Daeum Kor

🇩🇪
Wir waren zurück in Phnom Penh um nach Indonesien zu fliegen. Das klingt viel einfacher als es war und ist eine lange Geschichte. Bereits nach zehn Tagen in Kambodscha haben wir unser Visum für Indonesien beantragt und bezahlt. 3-5 Tage sollte die Überweisung dauern doch leider war es nicht so. Zwei Wochen später ist das Geld immer noch nicht in Indonesien angekommen. Das war sehr ärgerlich denn es handelt sich um sehr viel Geld. Außerdem lief bereits unser Visum in Kambodscha aus. Also mussten wir Kambodscha bald verlassen und durften weder nach Indonesien noch in ein anderes Land, da wir ja kein Visum besaßen. Abgesehen davon ist es in Kambodscha für Touristen unglaublich teuer. Während der Warterei haben wir uns entschlossen auf die Insel Koh Rong zu fahren um das leuchtende Plankton zu sehen. Wenn wir schon so lange warten müssen, wollten wir die Zeit nutzen. Zwischendurch haben wir versucht unseren Flug umzubuchen um mehr Zeit zu gewinnen, damit das Geld und das Visum ankommen können. Doch niemand in Kambodscha wollte uns helfen unseren Flug zu verschieben, weder online noch telefonisch noch die Mitarbeiter am Flughafen waren bereit dazu. Und so kam es, dass wir tatsächlich in Deutschland anrufen mussten und unseren Flug von Kambodscha nach Indonesien verschieben konnten. Aber auch das Telefonieren aus dem Ausland ist etwas kompliziert. Nach zwei Anrufen in Frankfurt und ohne jegliche Bestätigung dass wir ein Guthaben bei der Fluggesellschaft haben konnten wir den Flug um wenige Tage verschieben. Dann entschlossen wir uns das Visum ein zweites Mal zu bezahlen. Diesmal auf eine andere Art und Weise. Zum Glück hat es diesmal innerhalb von wenigen Stunden funktioniert. Mittlerweile haben wir auch das Geld der ersten Überweisung zurückgebucht bekommen. Das Visum erreichte uns direkt am nächsten Abend, als wir auf der Insel waren. Theoretisch hätten wir nun mit dem ersten Flug fliegen können, aber wir hatten keinen PCR Test, weil alles in der Schwebe war. Nun mussten wir nur noch von der Insel runter und in die Hauptstadt fahren. Die Reise von Koh Rong war super nervig. Bei der Abfahrt der Fähre wurden wir diverse Male vertröstet, bis alle einheimischen an Bord waren und dann erst durften wir einsteigen. Mach das mal in Deutschland! Am Busbahnhof hieß es unser Ticket wäre nicht gebucht. Nach viel Geplapper der Besitzerin, war das Ticket auf einmal doch gebucht und wir konnten sogar früher mitfahren. Eine schreckliche Fahrt. Natürlich verspätete sich der Bus in Phnom Penh und wir kamen gerade noch rechtzeitig zum PCR Test. Selbstverständlich konnte man dort nicht mit Visa zahlen und einer von uns musste zum Automaten rennen während der andere sich testen ließ. Zum Glück war die Unterkunft supi sauber und ordentlich. Am nächsten Tag konnten wir haben wir das negative Testergebnis und unsere Wäsche abholen und uns auf den Flug vorbreiten. AM FLUGHAFEN….es sind zu viele böse Worte, die ich jetzt gerne sagen würde…sehr langsame Menschen…jedenfalls wollte man uns nicht in Flugzeug lassen, da wir keinen Rückflug hatten!!! Ein Rückflug war mit unserem Visum nicht nötig!!! Julian war soooo kurz davor auszurasten und ich sagte: „Gebt uns jetzt die Bordkarte!“ Bis der Mann endlich kapierte, das es ein Busines-Visum ist. Und ich frage mich bis heute: „ Was war das für eine verkackte Scheiße? Fuck you und danke!“
🇵🇱
Wróciliśmy do Phnom Penh, żeby polecieć do Indonezji. To brzmi o wiele łatwiej niż było i to jest długa historia. Po zaledwie dziesięciu dniach w Kambodży złożyliśmy wniosek i zapłaciliśmy za naszą indonezyjską wizę. Przelew powinien zająć 3-5 dni, ale niestety tak nie było. Dwa tygodnie później pieniądze wciąż nie dotarły do ​​Indonezji. To było bardzo irytujące, bo to było dużo pieniędzy. Ponadto nasza wiza w Kambodży już wygasła. Więc wkrótce musieliśmy opuścić Kambodżę i nie pozwolono nam jechać do Indonezji ani żadnego innego kraju, ponieważ nie mieliśmy wizy. Poza tym w Kambodży jest niesamowicie drogo dla turystów. Międzyczasie postanowiliśmy pojechać na wyspę Koh Rong , aby zobaczyć świecący plankton. Skoro musimy czekać tak długo, chcieliśmy wykorzystać ten czas. Tymczasem próbowaliśmy zmienić rezerwację naszego lotu, aby zyskać więcej czasu, dla wizy. Ale nikt w Kambodży nie chciał nam pomóc w przełożeniu naszego lotu, ani online, ani telefonicznie, ani personel lotniska nie chciał nam pomóc. I tak się złożyło, że faktycznie musieliśmy zadzwonić do Niemiec i udało nam się przełożyć lot z Kambodży do Indonezji. Ale dzwonienie z zagranicy też jest trochę