Bordjes volgen

De reis naar Berlijn loopt voorspoedig. Althans zo lijkt het, want er zijn situaties die de reis vertragen🧵:

- Met veel zon heb ik mijn petje op (bedankt Mitchel voor het lenen/houden). Na een beklimming van een berg komt het mooiste gedeelte, namelijk de afdaling. Tijdens het dalen geniet ik intens van de snelheid die ik maak. Ik werp ook altijd een blik naar mijn kilometerteller om te zien hoe hard ik ga. Na een veel te hoge berg is het enige wat mij op de been houdt de daling die eraan komt. Zo’n daling is fantastisch en de snelheid ook. Het persoonlijke record is nu 54 km/u. Ik daal overigens alleen met veel snelheid op overzichtelijke stukken. Door de tegenwind vliegt vaak mijn petje van mijn hoofd en aangezien ik niet gelijk kan en wil stoppen, moet ik altijd terug om mijn petje op te halen.

- Met de bordjes, het Europa-radweg boekje, telefoon met de online route en Google Maps zou je onmogelijk verkeerd kunnen rijden. Het gebeurt mij elke dag wel een paar keer. Als ik even naar de omgeving kijk of mijn waterfles pak of totaal iets anders aan het doen ben mis ik bordjes. Vooral als het tempo fijn fietst of de omgeving adembenemend is fiets ik stug door. Na een paar minuten vraag ik mij dan wel af waar de bordjes zijn. Vervolgens open ik de online route en dan zie ik de rode lijn ergens boven in beeld en mijn groene stipje daar heel ver vandaan en dat resulteert in terugfietsen.

- De positieve vertragingen zijn natuurlijk de mooie plekken waar ik even stop om het te bekijken!

Ps: foto met petje is na een berg OP 😜Read more