Xian

China heeft in slechts een paar jaar tijd een heel netwerk van supersnelle bullet trains uitgerold. Helaas is deze service nog niet op alle belangrijke routes beschikbaar en dus nemen we een nachttrein vanuit Chengdu naar onze volgende stop: Xi'an. Deze stad is wereldberoemd door het ooit per toeval ontdekte terracotta leger van de voormalige Chinese keizer Qin Shi Huang. Hij was tweeduizend jaar geleden de eerste keizer van China en liet het terracotta leger in elf jaar door 700.000 arbeiders bouwen. Hij was de meedogenloze heerser van koninkrijk China en met zijn leger veroverde hij vijf omliggende koninkrijken. Zo maakte hij het Keizerrijk China en werd hij de eerste goddelijke keizer.

Qin Shi Huang wilde niet dood omdat hij bang was dat de zielen van zijn vijanden die hij had laten ombrengen, wraak zouden nemen in het hiernamaals. En omdat dat er nogal wat waren, liet hij een leger bouwen om hem te beschermen in het leven na de dood. Er brak een opstand uit en het terracottaleger werd door rebellen in stukken geslagen. Het leger werd geschiedenis en de geschiedenis een legende. Eeuwenlang dacht men dat het terracottaleger van de keizer niet meer dan een mooi verhaal was. Tot boer Yang in 1974 tijdens het slaan van een waterput de brokstukken ontdekt.

We zijn erg benieuwd! We checken in in een gezellig hostel (met ondergrondse discotheek!) dat net binnen de stadsmuren ligt. De stad zelf is eigenlijk veel leuker dan we hadden verwacht. Het heeft gezellige straatjes, een grote markt in het moslimkwartier en een plein met twee mooie pagodes. Maar we komen natuurlijk maar voor één attractie: het terracotta leger.

Met een speciale "terracotta army" bus (ja echt, het stond er gewoon in het engels op) worden we op onze tweede dag naar onze bestemming gebracht. De site bestaat uit 3 "pits", overdekt door kolossale, maar sobere gebouwen. We bezoeken ze, op advies van onze lonely planet, van klein naar groot. De kleinste pit bevat een aantal officieren en paarden, die je van behoorlijk dichtbij kunt bekijken. Het is erg indrukwekkend om te zien hoe elke beeld anders is; gezichten, lengte, kleding, de schoenen, allemaal zijn ze anders en dus is elke soldaat uniek. In de twee pit, die enorm groot is, zijn de soldaten nog bedolven onder het zand en de balken die destijds dienst deden als dak. Wel kun je een paar soldaten en een paard van heel dichtbij (achter glas) zien. Nu zien we nog meer details; van vlechtjes in het haar tot schoenzolen met profiel. Soms zie je nog wat kleur, het bewijs dat de soldaten beschilderd waren om nog echter te lijken. Dat is ook de reden dat de meesten nog niet uitgegraven zijn, de verf bladdert af en vervliegt nu namelijk nog binnen enkele minuten na contact met de buitenlucht. Daar willen de archeologen eerst iets op vinden. Hoe langer je naar ze tuurt, hoe minder je van ze begrijpt, het is gekkenwerk geweest om hen te maken. Dan komen we bij pit 1, het klapstuk en grande finale. De Chinezen schreeuwen naar elkaar alsof ze flink ruzie hebben. Niets is minder waar: zo tonen ze hier in China hun enthousiasme. In pit kunnen we de honderden, of misschien wel duizenden, uitgegraven soldaten bewonderen en krijgen we pas echt gevoel bij de grootsheid van dit leger het totale aantal wordt geschat op ongeveer 10.000!). Het zou wat ons betreft zo een wereldwonder mogen heten. We vangen nog ergens op dat alle soldaten voorzien zouden zijn van een eigen naam. We vragen ons af of dit leger niet een waarheidsgetrouwe kopie zou kunnen zijn van het echte keizerlijke leger uit die tijd?
Met een kistje terracotta soldaatjes onder de arm stappen we zeer voldaan de bus weer in om met de bullet train naar Pingyao te gaan.Read more