Colombia
San Gil

Discover travel destinations of travelers writing a travel journal on FindPenguins.
Travelers at this place
    • Day 172

      San Gil : crêpes et pluie à gogo

      July 28, 2023 in Colombia

      Par Maël la vaisselle,

      Après une nuit de bus glaciale, jugez-en à nos accoutrements, nous arrivons à Bucaramanga très tôt dans la matinée puis enchaînons avec un nouveau bus pour San Gil. La route est sublime et longe un gwo twou sans fond, dans lequel nos yeux se perdent entre deux micro-siestes. Le dodo est profond pour Arzoo qui s’endort bruyamment juste avant d’arriver à destination. Le taxi est donné alors nous sommes bien contents d’éviter les 30min de marche jusqu’à notre hostel.

      Nous sommes chaleureusement accueillis et bénéficions d’une chambre privée, pour ronfler en toute tranquillité ! Après une petite session hamac, nous partons gambader en ville, qui possède étonnamment une place centrale en forme de carré, fait exceptionnel en Amérique du sud 😜 Nos estomacs criards seront bientôt cessés par une très bonne pizza, choisie a l’unanimité par l’équipe ! Il fait moins chaud que sur la côte caraïbe ce qui n’est pas désagréable et nous permet d’éviter l’arrosage automatique, qui se déclenchait au moindre de nos mouvement.

      Un peu plus tard, nous prenons la route vers Curiti, un village voisin doté d’une rivière à bassins multiples. Le bus à peine démarré que le ciel se charge d’un coup et s’énerve à gros coup de tonnerre. Une pluie diluvienne se met à tomber, douchant ainsi nos espoirs de baignade. Apparemment, ce changement météorologique a lieu presque tous les après-midi dans la région. Activité reportée à demain ! Ni une ni deux nous remontons dans le bus pour un retour vers San Gil, le cœur trempé.

      Ce climat breton donna à Tits la brillante idée d’une soirée crêpes qui saura nous réconforter. Direction le super marché pour quelques emplettes sujettes à débat. Faut-il opter pour le beurre salé ou le beurre doux dans notre pâte ? Discorde entre les bretons, n’hésitez pas à laisser votre avis en commentaire ! Nos jurassiens, eux, ne différencient pas la crêpe de la galette et veulent même tenter la recette complète dans une crêpe, style sucré-salé, quelle hérésie ! Ceci fait nous nous lançons dans la préparation après quelques parties de tarot, big up au mixeur qui aura préparé nos litrons de pâte en un rien de temps ! Tits puis Arzoo se relaient interminablement à la poêle, nous aurons donc à manger pour 3 jours ! Le goût légèrement trop vanillé de la pâte ne m’aura pas aidé à valider la crêpe salée, par contre la banane nutella ne me décevra jamais 😋😋

      Nous continuerons ensuite notre partie de tarot, au nombre de manches record, autour de quelques bières. Steph j’espère que tu es prête car je compte bien te donner une leçon 😘
      Read more

    • Day 187

      Rafting à San Gil

      July 9, 2023 in Colombia ⋅ ⛅ 27 °C

      Capitale du sport extrême, San Gil propose toutes les activités possibles et inimaginables : saut à l’élastique, canyoning, spéléologie, parapente,… toutes les sensations sont disponibles à la carte 😱
      Nous la jouons « soft » avec une matinée rafting. Ça rigole dans les rapides. Les monos nous jettent à l’eau, pour le plus grand bonheur des enfants qui nagent dans une eau pourtant maronasse, où Antoine craint l’arrivée d’un caïman à tout moment 😂
      Agathe a quand même été éjectée du bateau dans une descente, mais il y a eu plus de peur que de mal.

