Bolivia
Rancho Katalla Baja

Discover travel destinations of travelers writing a travel journal on FindPenguins.
Travelers at this place
    • Day 7

      Sucre

      March 14, 2019 in Bolivia ⋅ ☁️ 16 °C

      Er is in Uyuni geen rechtstreekse bus naar Sucre te vinden dus gaan we eerst naar Potosi. De kwaliteit van het transportmiddel is een stuk minder dan we gehoopt hadden. We lijken 3 uur lang in de buik van een groot hobbelpaard te zitten. Ook al is de asfaltbaan perfect egaal, we botsen geregeld van onze stoel omhoog. Gelukkig worden we wat afgeleid door de mooie natuur onderweg. Via bergpassen en diepe valleien kronkelt de bus naar 4050 meter hoogte.

      Potosi is een van de hoogst gelegen steden ter wereld. De grootste inkomstenbron is al sinds de 16e eeuw de zilvermijn. De laatste jaren is er steeds minder grondstof te vinden maar toch werken er nog veel inwoners onder de grond. Als toerist kan je een rondleiding in de mijnen krijgen om te zien in welke erbarmelijke omstandigheden men daar leeft. Gevaarlijk, op sommige plekken heet en op andere ijskoud, slecht voor de gezondheid,… De gemiddelde mijnwerker kan na 10 à 15 jaar op pensioen omdat zijn longcapaciteit tegen dan gehalveerd is. Als hij het zo lang overleeft natuurlijk. Ik twijfelde even om er binnen te gaan maar ik denk dat ik schrik zou hebben om zo diep onder de grond in een kleine ruimte te kruipen.

      Onze bus richting Sucre is gelukkig een stuk comfortabeler dan de vorige. We zijn weer wat gedaald, naar 2700 meter. Sucre is na La Paz de belangrijkste stad van Bolivia en wordt ook de mooiste stad van het land genoemd. In de buitenwijken is dat niet direct te merken. Daar zien we vooral lelijke rode bakstenen gebouwen, zoals in Potosi ook het geval was.

      In het centrum hebben de straten smalle voetpaden en de uitlaatgassen van de auto’s en bussen zijn verschrikkelijk. Het is hier al even erg als in Bishkek. De gebouwen in koloniale stijl zijn wel mooi. Het centrale plein is een leuke mix van fonteinen, standbeelden en groene hoekjes. De drukte, zowel van mensen als van verkeer, maakt het echter niet zo aangenaam om er rond te lopen.

      Vé had gisteren ontdekt dat er een mooi kasteel op 5km buiten de stad ligt. We springen op een van de vele micro’s (minibusjes) om erheen te rijden. De “4” brengt ons langs het centrale plein, de boerenmarkt en andere bezienswaardigheden. Maar niet naar het kasteel. We besluiten af te stappen aan het busstation en vragen daar meer info. Het is effectief de 4 die we moeten hebben, maar een andere. Verwarrend. Gelukkig kost een ritje maar 1,5 bolivianos (€0,20).

      We wandelen door de drukke centrale markt en kopen wat verse groenten en fruit. Op het bovenste verdiep staan een heleboel vrouwen druk te roeren in hun metalen potten die op het vuur staan te pruttelen. Lijkt ons een ideaal plekje om te lunchen. We zetten ons aan een van de plastieken tafeltjes en proberen iets van het menu te kiezen. Mondongo, puchero, saice,… de namen klinken zeer exotisch. We hebben geen idee wat het allemaal is. Chorizo is herkenbaar dus kies ik daar voor. Aangezien er niks vegetarisch beschikbaar is, probeert Vé de saice. Vlees in een pikante saus met rijst erbij. Het smaakt allebei heel lekker en kost ons in totaal €4. Met 2 cola’s inbegrepen.