skomplikowane. Po dwóch telefonach we Frankfurcie i bez potwierdzenia, że ​​mamy kredyt w linii lotniczej, udało nam się przesunąć lot o kilka dni. Postanowiliśmy zapłacić za wizę po raz drugi. Tym razem w inny sposób. W międzyczasie otrzymaliśmy również pieniądze z pierwszego przelewu zwrotnego. Na szczęście tym razem zadziałało w ciągu kilku godzin. I wizę dostaliśmy na drugi dzień wieczorem. Teoretycznie byśmy mogli lecieć teraz tym pierwszym lotem ale nie mieliśmy testu PC R bo nic nie było jasne. Teraz wystarczyło zejść z wyspy i pojechać do stolicy Phnom Penh. Podróż z Koh Rong była bardzo denerwująca. Kilka razy byliśmy odkładani, aż wszyscy miejscowi byli na pokładzie i dopiero wtedy mogliśmy wejść na pokład. Zrób to w Niemczech! To jesteś rasistą. Na dworcu autobusowym powiedziano nam że nasz bilet nie jest zarezerwowany. Po wielu gadaniu właścicielki bilet został odnalezione i nawet udało nam się wcześnie wejść. Straszna jazda. Oczywiście autobus w Phnom Penh był spóźniony i dotarliśmy tam w na ostatnią minutę na test PCR. Oczywiście nie można było zapłacić kartą Visa i jeden z nas musiało biec do automatu, podczas gdy drugie był testowany. Na szczęście zakwaterowanie było super czyste i uporządkowane. Następnego dnia mogliśmy odebrać negatywny wynik testu oraz nasze pranie i przygotować się do lotu.
NA LOTNISKU... jest zbyt wiele złych słów do powiedzenia w tej chwili...powolni ludzie…w każdym razie nie chcieli nas wpuścić do samolotu, bo nie mieliśmy lotu powrotnego!!!
Z naszą wizą lot powrotny nie był konieczny!!! Julian był bardzo bliski żeby eksplodować a ja powiedziałam: „Teraz daj nam kartę pokładową!” Aż mężczyzna w końcu skapował się, że to wiza biznesowa. I do dziś zadaję sobie pytanie: „Co to kurwa było? Fuck you i dziękuję!”
🇬🇧
We were back in Phnom Penh to fly to Indonesia. That sounds a lot easier than it was and is a long story. After just ten days in Cambodia, we already applied for and paid for our Indonesian visa. The bank transfer should have taken 3-5 days but unfortunately it was not like that. Two weeks later, the money still hasn't arrived in Indonesia. That was very annoying because it is a lot of money. In addition, our visa in Cambodia was already expiring. So we soon had to leave Cambodia and were not allowed to go to Indonesia or any other country, since we didn't have a visa. Aside from that, it is incredibly expensive in Cambodia for tourists. During the waiting we decided to go to Koh Rong Island to see the glowing plankton. If we have to wait that long, we wanted to use the time. Hey in between we tried to rebook our flight to gain more time so that the money and the visa can arrive. But no one in Cambodia wanted to help us reschedule our flight, neither online nor by phone, nor were the airport staff. And so it happened that we actually had to call Germany and were able to postpone our flight from Cambodia to Indonesia. But calling from abroad is also a bit complicated. After two phone calls to Frankfurt and without any confirmation that we have any credit with the airline, we were able to postpone the flight by a few days and decided to pay for the visa a second time. This time in a different way. Fortunately, this time it worked within a few hours. In meantime we fortunately received back the money of the first bank transfer. Now all we had to do was get off the island and drive to the capital. The trip from Koh Rong was super annoying. We were put off several times until all the locals were on board and only then were we allowed to board. Try to do that in Germany! At the bus station they said our ticket was not booked. After a lot of chatter from the owner, the ticket was suddenly booked and we were even able to get on early. A terrible ride. Of course the bus in Phnom Penh was late and we got there just in time for the PCR test. Of course, you couldn't pay with Visa and one of us had to run to the machine while the other was being tested. Luckily the accommodation was super clean and tidy. The next day we could pick up the negative test result and our laundry and get ready for the flight. AT THE AIRPORT...there are too many bad words to say right now...wrong…slow people...anyway they didn't want to let us on the plane as we didn't have a return flight!!! A return flight was not necessary with our visa!!! Julian was sooo close to freaking out and I said, "Give us the boarding pass, NOW!" Until the man finally realized that it was a business visa. And I still ask myself to this day: "What the fuck was that? Fuck you and thank you!"Read more