      La ville n’a pas un charme fou, mais l’ambiance est sympa. Nous avons de nouveau trouvé une Guest House super chouette. Il y a même une piscine sur le toit ! Les enfants sont au taquet et les adultes profitent du bbq sur la terrasse.
      Nous organisons même une battle de dîner presque parfait. Menus au top et animations rigolotes. On s’éclate chez les Mundo-Lancrenon 😂
      C’est peut-être le cri des enfants dans la piscine ou notre invasion de la cuisine, mais dès le lendemain, nous nous retrouvons seuls dans cette belle Guest House. Le bonheur !
      On fait au mieux pour profiter de cette dernière semaine ensemble… déjà 🥺
      Read more

    • Day 31

      Du tropical humide au tropical sec

      August 17, 2023 in Colombia ⋅ 🌧 22 °C

      Après un loooong trajet en bus de 11h sans pause où on arrive en avance (miracle !), nous voici dans le Santander, région située au Nord de Bogota, connue pour la pratique d'activités sportives EXTRÊMES. Après avoir posé nos gros sacs à San Gil nous partons donc pour une rando de 2 jours, afin d'admirer petits villages typiques colombiens et surtout le grand canyon du Chicamocha. NB : c'est pour l'instant le seul endroit où on trouve, à notre grande joie, un chemin balisé qu'on peut faire seul et sans guide. On réalise par la suite que ce projet de balisage a été financé par ... Plusieurs institutions françaises et grenobloises !
      Nous partons donc de Barichara, connu comme étant l'un des plus beaux villages de Colombie ( excusez du peu ), mais aussi pour sa spécialité culinaire quelque peu innovante : les hormigas culonas. Ou littéralement, fourmis à gros cul ! Propriétés prétendument aphrodisiaques mais surtout goût assez indescriptible.
      Après une petite rando avec la menace de l'orage sui finit sous la pluie ( ce qui nous permet de ne pas trop suer ) on dort dans une écolodge avec vue magnifique sur le canyon. On a d'ailleurs failli en profiter toute la nuit puisque Mahé nous a soigneusement enfermé sur la terrasse. Le lendemain commence la vraie aventure EXTRÊME : descente à pied dans le canyon par 50°, un peu comme marcher dans un sauna mais en moins agréable quand même. On finit par arriver à Jordan, minuscule Pueblo coincé au fond du fond du canyon. Après une quête de porte à porte pour savoir qui pourrait nous remonter sur le plateau, on termine dans une vieille voiture dont on peine à croire qu'elle arrive à rouler !
      Read more

    • Day 6

      San Gil - nur fliegen ist schöner

      August 7, 2022 in Colombia ⋅ ⛅ 27 °C

      Da wir in Guatavita bemerkt hatten, dass wir nicht auf direktem Wege nach San Gil kommen und zurück nach Bogota müssen, versuchten wir mit dem Bartyp des Hostels eine gute Busverbindung zu recherchieren. Alles mit Google translate und irgendwie nur mit gefährlichem Halbwissen, da der Typ etwas überfordert wirkte. Wir beschlossen früh aufzustehen und einfach den ersten Bus zu nehmen. Dass das Hostel dann doch nicht so der Knaller war, merkten wir nicht nur an dem überforderten Typen, sondern auch im Laufe des Abends. Unser Zimmer war eingekreist von der Reggaeton spielenden Bar und dem Freisitz mit dröhnenden 80igern, obwohl alle anderen Zimmer nicht belegt waren. Es gab keine Küche und die fast außen liegenden Duschen waren auch nur auf Sommer ausgelegt. Am Morgen merkten wir dann, dass wir eingeschlossen wurden und niemand im Hostel war. Wir suchten uns einen Weg nach draußen, schauten uns um und fanden den Schlüssel, um raus zukommen. Dazu musste man durch die Bar, die wir hätten Plündern können, weil ja niemand da war. 😁 Es blieb bei ein paar Wasser, Salzstreuern, Sarah nahm sich ein Dekostück als Souvenir mit und wir machten die Biege. An der Straße entschieden wir uns, eine Frau mit roter Fahne anzusprechen: „die wartet doch bestimmt auch auf einen Bus.“ und das tat sie auch, und sogar nach Bogotá. Aber es kam keiner. Mit Händen und Füßen konnten wir herausfinden, dass die Straßen aufgrund eines Radrennens gesperrt waren. Die Frau - Nydia versuchte ihre Tochter zu erreichen und Sarah holte für alle Kaffee. Die Tochter war schon im Zuge uns abzuholen und uns aus der Stadt zu fahren, da wurden die Straßen geöffnet und es kam ein Bus. Nydia war wirklich so bemüht und hat uns die Sicherheit gegeben, irgendwie aus der Stadt raus zukommen. Eine wirklich liebe Begegnung. Das gehört jetzt zum neuen Reisestil dazu: warten, laufen, Bus suchen und wieder warten, Bus fahren, Hostel suchen. Dabei trifft man aber immer die nettesten Menschen und kommt ins Gespräch!