      Na de lunch doen we een nieuwe poging om naar het kasteel te raken. Na wat zoeken vinden we uiteindelijk de juiste micro die ons naar daar brengt. Castillo de la Glorieta werd gebouwd door een familie die eigenaars waren van een van de mijnen rond Sucre. Ze gebruikten het gebouw voor opvang van weeskinderen. Na een uurtje hebben we het elegante roze kasteel verkend en keren we terug naar ons hostel.
      Read more

    • Day 414

      Sucre

      June 24, 2018 in Bolivia ⋅ ⛅ 16 °C

      Our arrival in Sucre, meant to be a 7-hour trip, turned into a 10-hour journey after our bus broke down on the way from Tupiza to Potosi. Fortunately, we arrived safely in the early evening after a harrowing ride in a shared taxi next to very high cliffs with an insane driver who enjoyed careening around corners at top speed.
      Sucre is possibly our favorite city in South/Central America so far. It isn’t too large or small (~300k residents) and is incredibly inviting with beautifully preserved/restored colonial buildings, plenty of clean city parks and squares, good food and culture, and super friendly people. The climate is also very pleasant as it’s in the high desert (9200 ft.) and doesn’t get too hot or cold. We were lucky enough to spend over a week here and enjoyed strolling the streets and hills of this great little city. We also visited some excellent museums including the Treasure Museum (about mining, Bolivia’s primary resource), the Textile Museum, and the Liberty Museum (Bolivia’s Independence Hall). A highlight here was a daytrip to the small town of Tarabuco to see the very colorful Sunday market. While there is a tourist element to the market given that handmade weaving is something for sale, it’s much more of a local affair where people come to buy, sell and trade, dressed in their best traditional clothes.
      Read more

    • Day 134

      Sucre

      March 17, 2015 in Bolivia ⋅ ⛅ 18 °C

      In Sucre waren wir ziemlich faul :-)

      Wir haben uns die Stadt angeschaut, waren auf dem Markt, haben mit dem mäßig vorhandenen Internet gekämpft, in unserem Hostel "KulturBerlin" eine Currywurst gegessen und die als Zebras verkleideten Menschen beobachtet, die - wie gesagt als Zebras verkleidet - den forschen Autofahrern und schüchternen Fußgängern den Nutzen eines Zebrastreifens näher bringen sollten! :-)Read more

    • Day 12

      Sucre, charmante ville coloniale

      November 17, 2015 in Bolivia ⋅ ☀️ 21 °C

      Sucre est une très jolie ville coloniale de Bolivie. On en a profité pour se reposer, se balader dans les ruelles et les marchés, sous un soleil de plomb!
      ***
      Sucre es une ciudad colonial muy bonita de Bolivia. Aprovechamos para descansar, pasear en las callecitas y los mercados, bajo un sol muy fuerte!Read more

    • Day 48

      Dinosaurussen en referendum in Sucre

      February 23, 2016 in Bolivia ⋅ ⛅ 21 °C

      's Middags na de mijn tour in Potosí nemen we een bus naar Sucre, de officiële hoofdstad van Bolivia (al is La Paz het politieke en financiele centrum van het land). Sucre is een relaxt stadje gebouwd door de Spanjaarden in Koloniale tijden. Je hebt meer het gevoel dat je in Madrid rondloopt dan in Bolivia. Meteen als we aankomen gaan we boodschappen doen op de markt, een spektakel hier! Allerlei verkoopvrouwtjes prijzen hun waren aan, en je moet echt de hele markt over om je avondeten bij elkaar te scharrelen. Zo heb je een vleeshoek, een groente hoek, een winkeltje-van-alles-hoek met pastasaus en boter, en een paar vrouwtjes naast elkaar verkopen broodjes. Maar de topattractie zijn de vrouwtjes die verse sapjes verkopen, voor zo'n 5 Boliviano (75 cent) heb je een heerlijk vers geblend sapje, en krijg je zelfs nog een refill :)

      Het is maar goed dat we meteen naar de markt zijn gegaan, want de volgende dag is het zoals in het vorige stukje al werd aangekondigd de dag van 'Het Referendum' in Bolivia. Omdat het zo'n belangrijke dag is, krijgt iedereen vrij (al is het op een zondag). Alle bedrijfjes, restaurants, cafes, openbaar vervoer, marktvrouwen iedereen is vrij en het hele land ligt dus plat. We hebben in de middag wat rondgelopen en het was net een auto-vrije-zondag zoals wij die kennen (auto rijden is verboden, behalve voor politie/ambulance etc). Iedereen loopt op straat, kinderen spelen met trap-scootertjes op de weg. Een vreemde dag om de toerist uit te hangen.

