California

Vanmorgen zijn we terug gereisd naar San José. Helaas dat de wond op de voet van Mies bij het mountainbiken door de rivier weer kapot is geschuurd maar dat mag de pret niet drukken.
Samara is leuk geweest....zeker het hotel met het heerlijke ontbijt was top...en dat voor die prijs per nacht...we hebben mazzel gehad! Samara bleek echter wel een juppen dorp te zijn....we zagen meer blond dan donker op straat en de prijzen van eten en drinken waren ook schrikbarend hoog. We konden echter niet de verleiding weerstaan om bij een upscale Italiaans restaurant een kaasplank te bestellen met twee glazen pinot grigio. We hadden voor de zekerheid gevraagd of het echte Italiaanse kaas was (voordat we weer die plastic meuk uit de USA zouden krijgen)....we werden echt verwend met echt heerlijke kazen....en we hebben er heel lang over gedaan!

De volgende ochtend kwamen we in contact met een Nederlands stel in ons hotel en hebben we gezamenlijk een tortuga nachttour geboekt.
Na een dagje aan het strand met schelpen, lunch aan de zee, zwemmen en lezen (mijn laatste Agnes) werden we om 7 uur opgehaald bij ons hotel met een grote 4x4.....en dat was nodig!
Een tocht van 45 minuten door rivieren en blubberpaden bracht ons bij een open plek naast het strand midden in het national park. Het was druk met vrijwilligers, welke voornamelijk uit de dorpen in de directe omgeving komen, en wij vieren waren de enige toeristen....toch ook weer het voordeel van het regen seizoen.
De meeste tortugas komen aan land op een verderop gelegen strand de vijf nachten vóór volle maan. Op dit strand komen er per nacht gemiddeld een stuk of tien....volle maan of niet. Op het andere grote strand is het moeilijker om een tour te boeken.
De tortuga´s (schildpadden) zijn onder te verdelen in drie groepen...parrots (met een kop als een papegaai.....leatherbacks welke wel 400 kilo zwaar zijn en de soorten welke wij gezien hebben (door het enthousiasme even de naam vergeten) waren een meter lang en ongeveer 150 kilo zwaar met schitterende tekeningen op de rug. Aan de hand van de slijtage van de tekening wordt de leeftijd bepaald ...ze kunnen max 70 jaar worden. Deze nacht waren er dertigers.

Wat leuke details; de schildpadden leggen enkel eieren op het strand waar ze geboren zijn...ze komen zo´n drie keer per jaar aan land om eieren te leggen. De schildpadden welke hier in Costa Rica aan land komen leven in Colombia en Ecuador en zwemmen op en neer naar dit strand. Ze leggen ongeveer 90 tot 120 eieren per keer waarvan er gemiddeld vijf de zee halen. De schildpad legt pas eieren van 12 jaar en doet dit tot aan de dood. Hoe ouder de schildpad, hoe meer eieren. De eieren zijn heel flexibel als ze gelegd worden en de schaal word naar vier dagen harder...een soort leerachtige structuur. De eieren liggen een maand ingegraven op het strand waarbij de temperatuur het geslacht bepaald....de eieren bovenop worden warmer en dat worden mannetjes.

We hebben twee schildpadden gevolgd toen ze het land opkwamen. Het duurt ongeveer een half uur voor ze een plek hebben bepaald waar ze de eieren gaan leggen en een gat hebben gegraven. Gedurende deze periode mogen er geen zaklampen aangedaan worden. Praten mag wel want de schildpadden zijn doof....licht kan het proces echter verstoren. Als ze eenmaal het gat klaar hebben gaat één van de vrijwilligers kijken en maakt achter de schildpad een tunnel in het zand om in het gat te kunnen kijken. Hierbij moet voorzichtig gegraven worden omdat de schildpad in trance is en iedere aanraking het proces kan verstoren. Daarna wordt met rood gedempt licht in de tunnel geschenen en zie je de eieren per drie vallen...de eerste schildpad ruim 120...de tweede 92. Helaas mag er absoluut niet geflitst worden met de camera en was er helemaal geen maanlicht. Toch de beste foto die we gemaakt hebben van deze zeeeeeeeer bijzondere beleving als bijlage.

En dat op woensdag avond 14 Oktober...een bijzondere avond!!Read more