      Nach San Gil waren es von Bogotá ca. 300km. Wir brauchten dafür gute 9 Stunden… einschließlich einer einstündigen Reifenpanne, ging es viele Stunden entlang auf einer mit Schlaglöchern übersäten Landstraße. Teilweise verließen wir unsere Sitze und hebten bei den starken Huggeln ab. Gegen 22:00 trafen wir dann ziemlich fertig beim Busterminal in San Gil ein. Ein Taxifahrer fuhr uns von dort in das hipste Viertel, zeigte uns ein wirklich cooles Hostel und wollte dafür nur 1€. Klar, dass man ewig von A nach B braucht, wenn das Land so riesig ist, es kaum gute Straßen gibt und die Busse im Durchschnitt 60kmh fahren. Ein bisschen bin ich in die Zeit des BamMobils zurück versetzt aber das war viel bequemer. An diese langen Busstrecken muss ich mich wirklich gewöhnen aber es ist spannend und genau richtig so, denn das alles ist irgendwie so echt.

      Am nächsten Tag machen wir uns auf, die Stadt und die Umgebung zu erkunden. San Gil ist nicht unbedingt dafür bekannt, eine schöne Stadt zu sein aber die Aktivitäten, die hier möglich sind, locken viele Touristen an. Allerdings lassen wir uns nicht die Markthallen entgegen. Es ist Sonntag, Feiertag und der neue kolumbianische Präsident wird vereidigt - dem entsprechend ist irre viel los. Von überall hört man kolumbianische Klänge, die Menschen preisen ihre Ware an und man sieht Früchte in ihrer wahren Größe und sie schmecken in ihrer unvergleichlichen Süße. Wir decken uns also für das Frühstück ein und tanzen durch die Straßen.
      Am Nachmittag suchen wir uns einen Bus nach Curiti, da in der Nähe des kleinen Städtchens der Fluss Quebrada fließt. Dieser hat sich seinen Weg ins Tal gebahnt und es entstand eine Kaskade aus natürlich Pools, Stromschnellen und kleinen Wasserfällen. Ein wunderschöner Ort, an dem sich Leute auf dicken Reifen ins Wasser stürzen und Abkühlung suchen. Wir finden einen kleinen eigenen Pool und sitzen mit Sonne im Gesicht im erwärmten Becken, singen das Lied aus dem Dschungelbuch und probieren es mit Gemütlichkeit ☺️ Um uns kreisen die Geier, die sich an den Resten der Leute erfreuen. Sehr spektakulär diesen Vögeln mal so nah zu sein und ihre große Flügelspannweite in der Luft zu betrachten. Mit einem kleinen Tuk Tuk fahren wir zurück in die Stadt und erfreuen uns später an tollem mexikanischen Essen.