      De volgende dag gaan we naar de Dinosaurus voetprinten die een paar jaar geleden zijn ontdekt. Doordat een cement fabriek is gaan graven naar zand is een grote muur met voetafdrukken te voor schijn gekomen. Archeologen/Paleontologen zijn erbij gehaald, en het blijkt dat het afdrukken van dinosaurussen zijn. En wat een site: de meeste voetafdrukken, de meeste tracks (dus voetsporen in 1 lijn) en de site is het best bewaard in de hele wereld. Om 12 uur gaf een van de Paleontologen een tour en kon je heel dichtbij komen, dan zie je pas echt wat een grote afdrukken het zijn. Op de foto's kun je ook nog verschillende soorten afdrukken onderscheiden (ronde van 4-potigen en klauwen van een soort T-Rex die op 2 poten loopt).
      Read more

    • Sucre, Bolivien

      April 24, 2016 in Bolivia ⋅ 🌙 18 °C

      Sonntag 24 April um 20.00 Uhr geht das Licht im Bus an. Ich bin in Sucre. Mit dem Taxi ab ins Hostel. Auf dem Weg zum Hostel steigen noch 4 Damen ein die sich zu viert auf die Rückbank quetschen. Hier ist die Personenanzahl egal hauptsache die Türen gehen zu. Die eine Dame konnte sogar Deutsch sie hat mal in Deutschland für längere Zeit gelebt. Im Hostel angdkommen fühl ich micj din bischen heimisch. Warum? Das Hostel heist Berlin Kultur es gibt Jägerschnitzel mit Spätzle und Soß und Paulaner Weißbier. Hab ich mir beides mal gegönnt. Die Spätzle waren natürlich nicht wie daheim aber war ok. Der Besitzer ist auch ein Deutscher. Otmar der aus Waiblingen kommt lebt seit 6 Jahren in Bolivien und arbeitet auch im Hostel an der Rezeption und seit langem wird mir wo das Zimmer ist auf deutdch erklärz. Ein Stück Heimat herlich. Von Nizan und dem Pärchen aus Englsnd werd ich erstmsl kräftig begrüßt. Auch die Leute aus dem anderen Jeep sibd alle da. Ein großer Treffpunkt in Sucre.

