Saint-Jean-de-l'Île-d'Orléans

Na een ononderbroken nachtrust ondanks het terras-lawaai, konden we genieten van een buffetontbijt. Het warme gedeelte met roerei en spek was niet voor ons bestemd, er was een barrière geplaatst maar de Franse kazen en het verse fruit beviel ons ook wel: heerlijk!
Een Québecois leidde ons rond, de traditionele gebouwen: parlement, hotel de Ville,Cathedral, Citadel, Champs-de-bataille en Chateau Frontenac. Het parlement is een kopie van het Louvre maar de ingang is de tower of London, als mengeling kan dat tellen! Aan de citadel grenzen de nu vredige velden van het Parc des Champs-de-Bataille: op de plaines d'Abraham (Abraham was de eigenaar-Boer van de velden)vonden in 1759 de beslissende veldslagen plaats tussen de Britse en Franse troepen!
Château Frontenac is geen echt kasteel maar een hotel gebouwd naar de kastelen aan de Loire. Het gebouw domineert de stad, alhoewel andere gebouwen niet moeten onderdoen in grandeur.
Het luxe hotel van de spoorwegmaatschappij 'Canadian Pacific Railway' met zijn markante groene koperdaken lijkt zich bewust te zijn van zijn omsnoerden rol als symbool van de stad Québec!
Na het 2,5u durende bezoek reden we met de bus naar de Montmorency Falls, of beter gezegd naar het Manoir Montmorency waar we gingen lunchen. Soep, eendenbout en gebak. Even buiten voor een foto van de waterval en met veel minder water dan op de reclamefoto's, dan vlug binnen om te eten. Het was fris en bewolkt dus we hadden geen spijt dat we niet konden rondwandelen. Hier zijn we al in de sub-artic groeizone.
In het manoir woonde de hertog van Kent samen met mevrouw Saint Laurent in zonde: zij waren niet gehuwd! Zij hadden twee zonen, toen de Engelse koning kinderloos stief moest de hertog terug naar Engeland. Hij trouwde daar met een adelijke dame en zij kregen één dochter: de latere koningin Victoria. Hij is nooit meer terug geweest en toen later de oudste zoon stief werd er op het graf een zerk geplaatst met de inscriptie "Hier ligt de echte koning van Engeland".
Na onze lunch reden we nog over het Ile d' Orleans waar het een zachter klimaat is omdat het midden in de rivier Saint Laurent ligt, en hier groeit het plaatselijke fruit.
Rond 15u waren we terug voor een stadswandeling rond het Château Frontenac en over de terrassen Dufferin die boven de rivier een weids panorama geven over de Vieux-Poer en de brede stroom.
Bij terugkomst in het hotel hadden we nog tijd voor een duikje in het zwembad.
Een uurtje TV kijken, dagboek schrijven en we konden terug naar de lobby voor het vertrek naar Bas-Québec voor het diner. Keuze uit spaghetti met vleessaus, biefstuk frites of schelvis met rijst. Een soepje ervoor en donkere cake erna en onze magen waren weeral gevuld. Nog een rustige avond, met een tijdschrift in bed en onze batterijen waren weer opgeladen.Read more