Alleen het weer is Hollands

Als ons vliegtuig 's avonds laat landt in Kunming, knipperen we met onze ogen. Regent het nou? Gatver!

Het regent inderdaad flink, en dus lopen we even later in de regen en in het donker te zoeken naar een slaapplek, omdat het door ons geboekte hostel geen plek meer blijkt te hebben. Geloof me, dat is nog best lastig als je NIETS kunt lezen en niemand Engels spreekt.. Gelukkig vinden we uiteindelijk een goed adresje. Dat het meisje ongeinteresseerd met haar smartphone begint te spelen zodra ze ons ziet, nemen we maar voor lief. Dan duwt ze enthousiast haar smartphone in ons gezicht: "Welkom! Hebben jullie een reservering?" staat er op het scherm. Ah, het kwartje valt. (Google) Translate. Zo gaat dat hier, haha!

De volgende ochtend hebben we haast om de bus de stad uit te nemen. Kunming is een enorme stad (bijna 7 miljoen inwoners!!) en er is vast veel leuks te doen, maar de rest van China wacht op ons. Op het busstation van Kunming moeten we flink ons best doen om duidelijk te maken waar we heen willen, maar even later zijn we dan toch de trotse eigenaren van tickets naar Dali, een soort hippie stadje en een populaire bestemming voor jongeren. Ik kan me er weinig bij voorstellen.

Helaas regent het ook in Dali. De hele dag. En niet zomaar regen he? Het zijn van die dikke druppels waar je tot op het bot doorweekt van raakt. Ik heb twijfels. Hebben we er wel goed aan gedaan om in het (pre)regenseizoen naar de provincie Yunnan te gaan? Ik was het die dit per se wilde, niet Thomas.. Het feit dat we na een uur dwalen rondom het busstation nog steeds geen taxichauffeur hebben gevonden die ons voor een normale prijs naar het centrum wil rijden, helpt ook niet bepaald. Dali staat nu al 1-0 achter.

De dag wordt gered als we totaal verkleumd binnenstappen bij een Amerikaanse diner, waar we het lekkerste AVG'tje van het jaar voorgeschoteld krijgen: een homemade soepje gevolgd door een groot bord mashed potatoes met gravy, steak en groenten. Super lekker, en voor de verandering een keer redelijk gezond. Genieten! We sluiten af met New York cheesecake en chocolate pie. Iets minder gezond maar we hebben het verdiend. Vinden we zelf althans.

Het plan was eigenlijk om in Dali de Cangshan mountain te beklimmen, maar door de dichte mist laten we dit plan maar varen. Dan maar scooteren rondom het Erhai lake, ook leuk. Ondanks dat het weer nog steeds crap is hebben we een leuke tijd. We crossen door de plassen omdat we toch al doorweekt zijn van de regen. We perfectioneren onze 'Ni Hao!' als iedereen ons onderweg naroept, we zijn tenslotte de enige westerlingen. We genieten van heerlijke ontbijtjes bij het Swiss café en kijken een filmpje in bed. Heerlijk.

In Dali hebben we ook onze eerste echte kennismaking met het Chinese eten. Als we honger hebben stoppen we bij een lokaal tentje zonder Engels menu of plaatjes van gerechten. Tja, wat doe je dan? Met behulp van Google Translate weten we duidelijk te maken dat we graag rijst en kip willen eten. Super trots zijn we als we even later een cheap maaltje zien verschijnen, ook al is het een ondefinieerbaar prutje met veel bot. Een aantal dingen vallen op: 1) In China wordt het eten op een draaischijf geserveerd. Zo hoef je niet over de tafel te reiken, handig! 2) Het servies wordt in plastic geseald voor ieder gebruik. Schoon is blijkbaar niet schoon genoeg voor de gemiddelde Chinees. 3) Gratis thee (of heet water) bij iedere maaltijd. Score! 4) Je mag je eigen groenten aanwijzen in de voorraadkast. Nice!

Ik moet toegeven.. In het begin voelde het alsof de grond onder onze voeten werd weggeslagen toen taal als communicatiemiddel definitief afviel. Nu beginnen we het reizen in China oprecht leuk te vinden. Het is allemaal één groot avontuur! :DRead more