      Am nächsten Morgen gibts das beste Frühstück das ich bisher im Hostel hatte. Frisches Obst, Pfannenkuchen und einfach eine rießen Auswahl. Na gut der Kaffe ist immer noch scheisse. Am Esstisch kommt Otmar zu mit und fragt mich ob ich mir vorstellen könnte hoer für 2 Wochen als Volunteer zuarbeiten. Für Promotion und auch bei Events orgsnisieren unterstützen. Den das Hostel hat auch einen eigenen Club. Höhrt sich fürs erste echt gut an. Klaus der Besitzer wird mir vorgestellt und zeigt mir das ganze Hostel. Ein rießen Hostel mit 2 Innenhöfen und ein großer Garten. Wärend mir Klaus alles erklärt platzt  ein Mädchen ins Gespräch. Es ist Isabell aus Holland die für 3 Wochen mit Lena und mir gemeinsam gereist ist. Wir fallen uns erstmal in die Arme und freuen uns kräftig. Schon wieder so ein geiler Zufall. Das mit dem Job muss ich mir noch überlegen. Mit Nizan Rory und Emelie gehts erstmal an die 7 Wasserfälle in der nähe von Sucre. Warum hier alles mit 7 ist gute Frage keine Antwort. 7 Seen in Bariloche und nun 7 Wasserfälle. Mit dem local Bus geht es raus aus der Stadt. Halbe Stunde wandern. Aber wo ist nur der Wanderweg. Mit der App mapsme mit der man offline Karten anschauen kann finden wir ungefähr die Richtung. Fast sind wir da aber da wo ein Fluss sein soll ist keiner. Haha kein Wasser im Fluss dahen wir von oben. Rory konnte es nicht glauben. Unten am "Fluss" angekommen sahen sir ein bischen Wasser war aber mehr eine Fütze. Wir folgen dem Wasser und tatsächlich es wird mehr und mehr Wasser bis tstsächlich Wasserfälle zu seheb waren nicht große aber trotzdem schön wie das Wasser an den Felsen runter plätschert und das Wasser in einer Form wie in ein Pooö reinfließt. Waren sogar baden aber arsch kalt. Rory traute sich sogar von ganz oben vom Wasserfall runter zu springen. WELL DONE.
      In meinem Kopf kreiste immer noch der Gedanke mit dem Job. Am Abend versuchte ich über die Mitarbeiter heraus zufinden was genau meine Aufgaben sein werden. Es stellte sich heraus es ist mehr Flyer verteilen sie bei events mit zu organisieren und in einer Stadt arbeiten ist auch nicht meine Vorstellung. Also hab ich abgelehnt.  Ich entschied mich dazu trotzdem eine Woche in Sucre zu bleiben um spanisch zu lernen. Denn Sucre ist der günstigste Ort so man die Sprache lernen kann. In der Spanischschule die auch Klaus im Besitz hat nehme ich 20 Stunden privat Unterricht. Nur ich und der Lehrer im Unterricht so öernt man es am besten. Und Für eine Woche kostez mich das nur umgerechnet 90 Euro 4 Stunden jeden Tag. Das ist günstig. Habe am gleichen Tag auch schon meine ersten Stunden. Meine Lehrerin heißt Caroline und spricht sehr gut englisch. Sie isr 34 Jahre alt und richtig nett und bringt mir spanisch sehr gut bei. Sie ist sogar Buddybuilder und wurde beim nationalen Wettbewerb letztes Jahr zweiter. Sah auf dem ersten Blick garnicht so aus. Sie bringt mir die Basics bei und die ersten Grammatik Grundsätze. Am Abend gibts das wohlverdiente Bier ud mit den Belgiern und Kiwis gehen wir gemeinsam essen. In ein vegetarisches Restaurant. In dem Hostel gibt es keine Küche um sich eigenes Essen zu kochen wie auch in den meisten Hostels. Liegt daran das Essen in Restaurants so billig ist das selbst kochen teurer ist und sich nicht lohnt. Willkommen im günstigsten und eins der ärmsten Länder in Südamerika. Gegen später trifft auch Nini im Hostel ein. Das war nicht ganz überraschend das hatten wir ausgemacht. Aber trotzdem immer noch so krass das jeder doch fast den gleichen Weg geht. Nun heist es auch Abschied nehmen von Nizan sie geht mit den Engländern weiter nach La Paz. Nizan ist eine tolle Frau und nicht vieöe Israelen sind so wie sie. Die meisten sind mir nicht so sympathisch weil sie reisen immer in Gruppen sprechen nur Hibro und kommunizieren nicht mit anderen. Das ist meiner Meinung kein Reißen. Nur die Israelen die alleine Reißen sind cool.

      Achja ich wollte Nizan noch Bilder zeigen aber ooohhhh nein alle Bilder von der Speicherkarte waren weg. Seit Pucon keine Bilder mehr gesichert.
      Am nächsten Tage in der Früh erstmal checken ob noch was zu retten ist. Erst Freude die Bilder sind da und danm oh nein das sind nur die Bilder bis Pucon die ich schon hatte also dann Trauer  Zum Glück hatte ich die Highlight Biödrr in whatsapp an Familie und Freunden versenden die sind mir erhalten geblieben. Das geht ja noch.