      Voller Aufregung startet der nächste Morgen. Wir haben uns entschieden einen Gleitschirmflug zu machen und werden zum Startpunkt, mit kolumbianischer Gute-Laune-Musik, ins Hinterland gebracht. Ziel ist der Canyon Chicamocha, indem der gleichnamige Fluss fließt. Als wir nach einer Stunde auf der Plattform auf einer Höhe von ca. 1.500m ankommen, flattert das Herz ganz schön dolle. Sarah hat so einen Sprung schon mal gemacht aber unsere gemeinsame Vorfreude war riesig. Als wir sahen, über welche herrliche Landschaft wir fliegen würden, stieg die Spannung noch weiter an. Wir wurden in alles eingewiesen (zum Glück auf Englisch), anschließend ordentlich festgeschnallt und los ging’s. Die Thermik war wohl bestens geeignet, wir standen auf der abfallenden Wiese, mein Sprungmentor hinter mir angeschnallt, mit einem Ruck stellte er den Fallschirm auf, das Kommando lautete „losrennen“ und zack hebten wir vom Boden ab. Was ein unbeschreibliches Gefühl. Selten habe ich mich so frei gefühlt. Ich spürte den Wind, die Sonne auf meiner Haut und wie uns der Schirm immer weiter in die Höhe trug. Wir kamen bis auf ca. 2.600m und schwebten über dem wunderschönen Canyon. Dieser hat selbst bis zu 2.000m hohe Stellwände, sodass die die Schluchten imposant und tief wirken. Wir sind so hoch, dass ich das Gefühl habe die Wolken anfassen zu können. Immer mal wieder sehe ich Sarah und hoffe, sie hat den gleichen wunderbaren Flug wie ich (hatte sie auch ☺️). Zwischendurch fragt mich mein Flugbegleiter, ob wir mal etwas Action wollen und lässt den Schirm von rechts nach links schwingen oder schwebt strudelartig nach unten. Puh das ging gut ab und das Adrenalin schoss in die Höhe. Das Wetter war so gut, dass wir sogar den Berg El Cocuy und seine Schneespitze sahen. Er ist mit 4.900m einer der 5 höchsten Berge Kolumbiens. Langsam drehten wir unsere Runden, ich genoss jede Sekunde und den traumhaften Rundumblick, den man hatte. Langsam glitten wir nach ca. 25min wieder zur Plattform und landeten butterweich und voller Glück. Ich konnte noch gar nicht so richtig fassen, was da gerade passiert ist und fiel Sarah in die Arme, als sie auch wieder zurück kam. Wie schön, diesen besonderen Moment zu teilen! Wir beobachteten voller Faszination weitere Flüge, bis wir wieder aufbrachen und zurück durch die herrliche Landschaft, mit Bob Marley, Richtung San Gil fuhren. Ich bin so glücklich, das erleben zu dürfen!

      In der Stadt San Gil gibt es einen kleinen geschützten Park, der uns einen Vorgeschmack gibt, wie schön die Natur in Kolumbien ist und wie toll es an der karibischen Küste sein muss. Die ist nämlich unser nächstes Ziel. Es wartet eine 14 stündige Busfahrt auf uns, um in Santa Marta anzukommen aber auch hier ist die Vorfreude riesig. Karibik, wir kommen 🌴🥑🐳 🌊

      Kleiner Nachtrag. Wir sind wieder im Hostel, wir wollten 7:30 den Bus vom Terminal nehmen. Der Bus fährt nicht 7:30 am Morgen, sondern am Abend 19:30 und über Nacht. Klar … in diesen Ländern sollte man auf „am“ und „pm“ achten. Absoluter Tourifehler. Man wie peinlich aber gut, dann haben wir noch einen schönen Tag in San Gil 😆 und schauen uns den Wasserfall Cascades de Juan Curi an.
      Read more

    • Day 23

      San Gil

      September 26, 2022 in Colombia ⋅ 🌧 21 °C

      I går eftermiddags ankom vi til San Gil efter, hvad der var en spændende tur. Vi troede turen til San Gil kun tog 3 timer, men det endte med at tage 6. Vi kunne ikke køre direkte, så da vi kom til busstationen i Villa de Leyva var der en chauffør som sagde vi kunne køre med ham, det var det nemmeste, og så skulle han nok hjælpe os videre. Så det gjorde vi. Efter en time ca satte han os af på en form for tankstation lidt udenfor en lille by. Her sagde han til en anden mand, hvor vi skulle hen, og fortalte os så, at det nu var den nye mand der hjalp os. Det gjorde han også, og pludselig havde han vinket en bus ind til siden, som kørte til San Gil. Der var godt nok ikke flere pladser i bussen så Simon fik et lille klapsæde oppe ved chaufføren og jeg var den heldige vinder af en plads i midtergangen (altså bussens gulv). Her havde vi så de bedste pladser til at holde øje med chaufførens spændende kørsel. Det var hurtig fart, overhaling lige inden sving (og der var nærmest kun sving de næste 4 timer) og kørsel mere midt på vejen end i hans egentlige bane. Heldigvis stod der nogle af undervejs, så efter et par timer kunne vi få nogle rigtige pladser. Det var stadig foran, så der var stadig masser af udsyn til kørslen. Efter 4 meget lange timer, var vi endelig kommet til San Gil. Her er heldigvis flot, og vi har endelig fundet varmen. Så nu kan solcremen komme i brug.
      Efter en lang dag igår har vi bare slappet af idag og været i en botanisk have lige udenfor byen, som var virkelig flot. Vores hostel har også en jacuzzi så det har vi slutter aftenen af med idag og så er vi klar til en dag med river rafting imorgen.
      Read more

