Lesgeven Hanoi

Ongeveer 7 lessen geven we per week aan verschillende klassen. We hebben volwassen klassen, kinderklassen met 5-jarigen en klassen met 10-jarigen. Meestal geven we les met een andere vrijwilliger, maar ook regelmatig als koppel. Het lesgeven is erg leuk, we proberen iedere keer weer nieuwe spellen uit met de kinderen. De liedjes ‘Pen pineapple’ en ‘Do you like candy?’ en het gebruiken van flashcards (plaatjes) werken altijd goed. Wat ook goed werkt (en erg leuk is om naar te kijken) is de regie van een spelletje dat ze goed kennen om de beurt over te dragen aan één van de kinderen. Ze gaan helemaal uit hun dak als zij even de ‘teacher’ mogen zijn. De ouders van de kinderen spreken vaak geen goed Engels, maar bedanken ons vaak dat we ze lesgeven.

Lesgeven aan de kinderen van 10/12 is ook erg leuk want die zijn erg slim. Zo weten ze bijvoorbeeld veel over de klimaatverandering en kunnen ze al toneelstukjes opvoeren in het Engels. Vaak wel met een beetje tegenzin, want voor de klas staan zijn ze geen fan van. Ze waren ook erg geïnteresseerd in ons, heel direct en onthielden bijna alles wat we zeiden (ga je vanavond bier drinken Corné? Dat vind je toch zo lekker?).

De volwassenen zijn verrassend goed in schrijven en lezen, maar door een slechte uitspraak zijn ze soms verlegen niet altijd verstaanbaar. Vooral de letter ‘s’ op het einde van een woord en de ‘th’ zijn lastig voor Vietnamezen. De lessen bestaan uit ongeveer 3 of 4 delen, een warm up game, waarbij we een woordenspellen doen, zoals ‘stop the bus’. Daarna oefeningen uit een boek voor de uitspraak en gesprekken over een nieuw thema om ook nieuwe woorden te leren.
Ook voor de volwassenen is het pittig, aangezien zij vaak lange dagen op hun werk maken, 6 dagen per week werken, en dan ook energie moeten opbrengen voor de Engelse les. Uiteindelijk is het wel de moeite waard, want Engels spreken betekent meer kan om te kunnen werken bij een internationaal bedrijf (en daarmee het dubbele verdienen). De sfeer in de les is gelukkig altijd goed en er worden vaak grappen gemaakt. Het voelt voor ons dan ook meer als een taal- en cultuuruitwisseling dan serieus lesgeven.

Aniëlla probeert buiten de les van de Vietnamezen wel wat Vietnamees te leren, maar het is een moeilijke taal om te leren. Dit komt doordat ze tot wel 6 verschillende tonen kennen binnen 1 klank (dit is nog meer dan bij Mandarijn, waarbij je 4 klanken hebt). Het woordje "ba" kan bijvoorbeeld 3 betekenen, maar ook vader of mamba (slang). Het verschil is voor buitenlanders bijna niet hoorbaar en dus moeilijk te kopiëren. Xin chào zullen veel toeristen proberen te zeggen, omdat het hallo betekent. Vietnamezen kunnen dan raar opkijken want het betekent ook garnalen of zure tofu.

Het moeilijkste tijdens het lesgeven is het niveauverschil, in 2 uur tijd willen we iedereen aan het woord laten. Sommige durven niet te spreken en andere kunnen vaak meteen een antwoord geven. Toch vinden ze het altijd wel interessant, iedereen houdt de aandacht goed bij de les. We hebben boeiende discussies over bijvoorbeeld het eten van hond. De oude generatie eet dit bij speciale gelegenheden. We leren van hen over het lokale eten. Ook hebben we een les over het schoonheidsideaal. Vietnamezen willen lijken op Amerikanen, vooral blanke huid, lang en blond haar vinden ze mooi. Ze zijn zo gek op een witte huidskleur dat ze er veel voor over hebben. Om niet bruin te worden dragen ze dan ook heel veel kleren, een paraplu en zelfs handschoenen, ook als ze op de scooter zitten (ook bij 40 graden!). Verschillende onderwerpen komen aan bod. Ze vertellen ons dat er in het noorden in de bergen onvoldoende scholen zijn, dat ze in Hanoi met 68 kinderen in één klas zitten en dat de publieke ziekenhuizen overvol zitten, omdat deze van hoge kwaliteit zijn, in vergelijking met de dorpen. Het liefst wonen ze op het platteland zonder luchtvervuiling, maar daar is geen goed werk te vinden. Ze zijn open over de discriminatie, die bijvoorbeeld voorkomt bij transgenders. Over de slechte verhouding met China en de goede verhouding met Japan. Ze vertellen over de corruptie in Vietnam. Als je maar genoeg geld betaald, of familie hebt die werkt bij de overheid, kun je voor de overheid werken. Een diploma kun je voor veel geld kopen. Ook hebben we het over de milieuvervuiling. De riolen zitten verstopt met afval, waardoor in het regenseizoen de straten volledig blank staan. Dit hebben wijzelf ook met eigen ogen gezien. Het liefst zouden ze de corruptie en de milieuvervuiling te lijf gaan, maar dit is niet makkelijk. Desondanks zijn ze trots op Vietnam, dat ontzettende veel moois heeft te bieden. Een van de volwassenen spoorde ons aan om 10 vrienden in Nederland te vertellen hoe geweldig Vietnam is, zodat er meer toeristen, meer uitwisseling en een positiever beeld van het land zal komen. Dus bij dezen aan iedereen die het blog leest: ga naar Vietnam!Read more