      Nach dem schock erstmal Schule und dann den Kingsday feiern. Was ist nur Kingsday hab ich mich gefragt. Das ist ein Feiertag den die Holländer feiern. An dem Tag wo der König Geburtstag hat wird der Kingsday gefeiert. Eine ganze Nation ist in organge gekleidet und feiert den ganzen Tag und die ganze Nacht. Aber warum feiern wir das in Bolivien. Es sind viele Holländer am reisen auch hier und gemeinsam feiern wir den Tag im Florin eine holländische Bar. Einfach nur verrückt. In Deutschland nie davon was gehört und hier am Arsch der Welt erfahr ich davon. Weltweiter Kulturschock. Die Holländer haben schon Mittags mit feiern angefangen Nini und paar andere und ich sind erst Abends dazu gestoßen. Isabell war schon knülle als wir in der Bar ankamen. Alle waren in orange gekleidet. Die Holländer verschenkten Sachen alles in orange. Mir haben sie einen orangenen Stecker ins Ohr gesteckt. War ein geiler Abend. Definitiv werd ich nächstes Jahr den Kingsday in Holland feiern. Hab nun paar neue holländische Freunde.
      Read more

    • Day 313

      Busje komt...opt ijd!

      March 13, 2010 in Bolivia ⋅ ☀️ 22 °C

      We zijn aangekomen in Sucre! Het ging niet helemaal zonder slag of stoot.....ik zal het uitleggen. In Hostal Carlos V hebben we andere Hollanders ontmoet waarmee we de mijnen tour hebben gedaan. Ze gingen de dag voor ons naar Sucre en hadden een Cocha (busje) geregeld voor vijf personen op de terminal. Ze werden voor de deur opgehaald en op de locatie in Sucre gedropt tegen betaling van 30 Bolivianos....iets meer dan de reguliere bus. Deze service was ook via het hostal te boeken....dus deden we dat. Wij waren echter maar met twee personen en moesten 45 Bolivianos betalen.....maar daar zouden we dan een Cocha privado voor krijgen. Ook goed!!
      We werden keurig om 11 uur opgehaald door twee jongens met een personenwagen en gingen op pad. Een paar straten verder stopten we op een pleintje en stapten de jongens uit bij een taxi kantoortje...en begon het wachten. Om ons heen stonden meer ¨taxi´s¨ te wachten met enkele personen er in en iedere keer als er een busje of auto stopte en er iemand uit stapte sprongen de taxi jongens er op af om ze mee te krijgen in hun taxi. We stonden dus te wachten op meer mensen in plaats van een eigen taxi te hebben naar Sucre. Na 45 minuten smoren in de auto waren we het zat en gingen naar de chauffeur toe....twee opties; of nu rijden of ons geld terug zodat we met een ander taxi konden vertrekken naar Sucre. Er ontstond een discussie, en op dat moment wist een andere regelneef nog twee mensen extra te vinden voor onze taxi van het formaat 3 x Mies (oude gewicht). We waren het meer dan zat....meer betalen voor meer service en comfort...en vervolgens in een taxi gepropt worden, een uur in de prattende zon zitten wachten en vervolgens drie uur opgevouwen zitten naar Sucre...DUS NIET!
      We wilden ons geld terug...en dat was lastig. We hadden betaald aan de hostal en niet aan de chauffeur werd ons gezegd. We hadden er vanmorgen bijgestaan dat het geld betaald werd door de receptie van ons hostal aan de chauffeur...dus niet liegen!!
      We konden lang wachten, maar kregen geen geld....en iedereen begon zich ermee te bemoeien en tegen ons te schreeuwen. Zo ook de eigenaar van de centrale...en stelde voor om verhaal te gaan halen bij ons hostal. Wij wilden gewoon ons geld terug om bij een andere taxi in te stappen ....maar hadden geen keuze.
      Eénmaal terug bij ons hostal ontstond er wederom een discussie over wie de schuldige was....wij in ieder geval niet....en wij wilden ons geld terug, want we wilden helemaal geen taxi meer....we wilden naar de busterminal om de bus van 13.00 u te halen.....en snel!! We kregen ons geld terug van ons Hostal en konden onze reis vervolgen.....toch niet, de taxichauffeur wilde nog geld zien voor de ritjes naar het plein en terug naar het hostal...NO WAY!!

      Let dus op als je in Potosi bent en gebruik wil maken van deze services....vraag even goed wat je krijgt!!

