Naar Fraser Island

Lekgeprikt genieten we de volgende ochtend op het strand van het mooie weer. Boven zee hangt een bui, volgens de Australiërs gaat hij komen, volgens mij niet. Ik heb gelijk 😄. In Rainbow Beach stoppen we bij de Carlo Sandblow. Hier is in de heuvels aan de kust een gat geslagen en een duin ontstaan. Je hebt een prachtig uitzicht over de kustlijn, die rechts bestaat uit heuvels, strand en zoals overal langs de Pacific, een grote branding. Links kijken we uit tot waar we vannacht gekampeerd hebben.

We rijden via verschillende binnenwegen naar Hervey Bay, waar we boodschappen doen en rijden dan naar de camping. Dit is een groot terrein met daarbij nog een groot stuk bos, wat als natuurgebied dient. Het is niet druk en we slaan ons kamp aan de rand van het bos op. Als de avond valt stoken we een vuur om lekker warm te blijven.

De volgende ochtend staan we om 6 uur op om rond 7.45 uur bij de boot te zijn in Hervey Bay voor onze tocht naar Fraser Island. Dit is het grootste eiland ter wereld dat geheel uit zand bestaat. De normale tours gaan met een vrachtwagen of 4WD de hele dag naar de oostkust. Wij doen de alternatieve tour, lekker de hele dag buiten op een boot en onderweg wat activiteiten doen.

Na de veiligheids instructies varen we uit, een van de begeleiders is een Nederlandse die al 15 jaar in Australië woont. De groep bestaat vandaag uit 15 mensen, een paar Duitsers, twee Australische gezinnen en nog wat Australische duos. Bij de eerste stop worden we met een kleiner bootje aan land gebracht (de boot kan ook rijden) en beklimmen we een steile duin die uit hagelwit zand bestaat. Boven krijgen we uitleg over het eiland, waarna we nog een stuk over het strand lopen en door een kreek die in de zee uitkomt. Deze kleurt door de vele regen van de afgelopen dagen het zand bruin.

Weer terug op de boot zien we een grote zeeschildpad langszwemmen. Bij de tweede stop gaan we kajakken over een kreek, voor ons de eerste keer. We varen achteraan, wat goed voor de rest is, want we bakken er in het begin niets van en botsen overal tegenop. De kreek is prachtig en wordt begroeid met allerlei mangrovebomen. Eenmaal terug op het strand gaan we tuben, iets wat we ook nog nooit gedaan hebben. We zitten op een opblaasbare band en worden met hoge snelheid rondgevaren. De golven zorgen ervoor dat we soms door de lucht vliegen, en twee golven achtereen gooien mij met een salto het water in.

Hierna lunchen we op de boot en varen naar een snorkelplek. Helaas is het water erg troebel en zien we niet veel meer dan wat vissen en een pijlstaartrog. Twintig minuten varen verderop gaan we weer aan land, waar we de duin oversteken naar een binnenbaai die nu droog ligt door het lage water. Hier lopen duizenden kleine krabben in groepen heen en weer. Als wij dichtbij komen gaan ze met zijn allen er snel vandoor. Ze produceren ook kleine balletjes zand die overal op het zand liggen.

We wandelen nog wat over het strand en willen terug varen naar de boot, maar deze wil niet meer starten. De kapitein probeert nog vanalles, maar we besluiten met de kajak terug naar de boot te gaan. Er wordt nog een paar keer op en neer gevaren, om de rest op te halen, inclusief moeder met baby. Uiteindelijk wordt de boot provecorisch gerepareerd en op sleeptouw genomen. We varen in anderhalf uur terug, zien nog een zeeschildpad en kunnen terugkijken op een zeer geslaagde dag. We zijn blij deze tour te hebben genomen ipv de hele dag in een voertuig te worden rondgereden.

Morgen moeten we weer vroeg op om onze grootste etappe van deze vakantie te rijden van 700 km het binnenland in.

Foto's en filmpjes van onze Actioncam van de boottocht volgen hopelijk snel, maar deze krijgen we er voorlopig nog niet af helaas (we zijn de app kwijt).Read more