    • Day 25

      Rafting, Tejo og Vandfald

      September 28, 2022 in Colombia ⋅ 🌧 22 °C

      Igår startede vi dagen ud med at tage ud og river rafte (vi har desværre ingen billeder, så i må bare forestille jer det). De har to floder her, som er dem man primært rafter på - Suarez-floden (hvor man kan rafte en klasse 5, som er det højeste man overhovedet må rafte) og Fonce-floden, som er mere rolig. Simon havde aldrig prøvet at rafte før, så vi valgte at gå med den lidt mere rolige flod. Det var virkelig sjovt, og Simon er blevet fan og er klar på at gøre det igen et andet sted, hvis vi har muligheden. Da vi var færdige med at rafte spise vi frokost og slappede af om eftermiddagen, for om aftenen havde vores hostel en tejo-aften. Tejo er et colombiansk spil, hvor man kaster sten på poser af krudt, og så er målet af få dem til at eksplodere eller i det mindste komme så tæt på som muligt. Vi var hold af fire og vi var sammen med en fyr fra Holland og en pige fra Spanien. Vi formåede sammen at tabe alle spil vi var med i, så det er da også noget.
      Idag tog vi bussen ca. en halv time ud af byen til et område med et 180-meter højt vandfald. Der var en sti vi skulle følge for at komme ned til vandfaldet, som startede meget stille og roligt, men endte med at vi skulle kravle på klipper mens vi kun havde et reb at holde fast i. Vi kom heldigvis frem uden skader, og kom helt tæt på vandfaldet, hvor vi kunne svømme nede foran bunden af vandfaldet. Der var kun et andet par der, og da de gik, havde vi hele stedet for os selv. Det var ret fantastisk og vi slappede af der et stykke tid, inden vi måtte kravle ned af klipperne for at komme tilbage. De havde en restaurant ved indgangen, så vi spiste frokost der og tog bussen tilbage. Resten af aftenen slapper vi bare af og pakker, for imorgen skal vi videre igen til den næste by.
      Read more

    • Day 43–48

      San Gil

      March 3 in Colombia ⋅ ⛅ 27 °C

      Name any adventure sport and there's probably some travel agency in San Gil offering it. All of them are reasonably priced too, so we went wild!

      We went paragliding 🪂 and caving and Miel also ticked bungee jumping and class 4 rafting off his bucket list ✅. To let our adrenaline levels drop, we visited "Colombia's prettiest village" and cooled off at some natural pools in between all the adventure.Read more

    • Day 38

      San Gil - Dag 2

      December 28, 2022 in Colombia ⋅ ☀️ 34 °C

      Eindelijk weer wandelen! Vandaag heb ik een dagtripje naar Curití gemaakt, een dorpje ten noordoosten van San Gil. Vanuit een kleine busterminal om de hoek (een erg schattige), gaan allerlei busjes naar kleine dorpjes in de regio.

      De wandeling ging vandaag naar de Balneario Pescaderito. Her riviertje Quebrada Curití stroomt vanuit de bergen de Rio Fonce in San Gil in. Onderweg heeft het een aantal watervalletjes en heeft het plassen gevormd, waar je heerlijk in kan zwemmen en langs kan lopen! Dit heb ik dan ook zeker gedaan.