      Wij hebben op tijd de bus gehaald van 13.00 en hadden beide een ruime verstelbare stoel en waren uiteindelijk met de taxi ritjes naar de terminal en van de terminal in Sucre naar ons Hostal nog de helft goedkoper uit!!
      Read more

    • Day 315

      Bijzondag

      March 15, 2010 in Bolivia ⋅ ⛅ 20 °C

      Gisteren zijn we op verkenning gegaan in Sucre maar wederom blijkt de Lonely Planet een verouderd document. Enkele spots waren verdwenen of verplaatst. Restaurants waren verdwenen of verhuisd en de stad leek wel doods. Er waren maar een paar restaurants open, musea waren allemaal gesloten en het VVV verhuisd en tevens gesloten. De enige toeristenwinkel, gerund door Nederlanders, had er ook geen zin in en wilde ons geen wandelingen verkopen. Vreemde toestand!! Gelukkig was restaurant Joyride, ook gerund door Hollanders, wel geopend en hebben we lekker gegeten....saté en een heerlijke salade.
      We hebben het dus maar rustig aan gedaan en het vandaag opnieuw geprobeerd. Nadat we uitgeslapen hadden tot 10.00 u zijn we gaan ontbijten in de stad...en het was druk! We konden kiezen waar we wilden brunchen....alles was open. Na mijn dagelijkse fruithap met yoghurt en een verse jus...en Leen de gebruikelijke flensjes met aardbeitjes en jus...zijn we op pad gegaan.
      De tours zijn erg duur in Sucre. We willen graag naar Potolo, een bijzonder dorpje waar mooi handwerk wordt gemaakt, maar voor een wandeling betaal je al vijftig dollar.
      We besloten het Museo de Arte Indigena te gaan bezoeken waar een tentoonstelling is van textiel uit de omgeving om meer te weten te komen van de lapjes en de kleedjes...en het was indrukwekkend mooi en interressant. We waren vooral erg onder de indruk van het textiel uit het dorpje Potolo. Zwart met rode doeken met patronen van vreemde dieren de de chaos en de onderwereld representeren. Het meest indrukwekkende was dat de zeer gecompliceerde patronen helemaal uit het hoofd geweven worden...Het maken van een wandkleed kost ongeveer 3 a 4 maanden dagelijks 8 uur weven!
      Het museum bleek ook informatie te hebben om Potolo te kunnen bezoeken.
      Morgen gaan we het verder uitzoeken en regelen....donderdag gaan we op pad.
      Read more

    • Day 322

      Niet zeuren Michel

      March 22, 2010 in Bolivia ⋅ ☀️ 22 °C

      We hadden het er vandaag over....wat we van Sucre vonden.
      Over het algemeen vind ik (michel) Sucre een beetje tegenvallen. De stad is best mooi, maar erg wit. Ondanks dat er bijna iedere avond wel iets te doen is op het centrale plein is er weinig sfeer.

      Met name op zondag is de stad echt doods! Gisteren kwamen we terug van onze tour naar Tarabuco en wederom stonden we elkaar aan te kijken in de straat met restaurantjes....alles was weer gesloten...bevalve restaurant Joyride...waar we de hele week al op uitkwamen....en waar we ook al twee keer film hebben gekeken....
      Na een wandeling een paar blokken de andere kant op kwamen we uit bij Shanghai 2.....eenj tent die niet oogt....maar waar we wel ons groentepeil weer konden opkrikken....en nog goedkoop ook!

      Terwijl ik dit schrijf zit Heleen op de PC naast me zich in te lezen over La Paz....en zit me te stangen met allerlei lekkere culinaire hapjes welke ze gevonden heeft bij de restaurants op www.vivatravelguides.com
      Zo zaten we ook voordat we naar Sucre gingen zeg ik....als antwoord; niet zeuren Michel!

      Vanavond om 19.00 uur gaan we met de nachtbus naar La Paz....ben benieuwd!!
      Read more

    You might also know this place by the following names:

    Rancho Katalla Baja

    Join us:

    FindPenguins for iOSFindPenguins for Android