1, 2, 3...

Item nummer 2 op onze wishlist is een wens van mij. Ik heb mijn zinnen gezet op een skydive, en waar kan ik dat beter doen dan in Australië? Hoewel ik mijn fair share qua springen vanaf bruggen en berghellingen met elastieken en parachutes inmiddels wel heb gehad, ben ik nog nooit eerder uit een vliegtuig gesprongen vanaf grote hoogte. Mazzelaar die ik ben vond mijn lieve schoonfamilie dit een mooie gelegenheid voor een vervroegd verjaardagscadeau. Dankjewel, wat een te gek cadeau!

Op onze een na laatste dag in Australië rijden we naar Brisbane. We hebben een tight schedule. Mijn sprong staat gepland om 12 uur, daarna maken we de camper schoon en leveren we hem weer in bij Hippie campers, en daarna reizen we weer per trein en bus naar Gold Coast waar onze vlucht de volgende ochtend zal vertrekken. Terwijl ik al behoorlijk zenuwachtig ben voor de sprong, wordt mijn geduld nog verder op de proef gesteld als mijn sprong steeds wordt uitgesteld. Pas twee uur later mag ik eindelijk de lucht in, en inmiddels is het behoorlijk spannend geworden of we ons busje nog op tijd zullen kunnen inleveren.

Zenuwachtig of niet, pas als ik in het vliegtuig zit en onder me de prachtige kust van Brisbane voorbij zie schieten besef ik dat ik zo dadelijk uit het vliegtuigje ga springen. Spríngen. Vrijwillig ja. En dan nog overvalt een allesoverheersende angst me als ik daadwerkelijk in een vrije val richting de aarde tol. Ik had gedacht dat ik rustig zou blijven en een serene ervaring zou hebben zoals ik tijdens mijn bungeejump jaren geleden had. Maar dit? Jeetje, ik gil de longen uit mijn lijf uit pure doodsangst als ik de aarde zo snel dichterbij zie komen! Pas als ik de opengeklapte parachute aan mij en mijn instructeur voel trekken kalmeer ik. Thank god, ik ben er nog. Haha! De laatste seconden tot aan onze landing op het strand voelen als een eeuwigheid. Langzaam dalen we af terwijl mijn instructeur er nog een paar kunstjes uitperst. Het was geweldig.

Ik heb er keihard van genoten. En hoe raar het ook was om dit alleen te doen (voor Thomas hoefde het niet zo nodig) ik ben nog nooit zo blij geweest om Thomas weer te zien wanneer ik weer veilig op de grond sta. Het was een ongelofelijk gave en onvergetelijke ervaring.. Zo leuk dat ik niet kan beloven dat ik het nooit meer ga doen, haha!

Nog vol van de adrenaline duiken we ons busje in. Nét voor sluitingstijd leveren we ons campertje weer in bij de verhuurder. Het voelt een beetje alsof we een vriend kwijt zijn. Ons onbestemde gevoel verdwijnt gelukkig snel als we die avond in ons hostel in Coolangatta, op loopafstand van de luchthaven van Gold Coast, besluiten lekker pizza te laten bezorgen. Onze guilty pleasure zo tijdens het reizen :D.

Morgen verlaten we Australië alweer en dat voelt best een beetje dubbel. Het was soms best challenging, ook door het slechte weer, maar toch werd het uiteindelijk een trip vol bijzondere ontmoetingen, mooie natuur, interessante dieren en persoonlijke hoogtepunten. En we hebben gewoon weer schadevrij én boetevrij gereden (althans Thomas, de held). Absoluut een high five-je waard!Read more