Van Gijon naar San Esteban

We vertrekken tegen de middag nadat we eerst onze voorraden hebben aangevuld: boodschappen en 300 l water.
Op zeil varen we de zee op waarna we naar het westen afbuigen. De wind komt uit het noorden, kracht 3. De kustlijn is ruig, brokken rots ter grote van een voetbalveld zijn afgebroken van het vasteland en liggen scheef gezakt in de zee.
Dan weer lange stranden tussen de uitlopers van de bergen. De wind wordt steeds zwakker en om op tijd aan te komen gaan de zeilen neer en starten we de motor.
Ons doel is de rivier 'de Nalon' (zie kaartje).
We kunnen alleen over de zandbanken met hoogtij, gelukkig is dat zo en kunnen we de rivier op varen. Na wat zoeken meren we af aan de kade van de westelijke oever. Omdat het verval hier 3 meter is moeten we zeker weten dat er bij laagwater ook nog voldoende water onder de kiel is. Met hulp van aardige Spanjaarden, die ons verzekeren dat de boot met een diepgang van 2 meter geen gevaar loopt meren we aan.
De volgende dag gaat Sam een deel van het gangboord schilderen. Eigenlijk hebben we nog verfrollertjes en een staalborstel nodig.
Het is zondag maar ik waag toch een poging die te bemachtigen. Onbegonnen werk, niemand spreekt Engels, via vertaalprogramma op mijn mobiel, handen en voeten probeer ik duidelijk te maken wat ik wil. Onverrichter zaken keer ik met twee ijsjes bootwaarts .
Het stadje heeft lang geleden zijn hoogtepunt gekend als kolen overslag. In de buurt waren kolenmijnen en een rivier was ideaal voor het transport. Nu is San Esteban een liefelijk haven stadje met veel historie. De eerste avond kook ik aan boord, dorade met aardappeltjes. De tweede avond gaan we uit eten in het café.
Tot zover......Read more