna genoten we van een aperitiefje in de zon. Op de camping aten we nog wat verder tijdens de voorbereidingen van ons avondeten en we kregen gezelschap van enkele nieuwsgierige eenden 🦆Read more