      Savonds, na wat gegeten te hebben, nam ik de bus terug naar San Gil. Ik zag vanaf het restaurant dat er om de zoveel minuten weer een bus ging, dus ik maakte me geen zorgen. Totdat ik op een bankje wachtte, en het wel verdacht lang duurde tot de volgende kwam. Enigszins vrezend dat de laatste al was geweest vroeg een ik een oudere vrouw die de geparkeerde auto's in goede banen leidde. Ze begon direct met grote armgebaren te zeggen dat de laatste was geweest, en weet ik veel wat voor paniek. Een oude man kwam erbij, en dankzij hem werd gelukkig snel duidelijk dat de volgens misschien pas over een uur kwam, maar dat er in ieder geval nog één zou komen. Dus samen met de twee ouderen op een bankje heb ik op de bus gewacht, die inderdaad kwam. Ondanks dat ik driekwart van wat ze zeiden totaal niet begreep, was de chill tijd met de hangouderen dat zeker waard!
      Read more

    • Day 249

      The end is near

      May 13, 2020 in Colombia ⋅ ⛅ 26 °C

      We've lost count of our days in lockdown already... It's been almost 2 months now that we can't move on. After 6 months of continuous travelling, we are stuck in a town, even in one house, which is a difficult situation. We are lucky to be healthy, to have friends to video-call with and people who support us here in Colombia with offering us a nice place to stay. However, when they announced another extension of the lockdown until 25th May, we decided to look for flight opportunities back to Europe. It was a hard decision for us, but with still increasing numbers of Covid infections in Colombia as well as in other South American countries, we don't believe (bike) travelling will be easily possible any time soon in this region. So now we are waiting for either moving up on the waiting list for European repatriation flights (German flights already left beginning of April) or for the airport to reopen for commercial international flights. Let's see...

      In general, there's a very regional strategy to confront the pandemic here in Colombia. As San Gil is - luckily - a "Corona-free" town, most of the businesses can open again. They also allow us to do grocery shopping 2x per week again - based on your passport number - and exercise any day between Monday and Friday within the borders of the town (no radius of 1km anymore) for one hour between 5 and 8am. We totally made use of this little freedom and cycled to the regional airport, 10km and 500m of elevation away from our hostal. This is also the border of San Gil as you can see by the blocked road. However, we are really happy to feel the wind again around our heads 😊
      Read more

    • Day 233

      A first little step towards freedom

      April 27, 2020 in Colombia ⋅ ⛅ 29 °C

      Unfortunately, we are still in San Gil and still in lockdown, as the Colombian Government extended the curfew until 11 May for now. This means, we'll be staying here for at least 2 more weeks.
      The last 2 weeks, we followed our daily routine of workouts, yoga, reading, eating... We found a German beer in the supermarket, discovered a super cheap absolutely amazing burger place with delivery service and perfected our do-it-yourself mobile and beer stand for our regular movie nights. We also had some video calls with friends which is a really good distraction from our daily life inside a house.
      However, something has changed positively starting from today: the president realized that exercising outdoors is important for one's health. It's generally restricted to morning hours (5-8am) and within 1km radius of your house. So, of course, first thing we did this morning was going out for fast walking around the blocks close to our hostel.
      Once we got back, we found out, that in San Gil, they actually restricted the exercising hours based on the last number of your passport: for example, with my "8", I'm allowed to exercise for one hour on Tuesdays, 7-9am and Fridays, 5-7am. Good the police didn't check us today 😉
      Furthermore, we got 2 new housemates: the hostel owner and his mum moved in as they had to give up their apartment during this time with no income. Andrés, our housemate up til now, on the other hand, moved back to his aunt and uncle to work in their workshop to earn some money. Today, we helped moving the furniture out of the apartment which provided another excuse to get out 😉
      Let's see what is going to come in the next couple of weeks..
      Read more

    You might also know this place by the following names:

    San Gil, سان خیل, სან-ხილი, San Chilis, 聖希爾

    Join us:

    FindPenguins for iOSFindPenguins for Android