Montreal Botanical Garden

Voor een 4 sterrenhotel was het ontbijt beneden alle peil!
Er werd niet afgeruimd of eten bijgevuld ondanks de vele gasten. Geef mij maar de service per klant, zoals we al 2 keer ervaarden in een 'minderwaardig' hotel/motel.
Volgepropt met dafalgan en strepsils ging ik nog even de straat op. Met een voorzichtig zonnetje halen we vandaag toch 20°. Eén blok verder ligt de beroemde St Catherine street, veelal met bekende merken. Ik kon niet weerstaan een T-shirt (of twee). Schuin tegenover het hotel ligt het klooster van de grijze nonnen. Het werd gesticht door een weduwe die al haar bezittingen moest achterlaten aan de familie van haar man. Tot in 1968! gold hier de wet dat alle bezittingen van de vrouw bij huwelijk toevielen aan de familie van de man. Omdat de berooide vrouw met enkele jonge kinderen zelf geen familie had en voor intreding in een kloosterorde kuisheid en armoede of toch onthouding geëist werd, stichtte zij dus de grijze nonnen: de orde had buitengewoon veel intreders.
Om 11u met de valiezen naar beneden. Naar de ondergrondse stad voor onze lunch, zelfs Albertine moest wat zoeken naar het restaurant. We kregen een heel lekkere maaltijd: sla met notenolie, frietjes met varkensgebraad en chocomousse!
Onder Montréal blijkt een hele stad te liggen. Deze ondergrondse stad werd in de jaren zestig bedacht om te ontsnappen aan de lange winter. Het is eigenlijk een netwerk van 38 km2 met gebouwen waarvan de kelderverdiepingen met elkaar verbonden zijn.
Ondergronds klinkt als donker en muf, maar niets is minder waar. De daken van deze centra- sommige zijn oude grootwarenhuizen of kantorenflats- werd opengewerkt zodat het zonlicht tot beneden schijnt. Je kan flaneren langs boulevards, over pleinen en langs terrasjes met alleen het geroezemoes van de wandelaars en het watergetater van de fontein. Zo hebben ze geen last van guur weer.
Omdat we nog een namiddag vrij hadden gingen we naar de Botanical Garden, de stadsgids had die ons gisteren aangewezen, ook omdat er een chinees lampionnen tentoonstelling is.
Daarvoor moesten we de metro nemen, toen de 'professor ' dit hoorde vroeg hij om mee te mogen gaan. Hij had ook geen zin in winkelen in de ondergrondse stad.
Ik noemde hem 'de professor' omdat Jan een gepensioneerd schoolhoofd is van de hogeschool voor leraren in Hasselt. Hij is nogal een betweter, maar je kan er over serieuze zaken mee praten.
Toch is hij niet aan de stad gewoon en zeker niet aan de metro.
In Mac Gill stapten we op en in Pie IV terug af. Een heel eind, we kwamen boven aan het olympisch stadion waar we nog enkele leuke foto's namen op het ereschavot. Aan de botanische tuinen gingen we ieder onze eigen weg en wij namen het treintje helemaal rond en stapten af waar we wensten. De lampionnen waren heel mooi maar spijtig dat het niet donker was dan zouden ze verlicht zijn geweest. Om half 5 terug aan de ingang om samen terug de metro te nemen. Een subway sandwich in de ondergrondse stad en de bus in naar de luchthaven. Daar moesten we nog wachten tot onze vlucht pas om half 12 vertrok.
Dirk had eerst een Chadissche jood naast zich maar die verhuisde van plaats, dan kreeg hij een dronken Letlander naast zich die na een uurtje begon over te geven. Gelukkig vloog de piloot goed door op meer dan 1000 m met het gevolg dat we op tijd aankwamen na 6,25u vliegtijd.
Via SMS bood Stefaan aan om ons op te halen waar we dankbaar gebruik van maakten.Read more