Jixiang

We hebben geleerd van ons gestuntel op het busstation van Kunming en regelen via ons hostel bustickets naar Lijiang, onze volgende bestemming. Perfect geregeld, ware het niet dat onze bus vol zit en voor onze neus wegrijdt, én we geen ticket hebben als bewijs dat we al betaald hebben voor de rit.. Leg dat maar eens uit, haha! Gelukkig ontmoeten we een vriendelijke Chinees die voor tolk speelt en voor ons ons hotel wil bellen om te checken hoe het zit. De Chinezen zijn ontzettend lief, dat merken we keer op keer.

Lijiang is beroemd om haar pittoreske, oude centrum. Mooie oude Chinese gebouwen, schattige bruggetjes en kanaaltjes en pagodes, dat werk. Toeristisch is het wel. De stad wordt overspoeld door hordes vooral jonge Chinese toeristen. Westerlingen zien we nauwelijks.

Na een geweldige maaltijd bij ons hostel (Mama Naxi is echt een pareltje!) sneaken we de oude stad van Lijiang in. We hebben geen zin om de toegangsprijs van 80 yuan (+/- €11) te betalen. Lijiang blijkt een soort disneyland, maar dan voor volwassenen. Rijen toeristenshops naast elkaar die allemaal exact hetzelfde verkopen. Selfies makende jongeren waar je ook kijkt. En als ze geen selfies maken, maken ze wel foto's van jou. Even wennen. Hoe later het wordt hoe harder de beats en hoe irritanter het geschreeuw van de proppers die mensen naar binnen proberen te lokken bij hun clubs. Er is zelfs een McDonalds binnen de stadsmuren. Thomas heeft het snel gezien. Ik vind het wel grappig. Het is één van de meest geliefde toeristenbestemmingen van het land. Het is toch ook bijzonder om te zien wat Chinezen leuk vinden, niet?

De volgende dag huren we een fiets en gaan we de stad uit, op weg naar de mooie oude dorpjes Baisha en Shuhe. Onderweg zien we mensen poseren bij een groot standbeeld van Mao Zedong (hij is nog steeds o-ve-ral!), stoppen we bij een mooi meer waar locals met hun vliegers spelen, worden we nog vaker vrolijk nageroepen en zien we Naxi vrouwen hun aardappelen schillen en de koeien van A naar B brengen. Leuk.

Voor het avondeten strijken we neer bij een cheapass noodlesoep tentje in de buurt van ons hostel. Net als we op het punt staan gewoon maar iets aan te wijzen bedenk ik me dat ik een app heb gedownload waarmee we offline menukaarten kunnen vertalen. Thank god dat ik daaraan dacht, want als ik met mijn telefoon over de menukaart ga zijn de eerste drie dingen die ik zie staan: chicken head, chicken feet en stomach.. Pff so close, haha! Uiteindelijk settelen we maar gewoon voor noodles met kip. Dat klinkt lekkerder dan het was hoor want als je hier kip bestelt krijg je geen malse kipfiletjes maar letterlijk de hele kip, tsjop tsjop tsjop in stukjes gehakt.. Het blijft een avontuur dat eten in China 😜.

De volgende dagen beleven we ons hoogtepunt in Lijiang. Een die al maanden op ons lijstje stond: De tiger leaping gorge! 😁Read more