- - ! Costa da Morte ! - -

In het laatste verslag waren we tot Celeira gekomen.
De volgende ochtend kruisen (veel overstag manoeuvres) we tegen de wind in naar de eilandengroep: Islands Sigargas.
Voor de nacht meren we langszij een vissersboot aan in de haven van Sisarga Grande.
Prima plekje alleen komt er een nogal penetrante vislucht bij onze buurman vandaan, ach alles went, ook wij ruiken niet erg fris meer.

Volgende dag boodschappen doen en met regen vertrekken.
Zodra we op zee zijn breekt de zon door en steekt de wind op.
Het waait al een week lang vanuit het zuiden, de richting die wij op gaan, wordt weer een lange dag met veel kruizen tegen de wind.
- bij kruisen zeil je een zigzag koers. Je maakt veel meer mijlen maar het is de enige manier om zonder motor tegen de wind in te komen -

In de loop van de dag neemt de wind toe tot 6-7 Bf, de golven bouwen op het wordt ruig zeilen.
Alles wat binnen niet zeevast zit valt op de vloer en schuift heen en weer, buiswater slaat over het schip.
Een luik dat niet goed dicht zit betekend een nat bed voor de nacht.
Het wordt een heel gevecht om tegen de wind in toch vordering te maken.

Eindelijk lopen we om 22.45 uur de haven van Muxia binnen.
We hebben nog niets gegeten, Sam frutsels een boeren omelet in elkaar en noemt het : "Tortilla Patata's"
Juan Bautista Irenso kijk afkeurend en roept : " Dit is geen "Tortilla Patata's !!! " - In zijn beleving is dit een belediging voor de Spaanse keuken -
Juan belooft om binnenkort een echte Tortilla Patata's te maken !
- moet de eer van de Spaanse keuken redden - Ik vind het prima, doe mij denken aan de Spaanse les van Theo & Thea, 😁
link : https://youtu.be/Raicuc2I2rM

De nacht verloopt rustig, ik droom van wilde zeeën die ik met mijn eigen bootje bedwing........

*Volgende Dag - zondag 16 augustus*
De kust waar we nu langs zeilen heeft een slechte naam (Costa da Morte !) om de vele levens die dit deel van de Spaanse kust heeft gekost.
Tot 'Kaap Finisterre' zijn er geen veilige havens.
Vaak waait, om deze NW-hoek van Spanje, een harde Noorden of Zuiden wind.
De kust is ruig, klippen, rotsen en bergkammen, veel zeilers zijn opgelucht als ze de beruchte 'Kaap Finisterre' achter zich laten.
Op het moment van schrijven (40 zeemijl NNW van Kaap Finnistere) zeilen we al kruisend tegen een zuidelijke wind van slechts 4 Bf, het regent.
Neptunus is ons goed gezind! , ik zal de helft van mijn aankomst borrel met hem delen.
Het weer is nog steeds somber,18 °C veel bewolking en buiig, ons aandeel in de hitte houden wij tegoed.

De wind neemt rap in kracht toe, er moet gereefd worden, ook de kluiver wordt deels ingerold, het gaat te hard!
10 minuten later 30 knopen wind, het is een gevecht om het tweede rif in het grootzeil te krijgen, kluiver wordt verwisseld voor de kleinere stagfok.
Een lijn van de lazyjack breekt, wind neemt toe tot 35 knopen mijn bril waait bijna af, de wind huilt door het want.
De boot maakt grote schuivers en stampt wild in de golven.
Als alle zeilen zijn gezet en wij doorweekt, keert de rust in het schip terug, ondanks de harde tegenwind vaart Groote Janne veilig door de wilde zee.
De ontlading komt, Sam hangt kotsend over de reling, hij heeft het zwaarste werk gedaan, ik zit stilletjes in een hoekje dit verslag te maken.
Is dit nu wat ik altijd wilde doen? Ik geef nog maar geen antwoord op die vraag.
We besluiten te gaan schuilen in Puerto de Finistere, de dichtstbijzijnde haven achter de kaap.
Geen borrel voor Neptunus dit keer.... !

24.00 uur veilig in de haven aangekomen.Read more